Ωραία λοιπόν ας ξανασυστηθούμε!
Του Σωτήρη Καραμίντζα
Το σωτήριο έτος 2011 τι μάθαμε; Πώς το επάγγελμα του δημοσιογράφου εξελίχθηκε σε χόμπι και μάλιστα σε ένα χόμπι για γέλια και για κλάματα!
Η αναζήτηση μιας θέσης εργασίας στα ΜΜΕ στην πρωτεύουσας μοιάζει περισσότερο με καλοστημένη φάρσα του Candid Camera! Και εξηγούμαι ευθύς αμέσως.
Ως άνεργος δημοσιογράφος ψάχνοντας τις διάφορες αγγελίες καταλήγω σε διαδικτυακό ραδιόφωνο μετά από την προτροπή άλλου συναδέλφου. Τη βλακεία την έχω μοιραστεί από χιλιόμετρα... Μπαίνοντας στο γραφείου του υπεύθυνου αντιλαμβάνομαι πως κακώς σηκώθηκα από το κρεβάτι μου σήμερα. Ο κύριος έχει πατήσει το play στη γνωστή κασέτα της «επιτυχίας» και των μεγαλεπήβολων σχεδίων!
Και ενώ η ψυχοθεραπεία τελειώνει έρχεται και η καταστροφή της Σμύρνης. Πόσο θα πληρωνόμαστε κύριε μου; Για αρχή μου απαντά (όλοι έτσι το ξεκινάνε)...ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΩΡΑ.1! ΟΝΕ EURO!!
Δηλαδή για κάθε μια ώρα εκπομπή την ημέρα επί 22 εργάσιμες μέρες θα πληρωνόμασταν έκαστος το αστρονομικό ποσό των 22 ευρώ. Αμέσως σκέφτηκα την εφορία ξέρετε τι θα μου ζήταγε εάν έβγαζα το χρόνο 264 ευρώ.
Με βαριά καρδιά αφήνω πίσω μου αυτή την υπέροχη δουλειά και ετοιμάζομαι για το ραντεβού της επόμενης μέρας. Νέο site πολύ γνωστής επαναστάτριας παρουσιάστριας που πηγαίνει κόντρα στο σύστημα και σύζυγο που τα χώνει στα κακώς κείμενα της κοινωνίας. Αναζητούν δημοσιογράφους για οχτάωρη βάρδια με φυσική παρουσία στο γραφεία τους, καθίστε γιατί έρχεται οβίδα. ΜΗΝΙΑΙΟΣ ΜΙΣΘΟΣ 150 ευρώ.
Και πάντα η φράση να κλείνει «αυτά για αρχή». Μα δεν υπάρχει ούτε αρχή ούτε τέλος. 150 ευρώ θέλεις μόνο για να σκεφτείς. Το χειρότερο από όλα είναι που σε αντιμετωπίζουν με απαξίωση. Με ύφος «εμείς σου προσφέρουμε δουλειά και εσείς την απορρίπτεις».
Και επειδή η υπομονή δεν είναι δυστυχώς είδος αναλώσιμο παίρνω το μπογαλάκια μου για άλλες πολιτείες.
Μεγάλος τηλεοπτικός σταθμός αναζητεί δημοσιογράφους για εβδομαδιαία εκπομπή. Η συζήτηση εξελίσσεται σε γελοία παράσταση με τον υπεύθυνο της εκπομπής να μεταμορφώνει τον παρουσιαστή σε Μητέρα Τέρεζα και εγώ θα πρέπει να γίνω ο πιστός ακόλουθος της παράνοιας του. Πόσο πληρώνεται όλη αυτή η σχιζοφρένεια; 500 ευρώ με μπλοκάκι και φυσικά η πρώτη πληρωμή μετά από δύο με τρεις μήνες.
Δεν το βάζω κάτω ποτέ. Είμαι και εγώ του γιατρού το παραδέχομαι. Γνωστός όμιλος με έντυπα και site βρίσκεται στο δρόμο μου. Υπέροχα κτήρια, λαμπερά πατώματα, επενδυμένοι τοίχοι με ξύλο και τα ταμεία να είναι άδεια από την εποχή των δεινοσαύρων. Ο manager που θα συναντούσα είχε μπερδέψει το Μόντε Κάρλο με το Μαρούσι αλλά γιατί να του χαλάσω εγώ την διάθεση;
Η κουβέντα ξεκίνησε από τα σούπερ περιοδικά του ομίλου, από το όνομα βαρύ σαν ιστορία του ομίλου, από τις πόρτες που ανοίγουν λόγω όμιλου αλλά και τα πορτοφόλια που έχουν να ανοίξουν μήνες στον όμιλο ούτε κουβέντα. Που κατέληξε όλη αυτή η κακόγουστη επιθεώρηση που θα ήταν τιμή μου να δούλευα εκεί φυσικά χωρίς χρήματα, χωρίς να έχω καμία απαίτηση που και πόσες φορές να αναδημοσιευτεί το κείμενο μου. Είναι από τις λίγες φορές που με έχει πιάσει νευρικό γέλιο σε συνέντευξη για δουλειά...
Από όλο αυτό μαραθώνιο ανεύρεσης δουλειάς κατέληξα σε κάποια μικρά συμπεράσματα. Πως τα ψώνια ζουν και βασιλεύουν! Πως σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι θέλουν να γίνουν διευθυντές έστω και σε άδεια γραφεία. Πως το 70% των Μέσων προχωράει με φοιτητές δημοσιογραφίας και πως δυστυχώς ουδείς μπορεί να σε προστατέψει από όλη αυτή την καταστροφή που έρχεται...
Υ.Γ Αααα! Να μη ξεχαστώ. Εάν τελικά επέλεγα να κάνω και τις τέσσερις δουλειές που μόλις σας ανέφερα θα έβγαζα το μήνα 672 ευρώ μικτά δηλαδή ούτε 400 ευρώ στην τσέπη.
