Η Βούλτεψη ανακοίνωσε τη λήξη της απεργίας στα ΜΜΕ στη Βουλή!

Αναδημοσιεύοντας την ανάρτηση από την "Κατάληψη της ΕΣΗΕΑ" για την ψήφιση της

τροπολογίας για τα ΜΜΕ, υποκύπτουμε στον "πειρασμό" να μεταφέρουμε τη δήλωση της Σοφίας Βούλτεψη στη Βουλή. Ως αρμόδια υπουργός που γνωρίζει καλά τον κάδο(όπως δήλωσε η ίδια στην αγόρευσή της) μετέφερε στους βουλευτές πως η ΕΣΗΕΑ σταμάτησε την απεργία! 

Και η αλήθεια είναι πως οι πληροφορίες την επιβεβαιώνουν. Πράγματι η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ μετέφερε σε συνδικαλιστές πως σκέφτεται(;) να σταματήσει την 24ωρη απεργία. 

Στη σκέψη της αρωγοί ήταν η ΕΠΗΕΑ και η ΕΤΗΠΤΑ, δηλαδή το προσωπικό των ΜΜΕ και οι τεχνικοί του Τύπου. Η απεργία βέβαια δεν σταμάτησε, έχει όρια και το ρεζιλίκι των συνδικαλιστών αλλά τα όσα συνέβησαν είναι ενδεικτικά του ξεπουλήματος. Άντε και καλή τύχη μας.... 

Όπου ακούς μεγαλοεργολάβους «σφαγή» μυρίζει

Σε μια ακόμα αρμονική σύμπραξη κράτους και μεγαλοεκδοτών αποφασίστηκε κυριολεκτικά νύχτα η οριστική καταδίκη χιλιάδων εργαζόμενων στο χώρο των ΜΜΕ.

Η λεγόμενη τροπολογία για τα ΜΜΕ, που πέρασε σε άσχετο νομοσχέδιο, υλοποιεί στο ακέραιο όλους τους κρυφούς και φανερούς πόθους και καπιταλιστικές ονειρώξεις των εργολάβων (και εφοπλιστών) της ενημέρωσης.


Καταργεί κάθε κανόνα που εμπόδιζε -ως ένα βαθμό- την υπερσυγκέντρωση των ΜΜΕ στα χέρια λίγων. Ουσιαστικά, θεσμοθετεί τη δημιουργία ολιγοπωλίων μιας και οι μιντιάρχες θα μπορούν χωρίς κανένα περιορισμό να κατέχουν όσα τα μέσα, οποιασδήποτε μορφής δύνανται και επιθυμούν.

Για τον ιδεολογικό ρόλο των ΜΜΕ: Η προπαγάνδα έχει αιτία

Από την "Κατάληψη"

Στη ΒΑ Χαλκιδική, οι κάτοικοι δίνουν έναν καθημερινό και ανυποχώρητο αγώνα ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού της Κασσάνδρας, ενάντια στο ξεπούλημα του τόπου τους και την υποβάθμιση της ζωής τους.
Υπερασπιζόμενοι τα χωριά τους και το αρχέγονο δάσος των Σκουριών από τα καταστροφικά σχέδια της καναδικής πολυεθνικής «Eldorado Gold” και της ελληνικής θυγατρικής της «Ελληνικός Χρυσός», οι κάτοικοι στήνουν τείχος αντίστασης στον οδοστρωτήρα της πολυπόθητης «ανάπτυξης», που κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να επιβάλλουν στα κεφάλια τους, με όπλα την καταστολή και τη χειραγώγηση από τα ΜΜΕ.
Ενώ λοιπόν οι δυνάμεις των ΜΑΤ εξαπολύουν έναν ανελέητο χημικό πόλεμο μέσα στο δάσος και ξυλοκοπούν βάναυσα τους διαδηλωτές, την ίδια στιγμή τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ επιτελούν τον ιδεολογικό τους ρόλο: οι κάτοικοι που αντιστέκονται είτε βαφτίζονται «ακροαριστερά τάγματα εφόδου» είτε οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις τους δεν βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας.
Όμως στη μάχη αυτή δεν είναι μόνοι. Ο αγώνας των κατοίκων της Χαλκιδικής είναι εικόνα απ' το μέλλον, είναι αγώνας όλων μας.

Τρίτη 12 Φεβρουαρίου, 20:30 μ.μ.
Καλαμιώτου 2, κτήριο ΕΜΜΕ, πλ. Καπνικαρέας

Συνέλευση έμμισθων, άμισθων, "μπλοκάκηδων", "μαύρων",
ανέργων και φοιτητών στα ΜΜΕ

Συνέχεια απολύσεων στο συγκρότημα Μπόμπολα

Ως τις 7.00 το απόγευμα οι εργαζόμενοι στην "Ημερησία" πραγματοποιούν στάση εργασίας μετά τις νέες απολύσεις στην εφημερίδα. Και δεν θα είναι οι μόνες όπως φημολογείται.
Αναδημοσιεύουμε από την "Κατάληψη" τα όσα έγιναν στην οικονομική εφημερίδα του συγκροτήματος (που θα συνεχίσει βεβαίως να δημοσιεύει ισολογισμούς ως το τέλος του 2012).

Το ρεπορτάζ της "Κατάληψης"
Συνεχίζονται οι απολύσεις στην εφημερίδα Ημερησία του Φώτη Μπόμπολα, μέλους της γνωστής οικογένειας «εθνικών εργολάβων» και πρωτοπόρου στη σφαγή που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στα ΜΜΕ.
Τη Δευτέρα 2/4/2012 ανακοινώθηκαν 2 νέες απολύσεις δημοσιογράφων της Ημερησίας, έπειτα από πολυετή σχέση μισθωτής εργασίας, με την αιτιολογία των περικοπών που έχει αποφασίσει η επιχείρηση. Παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις της εργοδοσίας, για πολλοστή φορά, μέσω της διεύθυνσης της εφημερίδας, ότι δεν θα προχωρήσει σε περαιτέρω περικοπές θέσεων εργασίας και ότι θα συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδας με τη σημερινή της μορφή, είναι πολύ πιθανό ότι οι 2 τελευταίες απολύσεις σηματοδοτούν έναν νέο γύρο απολύσεων, και ήδη κάποιες «φήμες» που διαρρέουν μιλούν για περίπου 20 ακόμη μέσα στο προσεχές διάστημα. Κι αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που οι συνεχείς περικοπές θέσεων εργασίας που έχουν προηγηθεί σε όλα τα τμήματα της εφημερίδας έχουν επιδεινώσει τον φόρτο εργασίας στους εναπομείναντες εργαζόμενους.

Καλές οι αποκαλύψεις αλλά καλύτερη η δεοντολογία

Περί μιας ομολογίας

Όταν πριν μερικές μέρες ανάρτησα ως αναδημοσίευση την είδηση για τη δικαστική δικαίωση συντάκτη σε site δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα υπέπεπτα στο λάθος της παραποίησης πηγής.
Το ομολογώ, πιάστηκα και εγώ κορόιδο, αν και γενικά θέλω να πιστεύω πως την ψάχνω. Δεν είναι λίγες οι φορές που τρώω ώρες μέχρι να πεισθώ πως βρήκα την αρχική πηγή σε κάτι που με ενδιαφέρει.
Η είδηση λοιπόν δημοσιεύθηκε αρχικά στην Κατάληψη και από εκεί clopy-ριάστηκε στο site ergasianews χωρίς ωστόσο αναφορά στην αρχική πηγή.
Γιατί όμως αυτή η "ομολογία"; Γιατί παρατηρώ, ολοένα και συχνότερα τώρα τελευταία, πως οι εξελίξεις στα μέσα των Μέσων, ουδόλως αγγίζουν τον κλάδο μας. Αντί να ανοίξουμε μάτια και αυτιά σε αυτά που έρχονται, εμείς, ο κλάδος, οι πολλοί απλώς μεταφέρουμε την άρρωστη, διαπλεκόμενη δημοσιογραφία μας στο Διαδίκτυο. Κομπάζαμε δε για τα επιτεύγματα των blog και τις "αποκαλύψεις".
Δυστυχώς, για έναν προσεκτικό αναγνώστη, οι αποκαλύψεις είναι άνθρακες. Και λερώνουν. Το ίδιο μοντέλο δημοσιογραφίας, όπως ακριβώς στις εφημερίδες που καταρρέουν, στα "λαμπερά" περιοδικά, μεταφέρεται στο Διαδίκτυο. Με λιγότερες λέξεις και χωρίς την τήρηση ούτε καν των στοιχειωδών ορίων που (ακόμη) διατηρούνται στις εφημερίδες.
Τα καλά θέματα, οι "αποκαλύψεις" είναι ρεπορτάζ συναδέλφων μας από τις εφημερίδες και στα άλλα υπερισχύει ο σχολιασμός ή πληροφορίες ή σενάρια ή non paper ή ....
Το χειρότερο είναι ότι οι αναγνώστες πιστεύουν πως είναι ενημερωμένοι επειδή "μαθαίνουν" ότι κυκλοφορεί χωρίς να πληρώνουν για αυτό. Και έτσι παραμένουν η "κοινή γνώμη" προς χειραγώγηση από τα ίδια συμφέροντα που υποτίθεται πως δεν θέλουν να ξέρουν και να στηρίζουν για τα Μέσα τους.
Η δημοσιογραφία προφανώς και δεν θα πεθάνει, ακόμη και αν πεθάνουν τα παραδοσιακά Μέσα. Υπάρχουν και κυρίως εξελίσσονται άλλα Μέσα, πιο δυναμικά, πιο ευέλικτα, πιο απαιτητικά, στα οποία η δημοσιογραφία είναι απαραίτητη. Αρκεί να είναι δημοσιογραφία. Για τους πολλούς απέναντι στην εξουσία. Και η δεοντολογία είναι μια καλή γενική αρχή για τον από καιρό σε καιρό αυτοέλεγχο μας ως δημοσιογράφοι.

Ήμουν κι εγώ εκεί. Στην Κατάληψη

...Οι φωνές των διαδηλωτών, των γιατρών, των εργαζόμενων στις αστικές συγκοινωνίες, των δημοσίων υπαλλήλων, των μεταναστών, των πολιτών της Κερατέας, αυτών που αρνούνται να πληρώσουν διόδια, δεν είναι πολύ μακριά πια. Έφτασαν κάτω από τα κανάλια μας και τα ραδιόφωνα μας. Αν δεν υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια της δουλειάς μας, θα μπουν μέσα...
--------
'Ημουν κι εγώ εκεί
της Μαρία Λούκα
για την Κατάληψη στον Αθήνα 9,84

Τα δημοτικά ραδιόφωνα εξ ορισμού αναφέρονται στην πόλη, στη ζωή της, στην καθημερινότητα της, τους φορείς και τα υποκείμενα της. Αναδεικνύουν τη φωνή της σε όλο της το φάσμα. Από αυτήν τροφοδοτούνται και σ΄ αυτήν λογοδοτούν εν τέλει. Όταν λοιπόν το ραδιόφωνο δε μπαίνει στην πόλη, ακόμα και στις πιο σκοτεινές και σκονισμένες γωνιές της, μπαίνει η πόλη στο ραδιόφωνο. Και μπήκε. Τη Δευτέρα στον 9,84. Άνοιξε για δύο ώρες τα μικρόφωνα του, σ’ αυτούς που δεν έχουν μικρόφωνα και ίσως ούτε καν φωνή και υπόσταση, στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας και σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς φορείς που τους συμπαρίστανται.
Η συνέχεια στο http://www.themediaproject.gr/mediatheme.php?id=3486

Σας θυμίζουν κάτι από τα ελληνικά ΜΜΕ όλα αυτά;

"Η τηλεόραση, ο τύπος και το ράδιο, όλοι, προβάλλουν το ίδιο ζήτημα και δείχνουν τις ίδιες εικόνες. Επικεντρώνοντας στα διυλιστήρια ή τους εργαζόμενους στην καθαριότητα στη Μασσαλία, τα μέσα έχουν επιλέξει να αποκρύψουν το πλήθος των πρωτοβουλιών και πρακτικών που έχουν ανθίσει από τις αρχές Σεπτέμβρη."

Κείμενο που διαβάστηκε στην Εθνική Γαλλική ραδιοφωνία την Τετάρτη 27 Οκτώβρη από μια μικρή ομάδα που διέκοψε το ζωντανό πρόγραμμα του σταθμού.
http://gr.contrainfo.espiv.net/2010/10/28/text-french-radio/
“Όταν ένα αφεντικό ζητάει από το προσωπικό να αποδεχτεί τις απολύσεις και τις περικοπές στους μισθούς με στόχο «να σωθεί η εταιρεία» έχει κιόλας αποφασίσει να κλείσει την επιχείρηση. Όταν η δεξιά, η αριστερά και τα μέσα μας εξηγούν πως πρέπει να δουλέψουμε περισσότερο για να «σώσουμε το συνταξιοδοτικό μας σύστημα», ανακοινώνουν κατ ουσία πως η κατάργησή του έχει δρομολογηθεί.
Μας λένε να δουλέψουμε 2 χρόνια παραπάνω. Η εκμετάλλευση κρατάει πάντα πάρα πολύ και ο χρόνος που μας κλέβουν δεν γυρίζει ποτέ πίσω…