Τα ελληνικά ΜΜΕ διατρέχονται από μια τριπλή κρίση, ή τρεις ομόκεντρους κύκλους κρίσης.
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Στον πυρήνα βρίσκεται η κρίση των ΜΜΕ σαν μέρος της ευρύτερης καπιταλιστικής κρίσης. Πλήττονται, όπως πλήττονται και άλλοι επιχειρηματικοί κλάδοι, από το σαράκι του μειούμενου ποσοστού κέρδους, από τη δυσκολία τους να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες συσσώρευσης και υπεραξίας χωρίς προηγουμένως να προηγηθεί η γνωστή φάση της λεγόμενης «δημιουργικής καταστροφής», ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε μια διαρκώς συρρικνούμενη αγορά. Αυτή η κρίση επιτείνεται από τις δυσκολίες προσαρμογής στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η εκρηκτική εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας την τελευταία εικοσαετία.
Ουσιαστικά προκαλείται ένα πραγματικό υπαρξιακό κενό, καθώς οι εφημερίδες δεν έχουν αποφασίσει αν θα είναι χάρτινες ή ηλεκτρονικές, αν θα είναι δωρεάν ή συνδρομητικές. Η τηλεόραση δεν έχει καταλήξει αν θα είναι web tv ή ψηφιακή. Το ραδιόφωνο ταλανίζεται από ένα ανάλογο δίλημμα.
Και δίπλα σ’ αυτή την υπαρξιακή αβεβαιότητα εξελίσσεται ένα επικοινωνιακό big bang, στο αχανές σύμπαν του Internet, όπου κονταροχτυπιούνται δύο «υπερδυνάμεις»: από τη μια πλευρά τα εκατομμύρια ανθρώπων που εκπέμπουν τις δικές τους μοναδικές πραγματικότητες στην άτυπη δημοκρατία των ανεξάρτητων ενημερωτών κι απ’ την άλλη τα «θηρία» της ψηφιακής οικονομίας, οι παγκόσμιες μηχανές αναζήτησης, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, οι κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες «φακελώματος» και κατασκευής καταναλωτικού προφίλ.
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Στον πυρήνα βρίσκεται η κρίση των ΜΜΕ σαν μέρος της ευρύτερης καπιταλιστικής κρίσης. Πλήττονται, όπως πλήττονται και άλλοι επιχειρηματικοί κλάδοι, από το σαράκι του μειούμενου ποσοστού κέρδους, από τη δυσκολία τους να δημιουργήσουν νέες ευκαιρίες συσσώρευσης και υπεραξίας χωρίς προηγουμένως να προηγηθεί η γνωστή φάση της λεγόμενης «δημιουργικής καταστροφής», ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε μια διαρκώς συρρικνούμενη αγορά. Αυτή η κρίση επιτείνεται από τις δυσκολίες προσαρμογής στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η εκρηκτική εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας την τελευταία εικοσαετία.
Ουσιαστικά προκαλείται ένα πραγματικό υπαρξιακό κενό, καθώς οι εφημερίδες δεν έχουν αποφασίσει αν θα είναι χάρτινες ή ηλεκτρονικές, αν θα είναι δωρεάν ή συνδρομητικές. Η τηλεόραση δεν έχει καταλήξει αν θα είναι web tv ή ψηφιακή. Το ραδιόφωνο ταλανίζεται από ένα ανάλογο δίλημμα.
Και δίπλα σ’ αυτή την υπαρξιακή αβεβαιότητα εξελίσσεται ένα επικοινωνιακό big bang, στο αχανές σύμπαν του Internet, όπου κονταροχτυπιούνται δύο «υπερδυνάμεις»: από τη μια πλευρά τα εκατομμύρια ανθρώπων που εκπέμπουν τις δικές τους μοναδικές πραγματικότητες στην άτυπη δημοκρατία των ανεξάρτητων ενημερωτών κι απ’ την άλλη τα «θηρία» της ψηφιακής οικονομίας, οι παγκόσμιες μηχανές αναζήτησης, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, οι κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες «φακελώματος» και κατασκευής καταναλωτικού προφίλ.
Για τη συνέχεια στο themediaproject
