Η αλήθεια των αφεντικών , η αλήθεια των προσκυνημένων για τη θεσούλα και τα φράγκα αρχισυντακτών, προϊσταμένων και λοιπών....και η ΄μεγάλη και σκληρά, εδώ και δεκαετίες δοκιμαζόμενη, αλλά ΙΣΧΥΡΗ αλήθεια των συντακτών !!!
Tης απολυμένης Πόπης Χριστοδουλίδου
από το http://peiratikoreportaz.blogspot.com/
Η γκρίζα φάμπρικα είναι εκεί και περιμένει.
Να γονατίσει, να εκβιάσει, να απειλήσει, να τρομοκρατήσει, να ληστέψει όνειρα και ιδεολογίες ,
να εξαγοράσει, να ξεφτιλίσει , να προπηλακίσει και στην τελευταία αράδα ενός απεργοσπαστικού φύλλου εφημερίδας να γράψει με κεφαλαία γράμματα : δεν είναι πνευματικό προϊόν συντακτών σκληρά εργαζομένων στον τύπο.
Είναι η εφημερίδα, που έγραψε το αφεντικό, με τις πλάτες και το "μολύβι" των δουλικών του ...
Αυτών, που, από την δεκαετία του 80, στο μετερίζι του τύπου, τους γνωρίσαμε να βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο των δημοσιογράφων, για να είναι πάντα οι αρεστοί του αφεντικού.
Κάθε αφεντικού.
Είναι, ξέρετε, εκείνοι οι 'μικρούτσικοι" τύποι, που υπερασπίζονται τα φράγκα, τα χοντρά, που τους προσφέρει το αφεντικό, για να ξεπουλάνε τους συντάκτες τους στην μεγάλη αίθουσα.
Στις πλάτες των οποίων πήραν καρέκλα...
Τα ανθρωπάκια ,που έδωσαν για άλλη μια φορά, με μεγάλη επιτυχία εξετάσεις στο αφεντικό τους και πήραν άριστα, τα ...παλικάρια .
Αυτοί, που δεν έχουν πλέον τσίπα.
Γιατί , αν είχαν, έστω και λίγη,
ΘΑ ΕΒΑΖΑΝ , ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ,
ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥΣ...
Αλλά πού ...
"Αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου, όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις " έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής, ο Κωνσταντίνος Καβάφης.
Αλλά φοβούνται τα ανθρωπάκια , γιατί, λένε και μόνο, που δεν κλαίνε, οι κακόμοιροι,
πως έχουν οικογένειες και δάνεια.
Λες κι οι υπόλοιποι συντάκτες δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους την λαιμητόμο του ενοικίου, του δανείου, το άγχος ,το πολύ βαρύ, πως δεν πρέπει τίποτα να λείψει απολύτως από τα παιδιά τους....
Τα αφεντικά στα ΜΜΕ, όπως όλα τα αφεντικά σε πολυεθνικές, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, βιομηχανίες , πολυκαταστήματα κ.λ.π
έχουν πάρει στο χέρι το μυδράλιο κι όποιον πάρει ο χάρος.
Ατομικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών, εργασίας εκ περιτροπής , απολύσεις, συμβάσεις , με τις οποίες απεμπολείς κάθε δικαίωμά σου, κλωτσοπατινάδα στους εργαζόμενους , με εντολές κυβέρνησης και ΔΝΤ.
Όχι βέβαια, πως δεν θα έπρατταν τα ίδια και σε άλλες εποχές.
Αλλά, τώρα έχουν και τις κατ επίφαση δικαιολογίες...
Θα σαρώνουν, θα σφαγιάσουν
σε κανάλια, εφημερίδες, πόρταλ και ραδιοφωνικούς σταθμούς ...
Κι από πάνω θα καταφέρουν να μακελέψουν , , με άλλο ένα όπλο στα χέρια τους ...
Την επικράτηση της ανθρωποφαγίας.
Με το χέρι στην καρδιά κατανοώ και συμπάσχω με κάθε συνάδελφο, που φοβάται ειλικρινά και μπορεί να υποκύψει υπό το κράτος της ανασφάλειας .
Και σε τούτες τις δύσκολες εποχές, συνάδελφοι, που νοιώθετε ανασφάλεια και πικραίνεστε, σας απλώνω τα χέρια, τούτα, που ανοιχτά στον ουρανό και προς τιμή του ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΝΑΞΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΝΙΚΟΥ ΠΗΓΑΔΑ έγιναν ....κουπιά
και ταξίδεψαν την αληθινή δημοσιογραφία , που υπηρετεί μόνο τον λαό και ποτέ αφεντικά, την βραδιά των πεντηκοστών μου γενεθλίων ....
Κι η ανάσα μου ακόμα ενοχλούσε τα αφεντικά.
Γιατί , όποιος μπαίνει μπροστά για τους συναδέλφους, του,
όποιος πιστεύει αγαπά και μάχεται για την δημοσιογραφία των συντακτών στην υπηρεσία του εργαζόμενου λαού,
όποιος ελεύθερα μιλά,
σηκώνει κεφάλι,
αντιστέκεται και δεν τους φοβάται ,
αυτός θα πρέπει να βγει από την μέση, με κάθε τρόπο.
Και σήμερα και πάντα πιστεύω στην ΕΣΗΕΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ,
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ,
ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ,
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ,
ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ,
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ,
ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ...
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΠΟΥ ΠΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ...
Από την Δραπετσώνα το μήνυμα¨" κι εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί "...
Συνάδελφοι, όμως, σε όλα τα ΜΜΕ , μάχιμοι και μαχητές
ενωμένοι, αποφασισμένοι και χωρίς να υποκύπτουμε στους εκβιασμούς των αφεντικών,
μπορούμε να ελπίζουμε.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ.
ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΧΕΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΔΝΤ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ...
Και αν ήξερα, μάγκες και λεβέντισσες μου, πως αν φύγω γρήγορα από τη μέση, οι υπόλοιποι, θα σωθείτε, να είστε βέβαιοι και βέβαιες, πως για μια στιγμή, πατώντας και ιδεολογία και αρχές και ψυχή, θα το έκανα.
Όμως , γνωρίζω πως ο δρόμος θα είναι κακοτράχηλος και κατηφόρα απότομη ...
γνωρίζω , πως , με ανθρωποφαγία , μόνο ο δήμιος θα σωθεί στο τέλος..
Γνωρίζω, πως θα δοθούν και άλλες πιο σκληρές ακόμα μάχες
και θα είμαι εκεί, όπου θα τις δώσετε , αγέρωχοι και λεβέντικα ,
μαζί σας .
Οσο κι όποτε χρειαστεί.
Παιδί του "ΕΘΝΟΥΣ" κι εγώ, όπως κι εσείς,
ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ ΣΕ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΣΕ ΧΑΡΤΙ, ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΠΩΣ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΔΙΧΩΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ ,
ΚΕΝΟ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑΣ.
ΚΑΙ ΦΥΛΛΑ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΑ, ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ, ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ,ΚΟΠΟ ΚΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΥΧΤΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΟ ,
ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥΣ ΤΊΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ....
ΓΡΑΦΟΥΝ ΞΕΦΤΙΛΑ.
ΚΙ ΕΙΝΑΙ....ΞΕΦΤΙΛΑ.
πάντα μαζί σας, σε όλα τα ΜΜΕ, που δίνονται έντιμοι αγώνες με το κεφάλι ψηλά...
Πόπη Χριστοδουλίδου.
άλλη μια δημοσιογράφος, που δεν έπεσε από τις σφαίρες του αφεντικού.
όπως ευτυχώς, τόσοι και τόσοι άλλοι εκλεκτοί συνάδελφοι...
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την νίκη...
Tης απολυμένης Πόπης Χριστοδουλίδου
από το http://peiratikoreportaz.blogspot.com/
Η γκρίζα φάμπρικα είναι εκεί και περιμένει.
Να γονατίσει, να εκβιάσει, να απειλήσει, να τρομοκρατήσει, να ληστέψει όνειρα και ιδεολογίες ,
να εξαγοράσει, να ξεφτιλίσει , να προπηλακίσει και στην τελευταία αράδα ενός απεργοσπαστικού φύλλου εφημερίδας να γράψει με κεφαλαία γράμματα : δεν είναι πνευματικό προϊόν συντακτών σκληρά εργαζομένων στον τύπο.
Είναι η εφημερίδα, που έγραψε το αφεντικό, με τις πλάτες και το "μολύβι" των δουλικών του ...
Αυτών, που, από την δεκαετία του 80, στο μετερίζι του τύπου, τους γνωρίσαμε να βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο των δημοσιογράφων, για να είναι πάντα οι αρεστοί του αφεντικού.
Κάθε αφεντικού.
Είναι, ξέρετε, εκείνοι οι 'μικρούτσικοι" τύποι, που υπερασπίζονται τα φράγκα, τα χοντρά, που τους προσφέρει το αφεντικό, για να ξεπουλάνε τους συντάκτες τους στην μεγάλη αίθουσα.
Στις πλάτες των οποίων πήραν καρέκλα...
Τα ανθρωπάκια ,που έδωσαν για άλλη μια φορά, με μεγάλη επιτυχία εξετάσεις στο αφεντικό τους και πήραν άριστα, τα ...παλικάρια .
Αυτοί, που δεν έχουν πλέον τσίπα.
Γιατί , αν είχαν, έστω και λίγη,
ΘΑ ΕΒΑΖΑΝ , ΕΣΤΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ,
ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΤΟΥΣ...
Αλλά πού ...
"Αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου, όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις " έγραψε ο μεγάλος μας ποιητής, ο Κωνσταντίνος Καβάφης.
Αλλά φοβούνται τα ανθρωπάκια , γιατί, λένε και μόνο, που δεν κλαίνε, οι κακόμοιροι,
πως έχουν οικογένειες και δάνεια.
Λες κι οι υπόλοιποι συντάκτες δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους την λαιμητόμο του ενοικίου, του δανείου, το άγχος ,το πολύ βαρύ, πως δεν πρέπει τίποτα να λείψει απολύτως από τα παιδιά τους....
Τα αφεντικά στα ΜΜΕ, όπως όλα τα αφεντικά σε πολυεθνικές, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, βιομηχανίες , πολυκαταστήματα κ.λ.π
έχουν πάρει στο χέρι το μυδράλιο κι όποιον πάρει ο χάρος.
Ατομικές συμβάσεις, μειώσεις μισθών, εργασίας εκ περιτροπής , απολύσεις, συμβάσεις , με τις οποίες απεμπολείς κάθε δικαίωμά σου, κλωτσοπατινάδα στους εργαζόμενους , με εντολές κυβέρνησης και ΔΝΤ.
Όχι βέβαια, πως δεν θα έπρατταν τα ίδια και σε άλλες εποχές.
Αλλά, τώρα έχουν και τις κατ επίφαση δικαιολογίες...
Θα σαρώνουν, θα σφαγιάσουν
σε κανάλια, εφημερίδες, πόρταλ και ραδιοφωνικούς σταθμούς ...
Κι από πάνω θα καταφέρουν να μακελέψουν , , με άλλο ένα όπλο στα χέρια τους ...
Την επικράτηση της ανθρωποφαγίας.
Με το χέρι στην καρδιά κατανοώ και συμπάσχω με κάθε συνάδελφο, που φοβάται ειλικρινά και μπορεί να υποκύψει υπό το κράτος της ανασφάλειας .
Και σε τούτες τις δύσκολες εποχές, συνάδελφοι, που νοιώθετε ανασφάλεια και πικραίνεστε, σας απλώνω τα χέρια, τούτα, που ανοιχτά στον ουρανό και προς τιμή του ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΝΑΞΙΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ, ΝΙΚΟΥ ΠΗΓΑΔΑ έγιναν ....κουπιά
και ταξίδεψαν την αληθινή δημοσιογραφία , που υπηρετεί μόνο τον λαό και ποτέ αφεντικά, την βραδιά των πεντηκοστών μου γενεθλίων ....
Κι η ανάσα μου ακόμα ενοχλούσε τα αφεντικά.
Γιατί , όποιος μπαίνει μπροστά για τους συναδέλφους, του,
όποιος πιστεύει αγαπά και μάχεται για την δημοσιογραφία των συντακτών στην υπηρεσία του εργαζόμενου λαού,
όποιος ελεύθερα μιλά,
σηκώνει κεφάλι,
αντιστέκεται και δεν τους φοβάται ,
αυτός θα πρέπει να βγει από την μέση, με κάθε τρόπο.
Και σήμερα και πάντα πιστεύω στην ΕΣΗΕΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΜΟΥ,
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ,
ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ,
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΕΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ,
ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ,
ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΗ,
ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ,
ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ...
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΠΟΥ ΠΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ...
Από την Δραπετσώνα το μήνυμα¨" κι εμείς θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί "...
Συνάδελφοι, όμως, σε όλα τα ΜΜΕ , μάχιμοι και μαχητές
ενωμένοι, αποφασισμένοι και χωρίς να υποκύπτουμε στους εκβιασμούς των αφεντικών,
μπορούμε να ελπίζουμε.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ.
ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΛΑΟ
ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΜΑΧΕΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΡΩΣΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΔΝΤ, ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ...
Και αν ήξερα, μάγκες και λεβέντισσες μου, πως αν φύγω γρήγορα από τη μέση, οι υπόλοιποι, θα σωθείτε, να είστε βέβαιοι και βέβαιες, πως για μια στιγμή, πατώντας και ιδεολογία και αρχές και ψυχή, θα το έκανα.
Όμως , γνωρίζω πως ο δρόμος θα είναι κακοτράχηλος και κατηφόρα απότομη ...
γνωρίζω , πως , με ανθρωποφαγία , μόνο ο δήμιος θα σωθεί στο τέλος..
Γνωρίζω, πως θα δοθούν και άλλες πιο σκληρές ακόμα μάχες
και θα είμαι εκεί, όπου θα τις δώσετε , αγέρωχοι και λεβέντικα ,
μαζί σας .
Οσο κι όποτε χρειαστεί.
Παιδί του "ΕΘΝΟΥΣ" κι εγώ, όπως κι εσείς,
ΘΑ ΞΑΝΑΓΡΑΨΩ ΣΕ ΤΟΙΧΟΥΣ, ΣΕ ΧΑΡΤΙ, ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΠΩΣ ΟΙ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ΔΙΧΩΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟ ΧΑΡΤΙ ,
ΚΕΝΟ ΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΣΙΑΣ.
ΚΑΙ ΦΥΛΛΑ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΙΚΑ, ΧΩΡΙΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΜΕ ΜΕΡΑΚΙ, ΣΚΛΗΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ,ΚΟΠΟ ΚΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΞΕΝΥΧΤΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΟ ,
ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥΣ ΤΊΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ....
ΓΡΑΦΟΥΝ ΞΕΦΤΙΛΑ.
ΚΙ ΕΙΝΑΙ....ΞΕΦΤΙΛΑ.
πάντα μαζί σας, σε όλα τα ΜΜΕ, που δίνονται έντιμοι αγώνες με το κεφάλι ψηλά...
Πόπη Χριστοδουλίδου.
άλλη μια δημοσιογράφος, που δεν έπεσε από τις σφαίρες του αφεντικού.
όπως ευτυχώς, τόσοι και τόσοι άλλοι εκλεκτοί συνάδελφοι...
Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την νίκη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου