Όταν η παραπάνω διαπίστωση γίνεται από τους ίδιους τους ελεγχόμενους φορείς στο σύστημα, αρχίζεις να προβληματίζεσαι.
Η Διεθνής Διαφάνεια λοιπόν έδωσε χθές στη δημοσιότητα την έκθεση για την αξιολόγηση θεσμών με βάσει τον δείκτη της "ακεραιότητας".
Στεκόμαστε στα ΜΜΕ, ένας από τους βασικούς "πυλώνες" του συστήματος, της ελληνικής κοινωνίας λέει η έκθεση.
Το συμπέρασμα δεν σοκάρει κανέναν. Πολιτικά κόμματα, κυβερνήσεις και ΜΜΕ βρίσκονται στην πρώτη θέση της αδιαφάνειας, έχουν τη χαμηλότερη βαθμολογία αξιολόγησης.
"Η έρευνα, που διενεργείται για πρώτη φορά στη χώρα μας, βασίστηκε στην αξιολόγηση 13 θεσμών στην Ελλάδα: της Νομοθετικής, της Εκτελεστικής και της Δικαστικής εξουσίας, του Δημόσιου τομέα, των διωκτικών αρχών, των εκλογών, του Συνηγόρου του Πολίτη, του Ελεγκτικού Συνεδρίου, των φορέων καταπολέμησης της διαφθοράς, των πολιτικών κομμάτων, των ΜΜΕ, της Κοινωνίας των Πολιτών και των επιχειρήσεων", ανακοινώνει η Διεθνής Διαφάνεια. Η έρευνα εντοπίζει ουσιαστικές αδυναμίες σε καίριους πυλώνες της ελληνικής κοινωνίας, καθώς οι εννιά από τους παραπάνω θεσμούς έλαβαν βαθμολογία κάτω από τον μέσο όρο. Τη χαμηλότερη βαθμολογία έλαβαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, που λειτουργούν σε καθεστώς έντονης πολιτικοποίησης, η Δικαιοσύνη, που επηρεάζεται σημαντικά από την εκάστοτε κυβέρνηση και ο επιχειρηματικός τομέας, λόγω της αδιαφανούς λειτουργίας των μη εισηγμένων εταιρειών. Στον αντίποδα βρίσκονται οι εκλογές, που αποτελούν μια από τις πλέον αδιάβλητες και λιγότερο αμφισβητούμενες διαδικασίες, και ο Συνήγορος του Πολίτη, θεσμός που εισήχθη στην Ελλάδα προκειμένου να συμβάλλει στην καταπολέμηση των εκτεταμένων φαινομένων κακοδιοίκησης.
Και πάμε στο δια ταύτα, γιατί υπάρχει και τέτοιο. Κατατίθενται προτάσεις για να αλλάξει η κατάσταση.
Στα ΜΜΕ που μας ενδιαφέρουν, οι προτάσεις θυμίζουν έντονα τα αιτήματα των αριστερών παρατάξεων. Κι όμως. Ο έλεγχος κεφαλαίων, ο έλεγχος θέσεων εργασίας, η δημοσιοποίηση στοιχείων για την απασχόληση των δημοσιογράφων στο δημόσιο, κ.λ.π., είναι προτάσεις των αριστερών συνδικαλιστικών παρατάξεων. Και για όσους ακόμη έχουν μνήμη, θυμούνται πως αντιδρούν εκδότες, συνδικαλιστές και μεγαλοδημοσιογράφοι όταν τίθεται το αίτημα: έλεγχος κεφαλαίων, εγγυήσεων και πόθεν έσχες για όσους εκδότες εμφανίζονται έτοιμοι να ανοίξουν, αγοράσουν, λειτουργήσουν Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης.
Ας δούμε τις προτάσεις για το χώρο των ΜΜΕ (χωρίς να σημαίνει ότι συμφωνούμε με όλες):
