Η νέα "γλώσσα" των ΜΜΕ στην υπηρεσία επικυρίαρχων

Μετά τη χειραγώγηση η μετάλλαξη στο λόγο της δημοσιότητας

Της Μ.Παπαχριστούδη 

στη στήλη ΑποΤΥΠΟματα στο Hot Doc, τεύχος 46ο

Θα το έχετε προσέξει και εσείς φαντάζομαι. Η γλώσσα, ο λόγος, η εκπομπή, τα όσα ακούγονται, γράφονται, συζητούνται στα λεγόμενα mainstream Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είτε δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματική πραγματικότητα, είτε τη μεγεθύνουν, διαστρεβλώνουν, δραματοποιούν.

Δεν μιλώ μόνο για την εξυπηρέτηση των στενών ή πλατύτερων συμφερόντων των ιδιοκτητών media. Αυτό δηλαδή που ονομάζουμε διαπλοκή. Δεν μιλώ για παράδειγμα για την επιλογή των καναλιών να δώσουν το μέγιστο του τηλεοπτικού χρόνου τους στην απόσυρση υποστήριξης από το ΣΥΡΙΖΑ στον Καρυπίδη, όταν δεν είπαν κουβέντα για τον βουλευτή της Ν.Δ που υποστηρίζει τη χούντα. ‘Η για την επιλογή τους να μην υπάρχει ούτε δα μια τόσο ειδησούλα ή αναφορά για την πορεία των media-κών ομίλων που καταρρέουν, για τα αποτελέσματα των strees test των τραπεζών, το λουκέτο στην ΕΡΤ και τις επιπτώσεις στη δημόσια σφαίρα και τη δημοκρατία.

Πρόκειται πλέον για κάτι βαθύτερο. 

Μετά από τρία χρόνια εξαθλίωσης του δημοσιογραφικού κλάδου στα Μέσα ενημέρωσης, κυριαρχεί η απόπειρα μετάλλαξης ακόμη κι αυτής της γλώσσας.

Μιλάνε για «ανάπτυξη» της χώρας και της οικονομίας κι εμείς γνωρίζουμε πως περιγράφουν το θάνατο της παιδείας, της υγείας, των ανθρώπων.  

Αναφέρονται στην ανάγκη εσόδων και πλεονασμάτων στον κρατικό προϋπολογισμό και πετάνε στο καλάθι των άχρηστων τη διάταξη νόμου που υφαρπάζει όλες τις ιδιοκτησίες ακινήτων για μελλοντικά χρέη στο δημόσιο, όταν γίνεται γονική παροχή. 

Ξεσηκώνονται για την αλματώδη αύξηση της ανεργίας και κάνουν το κουνέλι για τους μισθούς πείνας των 260 ευρώ στα προγράμματα ωφελούμενης δουλείας. 

Απαριθμούν ποσοστά και λουκέτα επιχειρήσεων αλλά αποφεύγουν να ερευνήσουν πως το δημόσιο, το κράτος θα συνεχίσει να υπάρχει με τον ίδιο αριθμό εργαζομένων αλλά με διαφορετικές εργασιακές σχέσεις. Σχέσεις δουλείας, χωρίς κανένα δικαίωμα. 

Συζητάνε για τους σεισμούς στην Κεφαλλονιά και υπερτονίζουν τη στήριξη και φιλανθρωπία των πλουσίων. 

Δεν λένε όμως για το ρόλο των εξορύξεων σε σεισμογενείς περιοχές, ούτε για το αναπτυξιακό κεφάλαιο που έχει τα συμφέροντα με πετρέλαια και εκεί.

Αυτή η μετάλλαξη εννοιών και γλώσσας στην πολιτική δημοσιότητας θυμίζει έντονα την κοινωνία του «μεγάλου αδελφού» του Όργουελ. Εκεί όπου η «αλήθεια» που εκπέμπεται κατασκευάζεται με μια νέα «γλώσσα».