<<Το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί ταυτόχρονα μια εγκληματική πράξη ιδιωτικής απαλλοτρίωσης ενός τεράστιου σύγχρονου εργατικού πρωτοποριακού πλούτου στον τομέα των σύγχρονων επικοινωνιών. Εγκληματική Πράξη που βγάζει στο σφυρί τεράστια περιουσία της πρώην ΕΡΤ μέσω ΤΑΙΠΕΔ με κορύφωση το σκάνδαλο χάρισμα στους μεγαλοκαλανάρχες ιδιοκτήτες της DIGEA του ψηφιακού φάσματος έναντι της εξευτελιστικής τιμής των 200 εκ. με δόσεις>>.
Εξακολουθούμε να είμαστε οργισμένοι για το μαύρο στην ενημέρωση και στον πολιτισμό. Το φάντασμα μιας διαφορετικής ΕΡΤ πλανιέται και εξακολουθεί να απειλεί.
Του Νίκου Σάμαρη, αναδημοσίευση από το kommon
Ένα χρόνο μετά το Μαύρο, εφτά μήνες μετά τη χουντική επέμβαση στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής, η οργή, ο θυμός και το γινάτι κρατάνε ακόμη. Ναι, εξακολουθούμε να είμαστε οργισμένοι εμείς που στο παρελθόν έχουμε καταγγείλει τις κυβερνήσεις και το διευθυντικό κατεστημένο της ΕΡΤ για τα φαινόμενα κομματικής χειραγώγησης, για το καθεστώς ρουσφετολογίας, διασπάθισης δημοσίου χρήματος και αδιαφάνειας, για την εναλλαγή εγκάθετων στελεχών ανάλογα με τις κυβερνήσεις και την αντιμετώπιση της δημόσιας ραδιοφωνίας τηλεόρασης σαν κομματικής ιδιοκτησίας.
Γιατί λοιπόν αυτή η απρόσμενη μαζική κατακραυγή που τάραξε το κυβερνητικό σύστημα;
Αυτή η οργισμένη μαζική παρουσία που δεν μοιάζει με κλαψουρίσματα ή μανιάτικα μοιρολόγια σε κηδεία ή μνημόσυνο κοντινού συγγενή με τα «θεός σχωρέστον» , «είχε και τα καλά του ο Μακαρίτης». Η οργή είναι ανάμεικτη με συγκίνηση, αληθινό πόνο και ανησυχία για κάτι που θα μας λείψει. Τέτοια αντίδραση δεν εξηγείται σαν απλή αλληλεγγύη στους χιλιάδες εργαζόμενους που θα χάσουν σε συνθήκες κρίσης τη δουλειά τους.
Μήπως ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι εκτελούν τον φορέα ενός σύγχρονου απελευθερωτικού λαϊκού εργατικού διαφωτισμού στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία, στην τέχνη, στην ενημέρωση;
Μήπως αυτό το εξεγερτικό ρεύμα υπεράσπιζε ένα σίγουρο και ασφαλές καταφύγιο του λαϊκού κινήματος στις διεκδικήσεις του; Μήπως ήταν η αυθόρμητη αυτοκριτική μας και αναγνώριση στις δικές μας υπερβολές να μεγεθύνουμε μερικά σπυριά στο κατά τα άλλα άσπιλο και αμόλυντο σώμα της;
Ήταν αναγκαίο το πολιτικό ηλεκτροσόκ εκείνης της νύχτας με το μαύρο πέπλο στην οθόνη και το στρατιωτικού τύπου ανακοινωθέν του κλεισίματος για να ξεστραβωθούμε και να αφυπνιστούμε;
Όχι.
Η αντίδραση απέναντι στο μαύρο είχε μέσα της τη συσσωρευμένη οργή στο πολύ μαύρο με το οποίο χρόνια τώρα κακοποιούν τη σκέψη και τη συνείδησή μας τα τρωκτικά του μιντιακού υπερκράτους. Έχουμε φάει με τη χούφτα το μαύρο φούμο της επιχειρηματικής πλουραλιστικής αντιδραστικής μονοφωνίας στην πολιτική, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία. Ζούμε το μαύρο ενός καθεστώτος επικήρυξης, κατασυκοφάντησης, διωγμού, κακοποίησης κάθε εργατικού λαϊκού αγώνα, κάθε αγωνιστικού λαϊκού σκιρτήματος.
Το μιντιακό επιχειρηματικό υπερκράτος με τον συνολικό πολιτισμό που παράγει, εκπέμπει και βίαια επιβάλλει, αποτελεί το βασικό εκτροφείο και προαγωγό των φαινομένων και τάσεων εκφασισμού της κοινωνίας μας.
Τι τους έφταιξε λοιπόν η δική τους ΕΡΤ;
Τι τους έφταιξε λοιπόν η δική τους ΕΡΤ; Ποια ήταν η διαφορά και η ενοχή που την οδήγησε στον μπαλντά της συγκυβέρνησης.
Ήταν δική τους αλλά όχι όσο την ήθελαν δική τους, ολότελα και ολόπλευρα, σύμφωνα με τις άμεσες απαιτήσεις και τις μεγάλες δυνατότητες της νέας ηλεκτρονικής εποχής.
Οι μεγάλες αλλαγές που επιτελούνται στον τομέα της πληροφόρησης απαιτούν μια άλλη σχέση ανάμεσα στο κρατικό επιχειρηματικό σύμπλεγμα και στους μεγαλοβαρώνους που νέμονται την πληροφόρηση - ενημέρωση και μέσω αυτής τα φιλέτα - μεγάλα έργα σε σοβαρές λειτουργίες του κράτους.
Η αλληλοδιαπλοκή τους στη βάση του «αμοιβαίου οφέλους» απαιτεί δομές και λειτουργίες ευέλικτες και αποτελεσματικές που να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη κερδοφορία, μικρότερο εργατικό κόστος και μέγιστο πολιτικό-ιδεολογικό αποτέλεσμα.
Η ΕΡΤ με τη χθεσινή της δομή, λειτουργία, διάρθρωση, εργατικό δυναμικό και ιστορικό φορτίο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις του σύγχρονου ολοκληρωτισμού - ηλεκτρονικού σκοταδισμού στο μιντιακό σύστημα.
Παρά τις φιλότιμες και επίμονες απόπειρες για επιμέρους συντηρητικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις έμενε ακόμη μετεξεταστέα στις νέες υπεραντιδραστικές ανάγκες και απαιτήσεις τους.
Η κρατική ΕΡΤ σαν ένας μεγάλος κρατικός οργανισμός αποτελούσε πεδίο πάλης ιδεών αλλά και διεκδικήσεων του κινήματος στο εσωτερικό της και έξω από αυτό. Το προσωπικό και η διαπάλη είχαν σαν αποτέλεσμα να εισβάλουν και να στήνουν αντίσκηνο εκπομπές πολιτικές, πολιτιστικές, μουσικές, επιστημονικές, ιστορικές με ένα σεβασμό στις προσεγγίσεις και τα διάφορα κοινωνικά ρεύματα.
Στο μεγάλο πλήθος των καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών της επαρχίας θα βρει κανείς μεγάλα δείγματα ευαισθησίας στις τοπικές κινητοποιήσεις και στα προβλήματα του λαού, στον λαϊκό πολιτισμό. Ακόμα και στην επίσημη πολιτική ενημέρωση - που απείχε από το να είναι αντικειμενική - υστερούσε παρ’ όλα αυτά στον πολιτικό κανιβαλισμό που ακολουθούν τα ιδιωτικά κανάλια.
Τελικά το κλείσιμο ήταν η εκδίκηση του κρατικού σιδερόφρακτου επιχειρηματικού συμπλέγματος απέναντι σε ό,τι προοδευτικό, ριζοσπαστικό είχε βρει στέγη και φιλοξενία στη δική του ΕΡΤ. Ο κυνισμός και η εκδίκηση αποκαθήλωσαν ακόμα και σύμβολα δικά τους, όπως ο Σεφέρης και ο Χατζιδάκις, σύμβολα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και ενός πνεύματος ελευθερίας που είναι βαρίδι για το νέο κρατικό κατεστημένο.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί ταυτόχρονα μια εγκληματική πράξη ιδιωτικής απαλλοτρίωσης ενός τεράστιου σύγχρονου εργατικού πρωτοποριακού πλούτου στον τομέα των σύγχρονων επικοινωνιών. Εγκληματική Πράξη που βγάζει στο σφυρί τεράστια περιουσία της πρώην ΕΡΤ μέσω ΤΑΙΠΕΔ με κορύφωση το σκάνδαλο χάρισμα στους μεγαλοκαλανάρχες ιδιοκτήτες της DIGEA του ψηφιακού φάσματος έναντι της εξευτελιστικής τιμής των 200 εκ. με δόσεις.
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε ούτε τότε ούτε τώρα την κυρίαρχη γραμμή του κράτους στην παλιά ΕΡΤ, αλλά τα δικά μας αποτυπώματα επάνω σε αυτή.
Τις δικές μας μικρές γωνιές που οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ φυλάνε, τις δικές μας μικρές οάσεις στην ενημέρωση και στον πολιτισμό, τα καινούργια μικρά ρυάκια που ακούγαμε όταν υπερασπίζαμε εκείνο που υπεξαιρούσαμε μέσα στο σώμα της. Υπερασπιζόμαστε τις αλκυονίδες στιγμές που ζήσαμε, τα μικρά δείγματα μιας απελευθερωτικής τηλεόρασης - ραδιοφωνίας από το μέλλον. Κυρίως, μαζί με τα κεκτημένα, το μικρό δικό μας πολύτιμο κομμάτι, υπερασπιζόμαστε τις βάσιμες ελπίδες για μια μελλοντική αντίστροφη μέτρηση απελευθερωτικής δημοκρατικής μελλοντικής άλωσης όλης της ΕΡΤ από τους εργαζόμενους. Το μαύρο ήταν μια πράξη επικήρυξης σε αυτή τη δυνατότητα και προοπτική.
Το προοίμιο για το μαύρο βέβαια είχε υπογραφεί με την πράξη της συγκυβέρνησης του 1989 για τη δημιουργία των ιδιωτικών καναλιών και την υπεξαίρεση των κρατικών συχνοτήτων, για να φτάσουμε σήμερα στην εν ψυχρώ εκτέλεση συμβολαίου θανάτου με τους μεγαλοκαναλάρχες νονούς της εργοδοτικής μονοφωνίας. Το μνημόνιο ήταν η μεγάλη ευκαιρία – αφορμή για την εκτέλεση του προαποφασισθέντος θανάτου με την πλήρη συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και την πλειοδοσία του ΛΑΟΣ και της φασιστικής Χρυσής Αυγής.
Δεν θα γελάσω με το επιχείρημα ότι «ο λαός πλήρωνε χαράτσι» που με θρασύτητα πρόβαλλαν οι κυβερνητικοί χαρατσομπήχτες. Ούτε με τον ισχυρισμό από τους εκτελεστές βασικών δικαιωμάτων στην περίθαλψη, που κατέβασαν το προσδόκιμο ζωής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων 10 χρόνια, ότι «με την αναδιάρθρωση θα εξοικονομηθούν πόροι για την υγεία». Έτσι εκτελέστηκε το προμελετημένο έγκλημα που άφησε πίσω του χιλιάδες ανέργους, κακοποίησε και εξακολουθεί να κακοποιεί κάθε έννοια πολυφωνίας, πλήττει κεκτημένα δικαιώματα των Ελλήνων και του απόδημου ελληνισμού. Στο κάτω κάτω ακόμα και με τους δικούς της υπολογισμούς η ΕΡΤ ήταν ήδη κερδοφόρα επιχείρηση.
Αντικατέστησαν τελικά την ΕΡΤ με ένα φτωχό ανάμεικτο αντίγραφο της παλιάς ΥΕΝΕΔ και της ιδιωτικής τηλεόρασης, με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, προαγωγό και πρωτοπόρο στον σύγχρονο εργατικό μεσαίωνα και συνοδοιπόρο στα φαινόμενα του ηλεκτρονικού σκοταδισμού. Και το έγκλημα πήρε και την συνταγματική ευλογία του ΣτΕ. (Πρέπει να ξανασκεφτούν για τα όρια και το ρόλο της δικαστικής εξουσίας στις σημερινές συνθήκες του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού όσοι καλοπροαίρετα επένδυσαν σε ελπίδες και ύψωσαν τη σημαία της δικαστικής δικαίωσης του αγώνα.)
Το φάντασμα μιας διαφορετικής ΕΡΤ πλανιέται και εξακολουθεί να απειλεί
Το μαύρο στην ΕΡΤ ακολούθησαν νύχτες με όμορφες αστροφεγγιές και φεγγάρια ολόγιομα στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία, στον πολιτισμό, στα γράμματα, στις τέχνες χάρη στους απολυμένους σε όλη την Ελλάδα. Μετά τη συνάντηση των γενεών στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής, συνεχίζονται οι εκπομπές από τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ3, από το εναλλακτικό ιντερνετικό κανάλι, από τους δεκάδες περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Μέσα σε σκληρές, αντίξοες συνθήκες πραγματικού κοινωνικού πολέμου το φάντασμα μιας διαφορετικής ΕΡΤ από το μέλλον της πληροφορίας της ενημέρωσης ενός άλλου εργατικού λαϊκού πολιτισμού πλανιέται και εξακολουθεί να απειλεί ότι θα ξαναστήσει το κέντρο του στην Αγία Παρασκευή.
Οι εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης που ζούμε δίνουν το μήνυμα για τη δημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού ρεύματος ενός νέου εργατικού λαϊκού διαφωτισμού επάνω σε έναν χάρτη δικαιωμάτων και ελευθεριών με την ουσιαστική πρόσβαση και λαϊκό έλεγχο στα ηλεκτρονικά μέσα.
Αυτό που λέμε μαζικό κίνημα σε όλες τις οργανωμένες μορφές του πρέπει να συμπεριλάβει σαν βασικό στοιχείο του προγράμματος πάλης του τη δική του ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση και τον λαϊκό έλεγχο.
Σαν άμεσο βήμα οι λαϊκές συλλογικότητες πρέπει να αποκτήσουν, δυναμώσουν και παγιώσουν μια άλλη υλική και πολιτική σχέση με τους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Μια νέα συλλογικότητα με κορμό τους απολυμένους και αντιπροσώπους των μαζικών φορέων (εργατικών, αγροτικών, πολιτιστικών) πρέπει να στηθεί σε όλη τη χώρα για να συνεχίσει αναβαθμισμένα τις εκπομπές της ΕΡΑ Πύργου. Να διευρυνθεί η εθελοντική προσφορά και να οργανωθεί η υλική στήριξη.
Αγαπητοί φίλοι της ΕΡΑ. Είστε στην πράξη καταδότες του μυστικού ότι η δική μας ΕΡΤ ενός λαϊκού εργατικού πολιτισμού είναι μια δρασκελιά απόσταση, απλά πρέπει να πηδήξουμε τη μάντρα ή να σπάσουμε το γυάλινο τείχος που μας χωρίζει.
Ακούω με πολλή προσοχή την αγωνία σας να φύγουν επιτέλους οι τροϊκανοί και την ελπίδα σας ότι σε μια νέα πολιτική γεωγραφία θα επανέλθετε. Η ιστορική μνήμη και όσα πάθαμε και μάθαμε δεν επιτρέπει αυταπάτες ότι σε νέους πολιτικούς συσχετισμούς θα βρείτε χαλί στρωμένο. H μελλοντική εργασιακή σας αποκατάσταση μπορεί να γίνει μόνο με την εισβολή της ζωντανής, παράνομης, αντάρτισσας, απείθαρχης, αντιστασιακής καταξιωμένης κοινωνικά ΕΡΤ, που με νύχια και με δόντια κρατάτε στους ώμους σας και είστε η ψυχή της λειτουργίας της, στο φυσικό της χώρο.
Γι’ αυτό ας στρέψουμε το βλέμμα και κυρίως τη σκέψη και τη φαντασία μας, εκεί μπροστά και αριστερά, στην απέναντι όχθη ανάμεσα στις οξιές, που συζεί μαζί τους το αριστούργημα της μελλοντικής αρχιτεκτονικής, που είναι το μέγαρο της ΕΡΤ από το μέλλον. Ας συντονιστούμε με το αριστερό αυτί στις συχνότητές της, ας αντιγράψουμε από κει τα σκονάκια μας και ας τα μεταφέρουμε διασκευασμένα στην ζωντανή αντάρτισσα ΕΡΤ των ανυπόταχτων εργαζομένων - απολυμένων.
Νίκος Σάμαρης
** Το κείμενο είναι βασισμένο σε ομιλία στους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΑ Πύργου.
Ένα χρόνο μετά το Μαύρο, εφτά μήνες μετά τη χουντική επέμβαση στο κτίριο της Αγίας Παρασκευής, η οργή, ο θυμός και το γινάτι κρατάνε ακόμη. Ναι, εξακολουθούμε να είμαστε οργισμένοι εμείς που στο παρελθόν έχουμε καταγγείλει τις κυβερνήσεις και το διευθυντικό κατεστημένο της ΕΡΤ για τα φαινόμενα κομματικής χειραγώγησης, για το καθεστώς ρουσφετολογίας, διασπάθισης δημοσίου χρήματος και αδιαφάνειας, για την εναλλαγή εγκάθετων στελεχών ανάλογα με τις κυβερνήσεις και την αντιμετώπιση της δημόσιας ραδιοφωνίας τηλεόρασης σαν κομματικής ιδιοκτησίας.
Γιατί λοιπόν αυτή η απρόσμενη μαζική κατακραυγή που τάραξε το κυβερνητικό σύστημα;
Αυτή η οργισμένη μαζική παρουσία που δεν μοιάζει με κλαψουρίσματα ή μανιάτικα μοιρολόγια σε κηδεία ή μνημόσυνο κοντινού συγγενή με τα «θεός σχωρέστον» , «είχε και τα καλά του ο Μακαρίτης». Η οργή είναι ανάμεικτη με συγκίνηση, αληθινό πόνο και ανησυχία για κάτι που θα μας λείψει. Τέτοια αντίδραση δεν εξηγείται σαν απλή αλληλεγγύη στους χιλιάδες εργαζόμενους που θα χάσουν σε συνθήκες κρίσης τη δουλειά τους.
Μήπως ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι εκτελούν τον φορέα ενός σύγχρονου απελευθερωτικού λαϊκού εργατικού διαφωτισμού στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία, στην τέχνη, στην ενημέρωση;
Μήπως αυτό το εξεγερτικό ρεύμα υπεράσπιζε ένα σίγουρο και ασφαλές καταφύγιο του λαϊκού κινήματος στις διεκδικήσεις του; Μήπως ήταν η αυθόρμητη αυτοκριτική μας και αναγνώριση στις δικές μας υπερβολές να μεγεθύνουμε μερικά σπυριά στο κατά τα άλλα άσπιλο και αμόλυντο σώμα της;
Ήταν αναγκαίο το πολιτικό ηλεκτροσόκ εκείνης της νύχτας με το μαύρο πέπλο στην οθόνη και το στρατιωτικού τύπου ανακοινωθέν του κλεισίματος για να ξεστραβωθούμε και να αφυπνιστούμε;
Όχι.
Η αντίδραση απέναντι στο μαύρο είχε μέσα της τη συσσωρευμένη οργή στο πολύ μαύρο με το οποίο χρόνια τώρα κακοποιούν τη σκέψη και τη συνείδησή μας τα τρωκτικά του μιντιακού υπερκράτους. Έχουμε φάει με τη χούφτα το μαύρο φούμο της επιχειρηματικής πλουραλιστικής αντιδραστικής μονοφωνίας στην πολιτική, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία. Ζούμε το μαύρο ενός καθεστώτος επικήρυξης, κατασυκοφάντησης, διωγμού, κακοποίησης κάθε εργατικού λαϊκού αγώνα, κάθε αγωνιστικού λαϊκού σκιρτήματος.
Το μιντιακό επιχειρηματικό υπερκράτος με τον συνολικό πολιτισμό που παράγει, εκπέμπει και βίαια επιβάλλει, αποτελεί το βασικό εκτροφείο και προαγωγό των φαινομένων και τάσεων εκφασισμού της κοινωνίας μας.
Τι τους έφταιξε λοιπόν η δική τους ΕΡΤ;
Τι τους έφταιξε λοιπόν η δική τους ΕΡΤ; Ποια ήταν η διαφορά και η ενοχή που την οδήγησε στον μπαλντά της συγκυβέρνησης.
Ήταν δική τους αλλά όχι όσο την ήθελαν δική τους, ολότελα και ολόπλευρα, σύμφωνα με τις άμεσες απαιτήσεις και τις μεγάλες δυνατότητες της νέας ηλεκτρονικής εποχής.
Οι μεγάλες αλλαγές που επιτελούνται στον τομέα της πληροφόρησης απαιτούν μια άλλη σχέση ανάμεσα στο κρατικό επιχειρηματικό σύμπλεγμα και στους μεγαλοβαρώνους που νέμονται την πληροφόρηση - ενημέρωση και μέσω αυτής τα φιλέτα - μεγάλα έργα σε σοβαρές λειτουργίες του κράτους.
Η αλληλοδιαπλοκή τους στη βάση του «αμοιβαίου οφέλους» απαιτεί δομές και λειτουργίες ευέλικτες και αποτελεσματικές που να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη κερδοφορία, μικρότερο εργατικό κόστος και μέγιστο πολιτικό-ιδεολογικό αποτέλεσμα.
Η ΕΡΤ με τη χθεσινή της δομή, λειτουργία, διάρθρωση, εργατικό δυναμικό και ιστορικό φορτίο δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις μεγάλες απαιτήσεις του σύγχρονου ολοκληρωτισμού - ηλεκτρονικού σκοταδισμού στο μιντιακό σύστημα.
Παρά τις φιλότιμες και επίμονες απόπειρες για επιμέρους συντηρητικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις έμενε ακόμη μετεξεταστέα στις νέες υπεραντιδραστικές ανάγκες και απαιτήσεις τους.
Η κρατική ΕΡΤ σαν ένας μεγάλος κρατικός οργανισμός αποτελούσε πεδίο πάλης ιδεών αλλά και διεκδικήσεων του κινήματος στο εσωτερικό της και έξω από αυτό. Το προσωπικό και η διαπάλη είχαν σαν αποτέλεσμα να εισβάλουν και να στήνουν αντίσκηνο εκπομπές πολιτικές, πολιτιστικές, μουσικές, επιστημονικές, ιστορικές με ένα σεβασμό στις προσεγγίσεις και τα διάφορα κοινωνικά ρεύματα.
Στο μεγάλο πλήθος των καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών της επαρχίας θα βρει κανείς μεγάλα δείγματα ευαισθησίας στις τοπικές κινητοποιήσεις και στα προβλήματα του λαού, στον λαϊκό πολιτισμό. Ακόμα και στην επίσημη πολιτική ενημέρωση - που απείχε από το να είναι αντικειμενική - υστερούσε παρ’ όλα αυτά στον πολιτικό κανιβαλισμό που ακολουθούν τα ιδιωτικά κανάλια.
Τελικά το κλείσιμο ήταν η εκδίκηση του κρατικού σιδερόφρακτου επιχειρηματικού συμπλέγματος απέναντι σε ό,τι προοδευτικό, ριζοσπαστικό είχε βρει στέγη και φιλοξενία στη δική του ΕΡΤ. Ο κυνισμός και η εκδίκηση αποκαθήλωσαν ακόμα και σύμβολα δικά τους, όπως ο Σεφέρης και ο Χατζιδάκις, σύμβολα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και ενός πνεύματος ελευθερίας που είναι βαρίδι για το νέο κρατικό κατεστημένο.
Το κλείσιμο της ΕΡΤ αποτελεί ταυτόχρονα μια εγκληματική πράξη ιδιωτικής απαλλοτρίωσης ενός τεράστιου σύγχρονου εργατικού πρωτοποριακού πλούτου στον τομέα των σύγχρονων επικοινωνιών. Εγκληματική Πράξη που βγάζει στο σφυρί τεράστια περιουσία της πρώην ΕΡΤ μέσω ΤΑΙΠΕΔ με κορύφωση το σκάνδαλο χάρισμα στους μεγαλοκαλανάρχες ιδιοκτήτες της DIGEA του ψηφιακού φάσματος έναντι της εξευτελιστικής τιμής των 200 εκ. με δόσεις.
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε ούτε τότε ούτε τώρα την κυρίαρχη γραμμή του κράτους στην παλιά ΕΡΤ, αλλά τα δικά μας αποτυπώματα επάνω σε αυτή.
Τις δικές μας μικρές γωνιές που οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ φυλάνε, τις δικές μας μικρές οάσεις στην ενημέρωση και στον πολιτισμό, τα καινούργια μικρά ρυάκια που ακούγαμε όταν υπερασπίζαμε εκείνο που υπεξαιρούσαμε μέσα στο σώμα της. Υπερασπιζόμαστε τις αλκυονίδες στιγμές που ζήσαμε, τα μικρά δείγματα μιας απελευθερωτικής τηλεόρασης - ραδιοφωνίας από το μέλλον. Κυρίως, μαζί με τα κεκτημένα, το μικρό δικό μας πολύτιμο κομμάτι, υπερασπιζόμαστε τις βάσιμες ελπίδες για μια μελλοντική αντίστροφη μέτρηση απελευθερωτικής δημοκρατικής μελλοντικής άλωσης όλης της ΕΡΤ από τους εργαζόμενους. Το μαύρο ήταν μια πράξη επικήρυξης σε αυτή τη δυνατότητα και προοπτική.
Το προοίμιο για το μαύρο βέβαια είχε υπογραφεί με την πράξη της συγκυβέρνησης του 1989 για τη δημιουργία των ιδιωτικών καναλιών και την υπεξαίρεση των κρατικών συχνοτήτων, για να φτάσουμε σήμερα στην εν ψυχρώ εκτέλεση συμβολαίου θανάτου με τους μεγαλοκαναλάρχες νονούς της εργοδοτικής μονοφωνίας. Το μνημόνιο ήταν η μεγάλη ευκαιρία – αφορμή για την εκτέλεση του προαποφασισθέντος θανάτου με την πλήρη συμφωνία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και την πλειοδοσία του ΛΑΟΣ και της φασιστικής Χρυσής Αυγής.
Δεν θα γελάσω με το επιχείρημα ότι «ο λαός πλήρωνε χαράτσι» που με θρασύτητα πρόβαλλαν οι κυβερνητικοί χαρατσομπήχτες. Ούτε με τον ισχυρισμό από τους εκτελεστές βασικών δικαιωμάτων στην περίθαλψη, που κατέβασαν το προσδόκιμο ζωής των φτωχών λαϊκών στρωμάτων 10 χρόνια, ότι «με την αναδιάρθρωση θα εξοικονομηθούν πόροι για την υγεία». Έτσι εκτελέστηκε το προμελετημένο έγκλημα που άφησε πίσω του χιλιάδες ανέργους, κακοποίησε και εξακολουθεί να κακοποιεί κάθε έννοια πολυφωνίας, πλήττει κεκτημένα δικαιώματα των Ελλήνων και του απόδημου ελληνισμού. Στο κάτω κάτω ακόμα και με τους δικούς της υπολογισμούς η ΕΡΤ ήταν ήδη κερδοφόρα επιχείρηση.
Αντικατέστησαν τελικά την ΕΡΤ με ένα φτωχό ανάμεικτο αντίγραφο της παλιάς ΥΕΝΕΔ και της ιδιωτικής τηλεόρασης, με ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, προαγωγό και πρωτοπόρο στον σύγχρονο εργατικό μεσαίωνα και συνοδοιπόρο στα φαινόμενα του ηλεκτρονικού σκοταδισμού. Και το έγκλημα πήρε και την συνταγματική ευλογία του ΣτΕ. (Πρέπει να ξανασκεφτούν για τα όρια και το ρόλο της δικαστικής εξουσίας στις σημερινές συνθήκες του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού όσοι καλοπροαίρετα επένδυσαν σε ελπίδες και ύψωσαν τη σημαία της δικαστικής δικαίωσης του αγώνα.)
Το φάντασμα μιας διαφορετικής ΕΡΤ πλανιέται και εξακολουθεί να απειλεί
Το μαύρο στην ΕΡΤ ακολούθησαν νύχτες με όμορφες αστροφεγγιές και φεγγάρια ολόγιομα στην ενημέρωση, στην ψυχαγωγία, στον πολιτισμό, στα γράμματα, στις τέχνες χάρη στους απολυμένους σε όλη την Ελλάδα. Μετά τη συνάντηση των γενεών στο προαύλιο της Αγίας Παρασκευής, συνεχίζονται οι εκπομπές από τις εγκαταστάσεις της ΕΡΤ3, από το εναλλακτικό ιντερνετικό κανάλι, από τους δεκάδες περιφερειακούς ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Μέσα σε σκληρές, αντίξοες συνθήκες πραγματικού κοινωνικού πολέμου το φάντασμα μιας διαφορετικής ΕΡΤ από το μέλλον της πληροφορίας της ενημέρωσης ενός άλλου εργατικού λαϊκού πολιτισμού πλανιέται και εξακολουθεί να απειλεί ότι θα ξαναστήσει το κέντρο του στην Αγία Παρασκευή.
Οι εναλλακτικές μορφές ενημέρωσης που ζούμε δίνουν το μήνυμα για τη δημιουργία ενός πλατιού κοινωνικού ρεύματος ενός νέου εργατικού λαϊκού διαφωτισμού επάνω σε έναν χάρτη δικαιωμάτων και ελευθεριών με την ουσιαστική πρόσβαση και λαϊκό έλεγχο στα ηλεκτρονικά μέσα.
Αυτό που λέμε μαζικό κίνημα σε όλες τις οργανωμένες μορφές του πρέπει να συμπεριλάβει σαν βασικό στοιχείο του προγράμματος πάλης του τη δική του ελεύθερη πρόσβαση στην ενημέρωση και τον λαϊκό έλεγχο.
Σαν άμεσο βήμα οι λαϊκές συλλογικότητες πρέπει να αποκτήσουν, δυναμώσουν και παγιώσουν μια άλλη υλική και πολιτική σχέση με τους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Μια νέα συλλογικότητα με κορμό τους απολυμένους και αντιπροσώπους των μαζικών φορέων (εργατικών, αγροτικών, πολιτιστικών) πρέπει να στηθεί σε όλη τη χώρα για να συνεχίσει αναβαθμισμένα τις εκπομπές της ΕΡΑ Πύργου. Να διευρυνθεί η εθελοντική προσφορά και να οργανωθεί η υλική στήριξη.
Αγαπητοί φίλοι της ΕΡΑ. Είστε στην πράξη καταδότες του μυστικού ότι η δική μας ΕΡΤ ενός λαϊκού εργατικού πολιτισμού είναι μια δρασκελιά απόσταση, απλά πρέπει να πηδήξουμε τη μάντρα ή να σπάσουμε το γυάλινο τείχος που μας χωρίζει.
Ακούω με πολλή προσοχή την αγωνία σας να φύγουν επιτέλους οι τροϊκανοί και την ελπίδα σας ότι σε μια νέα πολιτική γεωγραφία θα επανέλθετε. Η ιστορική μνήμη και όσα πάθαμε και μάθαμε δεν επιτρέπει αυταπάτες ότι σε νέους πολιτικούς συσχετισμούς θα βρείτε χαλί στρωμένο. H μελλοντική εργασιακή σας αποκατάσταση μπορεί να γίνει μόνο με την εισβολή της ζωντανής, παράνομης, αντάρτισσας, απείθαρχης, αντιστασιακής καταξιωμένης κοινωνικά ΕΡΤ, που με νύχια και με δόντια κρατάτε στους ώμους σας και είστε η ψυχή της λειτουργίας της, στο φυσικό της χώρο.
Γι’ αυτό ας στρέψουμε το βλέμμα και κυρίως τη σκέψη και τη φαντασία μας, εκεί μπροστά και αριστερά, στην απέναντι όχθη ανάμεσα στις οξιές, που συζεί μαζί τους το αριστούργημα της μελλοντικής αρχιτεκτονικής, που είναι το μέγαρο της ΕΡΤ από το μέλλον. Ας συντονιστούμε με το αριστερό αυτί στις συχνότητές της, ας αντιγράψουμε από κει τα σκονάκια μας και ας τα μεταφέρουμε διασκευασμένα στην ζωντανή αντάρτισσα ΕΡΤ των ανυπόταχτων εργαζομένων - απολυμένων.
Νίκος Σάμαρης
** Το κείμενο είναι βασισμένο σε ομιλία στους απολυμένους εργαζόμενους της ΕΡΑ Πύργου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου