Τα ΜΜΕ σε νέο ρόλο
Από τον Λεωνίδα Σακλαμπάνη στο Δρόμο της Αριστεράς
Πώς από διαφημιστές των «αγανακτισμένων πολιτών» έγιναν ορκισμένοι… πολέμιοι του φασισμού
Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 2008, μόλις τέσσερις μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγόροπουλου από τον Κορκονέα, στα Εξάρχεια, όταν ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής έκανε την (επαν)εμφάνισή του στα ΜΜΕ. Χρυσαυγίτες καλυπτόμενοι από την κουκούλα των «αγανακτισμένων κατοίκων» της Πάτρας έχουν βγει στον κεντρικό δρόμο της πόλης «για να προστατεύσουν την περιουσία τους» από τους γνωστούς-αγνώστους που έσπαγαν ό,τι έβρισκαν στο πέρασμά τους. Αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ότι όχι μόνο δεν προστάτευαν περιουσίες αλλά βιαιοπραγούσαν, σπάζοντας οι ίδιοι βιτρίνες αλλά και μερικά κεφάλια. Ο Μιχαλολιάκος παρεμβαίνει στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 και αφού χαιρετίζει τους πολίτες που έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους για να προστατεύσουν την περιουσία τους, δηλώνει ότι οι συγκεκριμένοι πολίτες -παρά τις καταγγελίες- δεν είναι μέλη της Χρυσής Αυγής αλλά απλοί άνθρωποι «που αγανάκτησαν από την απουσία του κράτους το οποίο αδυνατεί να τους προστατεύσει». Σας θυμίζει κάτι η συγκεκριμένη φράση;
Είναι αλήθεια ότι, μέχρι τότε, σπάνια συναντούσε κάποιος τον ίδιο τον γ.γ. της Χρυσής Αυγής ή κάποια από τα λιγοστά μέλη της στα ΜΜΕ. Το κενό, άλλωστε, κάλυπτε με αρκετή επιτυχία το ακροδεξιό τηλεκόμμα ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Προφανώς και η παρουσία Μιχαλολιάκου δεν ήταν τυχαία εκείνες τις μέρες στα ΜΜΕ. Επρόκειτο για μια προσπάθεια απάντησης, για μια αντανακλαστική κίνηση απέναντι στις τεράστιες κοινωνικές κινητοποιήσεις, απέναντι στο φόβο για μια γενικευμένη εξέγερση.
Ήταν μια πρώτη πρόβα για όσα θα ακολουθούσαν; Αυτό θα το απαντήσει η ίδια η Ιστορία. Πάντως, από τότε μέχρι σήμερα, η Χρυσή Αυγή, βρέθηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο έχοντας στο πλευρό της έναν απρόσμενο σύμμαχο: Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ πρώτης γραμμής με την υιοθέτηση ενός μεγάλου μέρους της ατζέντας της, το ξέπλυμα μέσω του lifestyle, μα κυρίως με την έντεχνη εξίσωση «των δύο άκρων», η οποία έφερε μια ναζιστική οργάνωση να εντάσσεται ομαλά στην πολιτική ζωή της χώρας.
«Η μάχη του Αγίου Παντελεήμονα»
Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 2008, μόλις τέσσερις μέρες μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγόροπουλου από τον Κορκονέα, στα Εξάρχεια, όταν ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής έκανε την (επαν)εμφάνισή του στα ΜΜΕ. Χρυσαυγίτες καλυπτόμενοι από την κουκούλα των «αγανακτισμένων κατοίκων» της Πάτρας έχουν βγει στον κεντρικό δρόμο της πόλης «για να προστατεύσουν την περιουσία τους» από τους γνωστούς-αγνώστους που έσπαγαν ό,τι έβρισκαν στο πέρασμά τους. Αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ότι όχι μόνο δεν προστάτευαν περιουσίες αλλά βιαιοπραγούσαν, σπάζοντας οι ίδιοι βιτρίνες αλλά και μερικά κεφάλια. Ο Μιχαλολιάκος παρεμβαίνει στον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 και αφού χαιρετίζει τους πολίτες που έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους για να προστατεύσουν την περιουσία τους, δηλώνει ότι οι συγκεκριμένοι πολίτες -παρά τις καταγγελίες- δεν είναι μέλη της Χρυσής Αυγής αλλά απλοί άνθρωποι «που αγανάκτησαν από την απουσία του κράτους το οποίο αδυνατεί να τους προστατεύσει». Σας θυμίζει κάτι η συγκεκριμένη φράση;
Είναι αλήθεια ότι, μέχρι τότε, σπάνια συναντούσε κάποιος τον ίδιο τον γ.γ. της Χρυσής Αυγής ή κάποια από τα λιγοστά μέλη της στα ΜΜΕ. Το κενό, άλλωστε, κάλυπτε με αρκετή επιτυχία το ακροδεξιό τηλεκόμμα ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Προφανώς και η παρουσία Μιχαλολιάκου δεν ήταν τυχαία εκείνες τις μέρες στα ΜΜΕ. Επρόκειτο για μια προσπάθεια απάντησης, για μια αντανακλαστική κίνηση απέναντι στις τεράστιες κοινωνικές κινητοποιήσεις, απέναντι στο φόβο για μια γενικευμένη εξέγερση.
Ήταν μια πρώτη πρόβα για όσα θα ακολουθούσαν; Αυτό θα το απαντήσει η ίδια η Ιστορία. Πάντως, από τότε μέχρι σήμερα, η Χρυσή Αυγή, βρέθηκε στο ελληνικό Κοινοβούλιο έχοντας στο πλευρό της έναν απρόσμενο σύμμαχο: Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ πρώτης γραμμής με την υιοθέτηση ενός μεγάλου μέρους της ατζέντας της, το ξέπλυμα μέσω του lifestyle, μα κυρίως με την έντεχνη εξίσωση «των δύο άκρων», η οποία έφερε μια ναζιστική οργάνωση να εντάσσεται ομαλά στην πολιτική ζωή της χώρας.
«Η μάχη του Αγίου Παντελεήμονα»
