Τράχωνες, πρώην κτίριο Ελεύθερου Τύπου
Καλημέρα σας.
Λίγα πράγματα αντέχω πιά. Λίγα λόγια, λίγα ποτά, λίγους ανθρώπους!
Και πάνω απ' όλα με τρελαίνει το σπίτι. Οι τέσσερις τοίχοι.
Που όσο τους κυττάζω κλείνουν κι όσο κλείνουν τους κυττάζω.
Γι' αυτό φεύγω και πάω βόλτες, καθημερινά χωρίς σχέδιο χωρίς προορισμό.
Μιά τέτοια ακανόνιστη διαδρομή με πήγε από το σήμερα στο χθες.
Και βρέθηκα σους τράχωνες και το κτίριο του Ελεύθερου Τύπου.
Το οποίο έχει βαφτεί, ανακαινισθεί και αξιοποιηθεί.
Αλλά δε μοιάζει ούτε να είναι ελεύθερο ούτε να έχει τύπο!
Με κάμερες τελευταίας τεχνολογίας και κουμπάκια στην είσοδο,
που βάζεις κωδικό κι ανοίγει μόνη της!
Καλημέρα σας.
Λίγα πράγματα αντέχω πιά. Λίγα λόγια, λίγα ποτά, λίγους ανθρώπους!
Και πάνω απ' όλα με τρελαίνει το σπίτι. Οι τέσσερις τοίχοι.
Που όσο τους κυττάζω κλείνουν κι όσο κλείνουν τους κυττάζω.
Γι' αυτό φεύγω και πάω βόλτες, καθημερινά χωρίς σχέδιο χωρίς προορισμό.
Μιά τέτοια ακανόνιστη διαδρομή με πήγε από το σήμερα στο χθες.
Και βρέθηκα σους τράχωνες και το κτίριο του Ελεύθερου Τύπου.
Το οποίο έχει βαφτεί, ανακαινισθεί και αξιοποιηθεί.
Αλλά δε μοιάζει ούτε να είναι ελεύθερο ούτε να έχει τύπο!
Με κάμερες τελευταίας τεχνολογίας και κουμπάκια στην είσοδο,
που βάζεις κωδικό κι ανοίγει μόνη της!