Η «σχεδία» της ευαισθησίας

Το νέο τεύχος κυκλοφορεί στους δρόμους από αύριο Τετάρτη 

Καθόμαστε στη ζεστή αγκαλιά ενός υπερευαίσθητου Άι Βασίλη, αγοράζουμε όχι ό,τι μας αρέσει, αλλά ό,τι μας λένε, δοκιμάζουμε φρουτάκια, στέλνουμε το θείο στο Μουντιάλ, παρακολουθούμε τα παιδιά να κάνουν Τέχνη, ανεβαίνουμε στο σανίδι για μια ξεχωριστή παράσταση, νικάμε το φόβο και περπατάμε στης πόλης τα στενά, συνομιλούμε για τη φιλία και τον έρωτα, αλλά και για την τηλεόραση, στεκόμαστε με σεβασμό απέναντι σε ένα απρόθυμο σύμβολο. Αυτά και άλλα πολλά, μόνο
Από αυτή την Τετάρτη 26 Νοεμβρίου στους δρόμους της πόλης.
«Ο Μπερκίν ήταν παιδί όλων». Ο λόγος για τον 14χρονο «Τούρκο Αλέξη» που σκοτώθηκε από πυρά αστυνομικών, κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης, το περσινό καλοκαίρι. Ο πατέρας του 14χρονου απρόθυμου συμβόλου Σάμι Ελβάν, μιλάει αποκλειστικά στη «σχεδία» για τον αβάσταχτο πόνο της απώλειας και την παρηγοριά που δίνει η αγάπη του κόσμου.
Είναι μία από τις πέντε συνεντεύξεις που φιλοξενούνται στο νέο τεύχος (#21, Δεκέμβριος 2014) του περιοδικού δρόμου «σχεδία». 

Η "Σχεδία¨των αστέγων ξεκίνησε το ταξίδι της ενημέρωσης

Αγοράστε μια «Σχεδία» για χάρη ενός αστέγου

Από το ΑΜΠΕ

«Κάθε μέρα, 122 περιοδικά δρόμου, όπως αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, βοηθούν αστέγους σε όλο τον κόσμο να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Μέχρι σήμερα, με την υποστήριξη εκατομμυρίων αναγνωστών, όπως εσείς, 240.000 πωλητές σε 40 χώρες έχουν εξασφαλίσει τα προς το ζην και έχουν αλλάξει τις ζωές τους». Η σημείωση στο συνοδευτικό φυλλάδιο κερδίζει μια πρώτη προσοχή. Τι συνοδεύει; Μα το πρώτο περιοδικό δρόμου στην Ελλάδα.

Η «Σχεδία» κάνει σήμερα, Τετάρτη, την εμφάνισή της στους δρόμους της Αθήνας. Όχι σε περίπτερα. Τα σημεία διανομής του περιοδικού δεν είναι σημεία. Αλλά άνθρωποι. Άστεγοι, άνεργοι, «εκείνοι που στέλνουμε στο διάολο καθημερινά», όπως ειπώθηκε στη χθεσινή παρουσίαση του περιοδικού. Ένα περιοδικό, λοιπόν, που πωλείται αποκλειστικά από ανθρώπους που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, από διαπιστευμένους πωλητές. Ίσως σε μια έμμεση προσπάθεια να αποκτήσουν στην κοινωνία ξανά ονοματεπώνυμο.