Στα 730 εκατ. ευρώ οι δανειοδοτήσεις των εκδοτικών εταιρειών.
Τι δείχνουν οι ισολογισμοί για τον ταλαντούχο κ. Γιαννίκο
(αναδημοσίευση από την ηλεκτρονική εφημερίδα "Οι Εργαζόμενοι του Επενδυτή")
«Νταβατζήδες» τούς είχε αποκαλέσει πριν από λίγα χρόνια ο Κώστας Καραμανλής. Τον τελευταίο καιρό ο Γιώργος Παπανδρέου ξιφουλκεί εναντίον τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πρόκειται είτε για μπαταχτσήδες είτε για καιροσκόπους και υπονομευτές του πολιτικού συστήματος. Προ ετών, ο οξυδερκής Χρήστος Πασαλάρης τούς είχε «κωδικοποιήσει» ως «βαρόνους των media». Και στις τρεις περιπτώσεις στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι εκδότες του Τύπου και εν γένει τα αφεντικά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, για τους οποίους η πεμπτουσία της είδησης είναι τα προσωπικά τους συμφέροντα…
Άλλοτε ωμά και εξόφθαλμα και άλλοτε σκιώδη και υποκρυπτόμενα, μέσα από τις άτυπες τριγωνικές συναλλαγές με την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία και το τραπεζικό σύστημα. Το «δούναι και λαβείν» είναι κλασική συνταγή για τους βαρόνους και τους βαρονέτους των media, των οποίων τα προσωπικά περιουσιακά στοιχεία είναι αντιστρόφως ανάλογα με τη θνησιγενή εικόνα που παρουσιάζουν οι ισολογισμοί των εκδοτικών εταιρειών.
Διότι το «πόθεν έσχες» μπορεί μεν να ισχύει για τους δημοσιογράφους, αλλά αποτελεί επί της ουσίας «μαύρο κουτί» για τους εκδότες. Στην Ελλάδα της βαθιάς ύφεσης, της άγριας φορολογικής επιδρομής και της αποδόμησης της κοινωνικής συνοχής, ο εργασιακός χώρος του Τύπου βιώνει οριακές καταστάσεις. Αυτά που δημοσιογράφοι αποκαλούν «μαγαζιά» είτε κλείνουν είτε απειλούνται με «λουκέτο», η ανεργία θεριεύει, ενώ μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν οι περιπτώσεις των εργαζομένων μεν, αλλά απλήρωτων επί μήνες, συντακτών.
Κάτω από αυτές τις ζοφερές συνθήκες, το ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά» συνιστά μια ιδιαίτερη πτυχή και για τα πεπραγμένα στις επιχειρήσεις των media.
