Απολαμβάνοντας τις υπέροχες ακτές της Ικαρίας, αναζήτησα κάπως αργά είναι αλήθεια, να ακούσω κάποιον ελληνικό σταθμό. Μάταιος κόπος. Τα ερτζιανά ζουζουνίζουν και το ζάπινγκ στο ραδιόφωνο μετατρέπεται σε βόλτα στην τούρκικη γλώσσα. Επτά ραδιοφωνικούς σταθμούς έπιασα σε πέντε λεπτά ζάπινγκ. Ούτε έναν ελληνικό! Μετά κόπων και ευτυχώς έπεσα πάνω στο Ικαρία FM. Επιτέλους...
Η κατάσταση στην Ικαρία είναι ίδια, όπως σε κάθε άλλη παραμεθόριο περιοχή της χώρας. Και όσοι σταθμοί τολμήσουν να υψώσουν δεύτερο αναμεταδότη ή να πιάσουν άλλη συχνότητα τιμωρούνται πάραυτα από το ΕΣΡ που καραδοκεί. Κι όμως είναι τόσο εύκολο στην παραμεθόριο να κάνεις πολιτική. Αν ενδιαφέρεσαι βέβαια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως δεν ενδιαφέρονται. Και παραδίδουν τα σύνορα των ερτζιανών αφήνοντας κενά από την ελληνική πλευρά.
1 σχόλιο:
Έχω την αίσθηση ότι ο νόμος δεν καλύπτει τις περιπτώσεις παραμεθόριων περιοχών γι' αυτό και το κυνήγι από ΕΣΡ. Ευθύνη φέρει φυσικά η πολιτεία για την ολιγωρία της όμως καλό θα είναι η λύση να έρθει επίσημα και εκ των άνωθεν (ΕΕΤΤ) και ύστερα από τη συνεννόηση με τις γειτονικές χώρες για τα όρια εκπομπής, αντί να "ψήνεται" ο κόσμος από τις κεραίες με τα ανεξέλεγκτα Watt.
Δημοσίευση σχολίου