Η δημόσια περιουσία των ραδιοτηλεοπτικών υχνοτήτων μετατρέπεται σε αρένα, τονίζουν οι εργαζόμενοι στον "Αθήνα 9,84" που προσφέρονται "θυσία" σε ένα Μνημόνιο για την επικράτηση των ιδιωτικών ΜΜΕ. Και μόνο ο πόλεμος που διεξάγεται στα παρασκήνια για το ποιοί θα επιβιώσουν φθάνει να πείσει και τους πλέον δύσπιστους πως αυτό που δεν παίζεται σίγουρα είναι ο "εκσυγχρονισμός" και η "εξυγίανση" των δημόσιων ΜΜΕ. Η ανοιχτή επιστολή την οποία προσυπογράφουμε, είναι αποκαλυπτική. Θα την ακούσουμε;
ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Η αρχή, σε χρόνο ανύποπτο, έγινε με το ανάλαφρο ύφος (και την ανθρωποφαγική διάθεση) ενός reality show. "Εσείς τί λέτε; αξίζει να υπάρχουν δημοτικά ραδιόφωνα ή όχι;" ρωτούσαν τα κυριακάτικα δημοσιεύματα - επανερχόμενα όλο και συχνότερα στο θέμα με ύποπτη εμμονή.
Η συνέχεια, πολύ πιο ωμή, δόθηκε με την ευκαιρία της προεκλογικής περιόδου. "Θα κάνετε ή δεν θα κάνετε απολύσεις στον Αθήνα 9,84;" ρωτούσαν καταιγιστικά τους υποψήφιους δημάρχους τηλεπαρουσιαστές σκανδαλωδώς σιτισμένοι κατά το πρόσφατο παρελθόν με δημόσιο χρήμα.
Η κορύφωση ήρθε με την "έκθεση Προβόπουλου": "ποιος ο λόγος να διαθέτουν μέσα ενημέρωσης οι υπερχρεωμένοι δήμοι;" επανέλαβε εν χορώ, μετά τον κεντρικό τραπεζίτη, σειρά αστέρων του Τύπου και της ιδιωτικής Ραδιοτηλεόρασης - συμπεριλαμβανομένου έως και του καναλάρχη προέδρου του ΛΑΟΣ.
Το "ηθικό δίδαγμα" προκύπτει αβίαστα: χρειαζόμαστε λιγότερα Μέσα Ενημέρωσης, συγκεντρωμένα σε λιγότερα χέρια. Ακριβέστερα: χρειαζόμαστε λιγότερα δημόσια μέσα ενημέρωσης - και λιγότερους δημοσιογράφους που να καλύπτονται από τις (απειλούμενες έτσι και αλλιώς) συλλογικές συμβάσεις εργασίας.