Του ΔΙΟΝ. ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*
Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος δικαιούται τον τίτλο του πλέον «διορατικού» μάντη, στις τάξεις των ακραιφνών «συστημικών» αναλυτών; Μέχρι προ τινος το «Νο 1» ξεχώριζε εντονότερα κι από όσο η ΑΕΚ στην Γ΄Εθνική: Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Ω, ναι, η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα κύλησε εν μέσω «εύστοχων» προβλέψεων του νεοφιλελεύθερου γκουρού. Μακρύς ο κατάλογος, από το πρωτοσέλιδο άρθρο στην «Εστία» της 10ης Φεβρουαρίου 2003, στο οποίο ο Ανδρέας εξηγούσε αναλυτικότατα γιατί οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να επιτεθούν στο Ιράκ, έως την πρώιμη φάση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Τότε που ο αναλυτής έβρισκε, όχι μόνο τον τρόπο να ενοχοποιήσει τον «κρατισμό» για την κατάρρευση των αμερικάνικων τραπεζών στις ΗΠΑ (πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι), αλλά και την τόλμη να κατακεραυνώσει όσους προέβλεπαν επέκταση και εμβάθυνση της κρίσης, με αύξηση της ανεργίας, κλπ.
Ο χρόνος, όμως, που κυλά, ενίοτε επιφυλάσσει αποκαθηλώσεις και καθηλώσεις. Αποκαθηλώνονται βραβευμένοι και φαβορί. Καθηλώνονται τηλεθεατές, μπροστά από νέους «προφήτες». Από το 2010 κι εντεύθεν, ως ακλόνητο φαβορί στην κούρσα της «πετυχημένης προφητείας» προβάλλει η τρόικα «ΓΟΠ», του «Μέγκα». Γιάννης, Όλγα, Παύλος. Επίδοξος - σχεδόν βέβαιος- πρωταθλητής δεν είναι πια ένα άτομο, αλλά μία τριπλέτα. Ποιος ξέρει, ίσως πρόκειται για ανταπόκριση στην προτροπή «κανείς μόνος του στην κρίση».
