Και «παπαγαλάκια» οι δημοσιογράφοι και κρώζουν δυνατά

Της Ματίνας Παπαχριστούδη  στη στήλη
media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Μαρία Σπυράκη (υποψήφια της ΝΔ στην Ευρωβουλή) παραδέχθηκε ότι γνώριζε μια είδηση αλλά δεν τη μετέδωσε ως «όφειλε» δημοσιογραφικά λόγω «κομματικού καθήκοντος». Δεν είναι, άλλωστε η πρώτη φορά που δημοσιογράφος παραδέχεται πως κρατάει ειδήσεις στο «μαξιλάρι του», δηλώνοντας έτσι με θράσος την αναξιοπιστία του ελεγχόμενου συστήματος ενημέρωσης στην Ελλάδα.

Το παραδέχθηκε λίγο παλαιότερα ο Γιάννης Πρετεντέρης (διόλου τυχαία παρέχει υπηρεσίες δημοσιογραφίας επίσης στο Mega), όταν έγραψε και δήλωσε πως γνώριζαν οι δημοσιογράφοι ότι το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο αλλά δεν το είπαν, δείχνοντας... αυτοσυγκράτηση.
Παλαιότερα, δε, δημοσιογράφοι όπως για παράδειγμα ο Nίκος Κακαουνάκης, πλειστάκις είχαν παραδεχθεί την απόκρυψη ειδήσεων και πληροφοριών.
Τα προβλήματα στην περίπτωση των δηλώσεων Σπυράκη είναι δύο: Αφενός πως πλέον οι ενσωματωμένοι δημοσιογράφοι δεν νιώθουν καμία ενοχή να φωνάξουν δυνατά πως προσφέρουν «κομματικές» υπηρεσίες στον πολιτικό τους χώρο ή στα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν. Το περηφανεύονται με θράσος, θεωρώντας μάλιστα πως προσθέτουν μπόνους στη μελλοντική τους εξέλιξη.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι όλοι τους συνεχίζουν να συμπεριφέρονται στους πολίτες σαν να αντιμετωπίζουν συνδεδεμένα άλαλα πρόβατα. Βάζοντας ως ταμπέλα στις υπηρεσίες προπαγάνδας που ασκούν, «το καλό της πατρίδας, του κράτους, του έθνους», κλπ.

Κοινός παρονομαστής στην εξέλιξη των δημοσιογράφων-παπαγαλακίων του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, είναι ότι η συμπεριφορά τους αυτή επιβραβεύεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στα οποία κατέχουν θέση εργασίας. Και μάλιστα καλά αμειβόμενη.

Ο Πρετεντέρης κουτσομπολεύει με στόχο τις εκλογές

Σούπερ ανατροπή: το κουτσομπολιό ως δημόσιος λόγος

Της Αγγέλας Νταρζάνου στην "Αυγή της Κυριακής"


Τη γνώμη τους για τον Αλέξη Τσίπρα εκλήθησαν, να εκφράσουν μεταξύ άλλων, οι καλεσμένοι της εκπομπής του Γιάννη Πρετεντέρη την περασμένη Δευτέρα. «Θέλω τη γνώμη σας για τον ΑλέξηΤσίπρα - όχι στις πολιτικές του θέσεις. Είναι ο πιο νέος πολιτικός. Πώς σας φαίνεται σαν νέος πολιτικός;» ρώτησε τους καλεσμένους του, από τον χώρο του θεάτρου, της τηλεόρασης, των γραμμάτων και της δημοσιογραφίας ο Γ. Πρετεντέρης, στο πλαίσιο της συζήτησης «για τους νέους στην πολιτική».
Ο Σταμάτης Φασουλής, ο Πέτρος Φιλιππίδης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, ο Τάσος Χαλκιάς, η Σώτη Τριανταφύλλου, ο Γιώργος Καπουτζίδης και η Πόπη Διαμαντάκου εκκλήθησαν να απαντήσουν σε ένα ερώτημα καφενείου, που επιδέχεται απαντήσεις καφενείου. Εκτός από τη Σώτη Τριανταφύλλου, που έχει αποκτήσει εξειδίκευση στις συζητήσεις τύπου «διασημότητες και πολιτική» -και είχε την απάντηση έτοιμη-, όπως επίσης και τον Σταμάτη Φασουλή και τον Τάσο Χαλκιά που αισθάνονται αυτοπεποίθηση, οι περισσότεροι από το πάνελ απέφυγαν να τοποθετηθούν. Ο Γ. Καπουτζίδης απάντησε το στερεοτυπικό «Μου αρέσει που υπάρχει ένας νέος άνθρωπος στην πολιτική», ενώ ο Μαρκουλάκης επιχείρησε να σημειώσει ότι είναι λάθος να μιλάμε για πρόσωπα στον δημόσιο λόγο - "δεν μιλάμε στο σπίτι μας", είπε-, πρέπει να μιλάμε για ιδέες και αντιλήψεις. Η Σώτη τον διαβεβαίωσε ότι δεν μιλάμε για πρόσωπα, αλλά για «μορφές συμπεριφοράς» και ο Γ. Πρετεντέρης ότι θα μιλήσουν και για τον Σαμαρά.

Όταν ο Πρετεντέρης διαβεβαίωνε πως δεν πρέπει να ανησυχούν οι εργαζόμενοι ιδιωτικού τομέα!

«ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ», ΤΩΡΑ, ΣΤΟ «ΜΕΓΚΑ»!

Του ΔΙΟΝ. ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*

Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιος δικαιούται τον τίτλο του πλέον «διορατικού» μάντη, στις τάξεις των ακραιφνών «συστημικών» αναλυτών; Μέχρι προ τινος το «Νο 1» ξεχώριζε εντονότερα κι από όσο η ΑΕΚ στην Γ΄Εθνική: Ανδρέας Ανδριανόπουλος.
Ω, ναι, η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα κύλησε εν μέσω «εύστοχων» προβλέψεων του νεοφιλελεύθερου γκουρού. Μακρύς ο κατάλογος, από το πρωτοσέλιδο άρθρο στην «Εστία» της 10ης Φεβρουαρίου 2003, στο οποίο ο Ανδρέας εξηγούσε αναλυτικότατα γιατί οι ΗΠΑ δεν επρόκειτο να επιτεθούν στο Ιράκ, έως την πρώιμη φάση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008. Τότε που ο αναλυτής έβρισκε, όχι μόνο τον τρόπο να ενοχοποιήσει τον «κρατισμό» για την κατάρρευση των αμερικάνικων τραπεζών στις ΗΠΑ (πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι), αλλά και την τόλμη να κατακεραυνώσει όσους προέβλεπαν επέκταση και εμβάθυνση της κρίσης, με αύξηση της ανεργίας, κλπ.
Ο χρόνος, όμως, που κυλά, ενίοτε επιφυλάσσει αποκαθηλώσεις και καθηλώσεις. Αποκαθηλώνονται βραβευμένοι και φαβορί. Καθηλώνονται τηλεθεατές, μπροστά από νέους «προφήτες». Από το 2010 κι εντεύθεν, ως ακλόνητο φαβορί στην κούρσα της «πετυχημένης προφητείας» προβάλλει η τρόικα «ΓΟΠ», του «Μέγκα». Γιάννης, Όλγα, Παύλος. Επίδοξος - σχεδόν βέβαιος- πρωταθλητής δεν είναι πια ένα άτομο, αλλά μία τριπλέτα. Ποιος ξέρει, ίσως πρόκειται για ανταπόκριση στην προτροπή «κανείς μόνος του στην κρίση».