Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, υποψήφιος για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με τον συνδυασμό "Πρωτοβουλία για την Ανατροπή"
από το http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=7022#item_comments
Συμμερίζομαι τη διάχυτη εντύπωση ότι ο κλάδος μας βρίσκεται σε ένα σκοτεινό τούνελ, στη χειρότερη κρίση που γνώρισε, τουλάχιστον μετά τη μεταπολίτευση και ότι η Ένωσή μας, ιδιαίτερα δε η πλειοψηφία του απερχόμενου Διοικητικού Συμβουλίου, εμφανίζονται κατώτερες των περιστάσεων. Δεν συμμερίζομαι, ωστόσο, τη μηδενιστική απόρριψη της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης και κάθε απεργιακής ή άλλης αγωνιστικής πρωτοβουλίας- την εύκολη, εκτονωτική κριτική, η οποία παραλύει τις αντιστάσεις και διευκολύνει τα μέγιστα την εργοδοσία. Η υποψηφιότητά μου για το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ με τον συνδυασμό «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» υποδηλώνει τη διάθεση συμβολής για μια δημιουργική «επανίδρυση» της Ένωσής μας, σε μια περίοδο που κρίνεται η επαγγελματική μας υπόσταση.
Για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά το τσουνάμι των απολύσεων, των μισθολογικών περικοπών, της εργασιακής επισφάλειας και της ληστείας των Ταμείων μας, χρειαζόμαστε, κατά την γνώμη μου, πρώτα απ’ όλα μια πραγματική «πολιτιστική επανάσταση» στην ΕΣΗΕΑ: Διαζύγιο με τη συντεχνιακή λογική που αυταπατάται ότι μπορεί να γλιτώσουμε το δικό μας σπιτάκι- το Ταμείο μας, την εφημερίδα ή το κανάλι «μας», ή έστω τον κλάδο μας- ακόμη κι αν είναι να καούν τα άλλα Ταμεία, οι άλλες εφημερίδες, οι άλλοι κλάδοι. Με την πυρκαγιά του μνημονίου και του δεύτερου μνημονίου να μαίνεται γύρω μας, θα έπρεπε να είναι πλέον φανερό ότι είτε θα γλιτώσουμε όλοι μαζί, είτε θα καούμε όλοι μαζί. Η θέση μας βρίσκεται δίπλα σε όλους τους εργαζόμενους του σωματικού και πνευματικού μόχθου, που διεκδικούν τον κλεμένο μισθό, την κλεμένη σύνταξη, τα κλεμένα όνειρα, την κλεμένη ζωή.
