Του blogger Grigoris Miliaresis
αναδημοσίευση από http://theartfoundation.metamatic.gr
Όντας φαν της αμερικανικής τηλεόρασης από την εποχή της δεκαετίας του ’70 και ειδικά της «αναγέννησής» της των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δε θα μπορούσα να μη διαβάσω το κείμενο της Ειρήνης σχετικά με το «Newsroom» και το «Boss»· ομολογώ ότι δεν έχω καταφέρει να δω ακόμα το δεύτερο (παρότι πρωταγωνιστεί ο διάσημος από το «Frasier» και αγαπημένος μου Κέλσι Γκράμερ), ήμουν σίγουρος ότι θα γινόμουν κι εγώ μανιώδης με το «Newsroom» και μόνο εξαιτίας της υπογραφής του Άαρον Σόρκιν, ίσως του καλύτερου αμερικανού τηλεοπτικού γραφιά, στο σενάριο.
Συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να διαφωνήσω ως προς την παρουσίαση. Θα διαφωνήσω όμως (ούτως ειπείν) με τη… διαφωνία της Ειρήνης ως προς τη βασική υπόθεση του άρθρου, όπως αυτή εκφράζεται στη φράση «Θα ήταν ίσως αφελές να ισχυριστούμε ότι η στάση των πολιτών απέναντι στα πολιτικά δρώμενα αλλάζει μέσα από τις καλογυρισμένες σειρές αμερικάνικων και ευρωπαϊκών σειρών».
αναδημοσίευση από http://theartfoundation.metamatic.gr
Όντας φαν της αμερικανικής τηλεόρασης από την εποχή της δεκαετίας του ’70 και ειδικά της «αναγέννησής» της των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, δε θα μπορούσα να μη διαβάσω το κείμενο της Ειρήνης σχετικά με το «Newsroom» και το «Boss»· ομολογώ ότι δεν έχω καταφέρει να δω ακόμα το δεύτερο (παρότι πρωταγωνιστεί ο διάσημος από το «Frasier» και αγαπημένος μου Κέλσι Γκράμερ), ήμουν σίγουρος ότι θα γινόμουν κι εγώ μανιώδης με το «Newsroom» και μόνο εξαιτίας της υπογραφής του Άαρον Σόρκιν, ίσως του καλύτερου αμερικανού τηλεοπτικού γραφιά, στο σενάριο.
Συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να διαφωνήσω ως προς την παρουσίαση. Θα διαφωνήσω όμως (ούτως ειπείν) με τη… διαφωνία της Ειρήνης ως προς τη βασική υπόθεση του άρθρου, όπως αυτή εκφράζεται στη φράση «Θα ήταν ίσως αφελές να ισχυριστούμε ότι η στάση των πολιτών απέναντι στα πολιτικά δρώμενα αλλάζει μέσα από τις καλογυρισμένες σειρές αμερικάνικων και ευρωπαϊκών σειρών».