Δεν είμαστε όλοι ...Ισλανδοί

Το 2008 η Ισλανδία ήρθε αντιμέτωπη με μια άνευ προηγουμένου οικονομική καταστροφή. Οι τρεις τράπεζές της κατέρρευσαν συμπαρασύροντας στο γκρεμό όλη την κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας. 

Τέσσερα χρόνια μετά, το 2012, η Ισλανδία άρχισε να δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Η ανεργία μειώνεται, η ανάπτυξη βρίσκεται περίπου στο 2,5%. Ωστόσο για να γίνει αυτό, μπήκαν σε εφαρμογή ανορθόδοξοι χειρισμοί, τελείως διαφορετικοί από αυτούς που επιβάλλει η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. σε χώρες της ευρωζώνης που πλήττονται από την κρίση. Χειρισμοί που πολλές φορές έφεραν τη χώρα αντιμέτωπη με τη Διεθνή Κοινότητα και τις αγορές. Πλέον ακόμα και το Δ.Ν.Τ. παραδέχεται πως η διαφορετική διαχείριση της κρίσης από τους Ισλανδούς έφερε καρπούς. Πώς τα κατάφεραν οι απόγονοι των Βίκινγκς; 

Ο "Εξάντας" πήγε στη χώρα των Βίγκινς και παραδίδει "Μαθήματα από την Ισλανδία", στις 8 Μαρτίου στη ΝΕΤ

«Ο Θεός να ευλογεί την Ισλανδία!», δήλωνε στις 6 Οκτωβρίου του 2008, σε διάγγελμά του προς τον ισλανδικό λαό, ο τότε πρωθυπουργός και πρόεδρος του δεξιού Κόμματος της Ανεξαρτησίας, Γκέιρ Χάαρντε. Η ελεύθερη αγορά είχε πια σταματήσει να δίνει την ευλογία της και το νεοφιλελεύθερο οικονομικό θαύμα της νησιωτικής χώρας είχε αποδειχθεί ένα ισλανδικό παραμύθι. 

Πάνω από όλα οι δανειστές μας!

Αγωνία στην TV: "τί θα πουν οι δανειστές μας;"

 Της ΑΓΓΕΛΑΣ ΝΤΑΡΖΑΝΟΥ
(αναδημοσίευση από την  Αυγή που κυκλοφορεί σήμερα εκτάκτως)

Σε ευθεία συμπόρευση με το ευρωπαϊκό και εγχώριο κατεστημένο, σε πλήρη σύμπλευση με τα συμφέροντα των οικονομικών ελίτ (πρέπει να τηρήσουμε τις δεσμεύσεις μας) η τηλεοπτική ενημέρωση τις τελευταίες 72 ώρες επιχειρεί να σπείρει το φόβο, την ανασφάλεια και τον πανικό στους έλληνες πολίτες. Λες κι αν συμφωνηθεί νέα κυβέρνηση, αν η βουλή με μεγάλη πλειοψηφία συμφωνήσει στα "πακέτα", αν "συναινέσει" ο Σαμαράς, τότε ο κόσμος θα σωθεί. Η αλήθεια είναι ότι ο δικός τους ο κόσμος θα σωθεί: ο κόσμος των τραπεζών, των φάντς, και μερίδας μεγαλοεπιχειρηματιών που έχουν προνοήσει να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και περιμένουν να "επενδύσουν" μετά την καταστροφή. Ο υπόλοιπος κόσμος, ο ελληνικός λαός θα οδηγηθεί με μεγαλύτερη ασφάλεια και με μαθηματική ακρίβεια σε βαθύτερη φτώχεια και θα δεχθεί ρπιπλέον βάρη. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που συμβαίνει τώρα στην Πορτογαλία, όπου, ως πιο ....ώριμη πολιτικά, πέτυχε πολύ νωρίς τη "συναίνεση" του πολιτικού συστήματος για να βρεθεί στην ίδια δυσχερή θέση με εμάς. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, σε σύμπλευση με πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ, προβάλλουν τα συμφέροντα των δανειστών, τις πιέσεις των ευρωπαίων εταίρων και τις αξιώσεις του ΔΝΤ για πολιτική συμφωνία κορυφής, ως συμφέροντα της χώρας- των ίδιων των τηλεθεατών. Προβάλλουν την υποχρέωση "η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της" ως πρώτη προτεραιότητα, την ίδια ώρα που αγνοούν επιδεικτικά την κατάρρευση της κοινωνίας, ανεξάρτητα από μονοκομματικές ή διακομματικές κυβερνήσεις.

Το πείραμα του ΔΝΤ στην Αργεντινή και τα αποτελέσματα του

Στο παγκόσμιο σύστημα εξουσίας
τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και
οι ζημιές κοινωνικοποιούνται.»
Εδουάρδο Γαλεάνο-Συγγραφέας



 Ο Ντομίνγο Καβάλο ωστόσο διευκρινίζει ότι η κριτική που κάνει στο ΔΝΤ δεν είναι η ίδια με αυτή που κάνει η αριστερά. "Το ΔΝΤ βοήθησε πολλές χώρες, τώρα βοηθά μαζί με την Ευρώπη την Ελλάδα", λέει. "Η μόνη χώρα που δυστυχώς δεν βοήθησε ήταν η Αργεντινή".
"Προσέξτε συμπεριφέρονται όπως οι μαφιόζοι", αντικρούει ο συγγραφέας Εδουάρδο Γαλεάνο. "Απαγάγουν ολόκληρες χώρες. Πληρώνονται τα λύτρα αλλά δεν επιστρέφουν πίσω τα θύματα. Τα λύτρα τα ονομάζουν «υπηρεσίες του χρέους». Υπαγορεύουν διαταγές στις κυβερνήσεις. Κυβερνούν τις κυβερνήσεις.

Στις 23 Μαρτίου στη ΝΕΤ

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!».