Για τον Γρηγόρη
του Θωμά Σίδερη
Ο Γρηγόρης σκότωσε πολύ νωρίς τον ποιητή μέσα του ή υπό μία άλλη έννοια τον έβαλε στη γωνία και του είπε «μείνε εδώ και σώπα!». Τον σκότωσε για να γίνει δημοσιογράφος. Όταν πριν από καιρό τον ρώτησα «γράφεις ποιήματα;», μου απάντησε αυτό που κάθε δημοσιογράφος θα απαντούσε: «μετά από δυο με δυόμισι χιλιάδες λέξεις που γράφω καθημερινά, δεν υπάρχει χώρος για ποίηση – παρόλα αυτά έχω κάποια στο συρτάρι μου».
Ο Γρηγόρης έπρεπε να βγάλει λεφτά και να ζήσει – αυτός και η οικογένειά του. Όπως όλοι. Αλλά η ποίηση δεν είναι για όλους και κανένας ποιητής σε αυτή τη χώρα δεν έζησε ποτέ από την ποίησή του. Εκτός εάν… Η Ελλάδα είναι η χώρα των ποιητών, αλλά η Ελλάδα είτε τους τουφεκίζει είτε τους βάζει με τρόπο στη γωνία – «μείνε εδώ και σώπα!». Αυτό που έκανε ο Γρηγόρης στον εαυτό του το κάνει η Ελλάδα στους ποιητές της.
Ομολογουμένως, ο Γρηγόρης κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να πείσει τον εαυτό του «Εγώ δεν είμαι ποιητής». Κι όμως, μέχρι τα δεκαεφτά του είχε εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, είχε συμπεριληφθεί σε παγκόσμιες ποιητικές ανθολογίες και είχε αποσπάσει διεθνή βραβεία. Το ’83 τύπωσε τη «Μεγάλη Μέρα», το ’84 τον «Ανοιχτό Κύκλο», το ’86 τη «Μπαλάντα του Μικρού Κύκνου» και το ’87 τα «Παγωμένα Πεζοδρόμια».
Ο Γρηγόρης σκότωσε πολύ νωρίς τον ποιητή μέσα του ή υπό μία άλλη έννοια τον έβαλε στη γωνία και του είπε «μείνε εδώ και σώπα!». Τον σκότωσε για να γίνει δημοσιογράφος. Όταν πριν από καιρό τον ρώτησα «γράφεις ποιήματα;», μου απάντησε αυτό που κάθε δημοσιογράφος θα απαντούσε: «μετά από δυο με δυόμισι χιλιάδες λέξεις που γράφω καθημερινά, δεν υπάρχει χώρος για ποίηση – παρόλα αυτά έχω κάποια στο συρτάρι μου».
Ο Γρηγόρης έπρεπε να βγάλει λεφτά και να ζήσει – αυτός και η οικογένειά του. Όπως όλοι. Αλλά η ποίηση δεν είναι για όλους και κανένας ποιητής σε αυτή τη χώρα δεν έζησε ποτέ από την ποίησή του. Εκτός εάν… Η Ελλάδα είναι η χώρα των ποιητών, αλλά η Ελλάδα είτε τους τουφεκίζει είτε τους βάζει με τρόπο στη γωνία – «μείνε εδώ και σώπα!». Αυτό που έκανε ο Γρηγόρης στον εαυτό του το κάνει η Ελλάδα στους ποιητές της.
Ομολογουμένως, ο Γρηγόρης κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να πείσει τον εαυτό του «Εγώ δεν είμαι ποιητής». Κι όμως, μέχρι τα δεκαεφτά του είχε εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές, είχε συμπεριληφθεί σε παγκόσμιες ποιητικές ανθολογίες και είχε αποσπάσει διεθνή βραβεία. Το ’83 τύπωσε τη «Μεγάλη Μέρα», το ’84 τον «Ανοιχτό Κύκλο», το ’86 τη «Μπαλάντα του Μικρού Κύκνου» και το ’87 τα «Παγωμένα Πεζοδρόμια».
