Η ΝΕΡΙΤ καταργεί τον νόμο για τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών
Της Αγγέλας Νταρζάνου στην "Αυγή της Κυριακής"
Να καταργήσει τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα που κατέβαλλε μέχρι πρότινος, σύμφωνα με τον νόμο, στους παραγωγούς και δημιουργούς επιχειρεί η ΝΕΡΙΤ, εμφανίζοντας συμβάσεις για τις νέες παραγωγές που προωθεί -της περιόδου που ξεκινά από τον Απρίλιο 2014-, χωρίς να αναγνωρίζει πνευματικά δικαιώματα.
Να καταργήσει τα πνευματικά και συγγενικά δικαιώματα που κατέβαλλε μέχρι πρότινος, σύμφωνα με τον νόμο, στους παραγωγούς και δημιουργούς επιχειρεί η ΝΕΡΙΤ, εμφανίζοντας συμβάσεις για τις νέες παραγωγές που προωθεί -της περιόδου που ξεκινά από τον Απρίλιο 2014-, χωρίς να αναγνωρίζει πνευματικά δικαιώματα.
Άμεση αντίδραση των παραγωγών και των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης
Στις ίδιες συμβάσεις αμφισβητείται και ο ρόλος του (ανεξάρτητου) παραγωγού, ως αυτού που έχει την πρωτοβουλία και την ευθύνη για τη δημιουργία του οπτικοακουστικού έργου, ο οποίος επιφυλάσσεται για την ίδια τη ΝΕΡΙΤ, η οποία όμως είναι "χρήστης" των οπτικοακουστικών έργων. Μια τέτοια παραδοχή δυσκολεύει, αν δεν αποκλείει - τις συμπαραγωγές με το εξωτερικό.
Ο νέος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, που υποτίθεται ότι δημιουργείται εκ του μηδενός μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ προκειμένου να αποκαταστήσει στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες, όχι μόνο δεν θεραπεύει τις παθογένειες που δημιούργησαν το «πάρτι» της ΕΡΤ τα προηγούμενα χρόνια σε στενό εναγκαλισμό με τις κυβερνήσεις, αλλά, αντίθετα, προωθεί παράνομες συμβάσεις προτρέποντας εξωτερικούς παραγωγούς και δημιουργούς να... παρανομήσουν από κοινού. Με τον τρόπο αυτόν επιστρέφει σε καιρούς προ του 1993, οπότε θεσπίστηκε ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα.
Στις ίδιες συμβάσεις αμφισβητείται και ο ρόλος του (ανεξάρτητου) παραγωγού, ως αυτού που έχει την πρωτοβουλία και την ευθύνη για τη δημιουργία του οπτικοακουστικού έργου, ο οποίος επιφυλάσσεται για την ίδια τη ΝΕΡΙΤ, η οποία όμως είναι "χρήστης" των οπτικοακουστικών έργων. Μια τέτοια παραδοχή δυσκολεύει, αν δεν αποκλείει - τις συμπαραγωγές με το εξωτερικό.
Ο νέος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, που υποτίθεται ότι δημιουργείται εκ του μηδενός μετά το λουκέτο στην ΕΡΤ προκειμένου να αποκαταστήσει στρεβλώσεις και δυσλειτουργίες, όχι μόνο δεν θεραπεύει τις παθογένειες που δημιούργησαν το «πάρτι» της ΕΡΤ τα προηγούμενα χρόνια σε στενό εναγκαλισμό με τις κυβερνήσεις, αλλά, αντίθετα, προωθεί παράνομες συμβάσεις προτρέποντας εξωτερικούς παραγωγούς και δημιουργούς να... παρανομήσουν από κοινού. Με τον τρόπο αυτόν επιστρέφει σε καιρούς προ του 1993, οπότε θεσπίστηκε ο νόμος για τα πνευματικά δικαιώματα.
