Μεγαλοστελέχη, δημοσιογράφοι επέλεξαν ρόλο "υπαλληλίσκου"...

«Υπαλληλίσκοι, δούλοι φαιδροί... τους έχω σιχαθεί»

Της  Ματίνα Παπαχριστούδη  στη στήλη media-λογώντας στο Δρόμο της Αριστεράς

Σε αυτή τη χώρα που στα δύο έχει σχιστεί... Παραφράζοντας το στίχο του διάσημου τραγουδιού "Αυτούς τους έχω βαρεθεί " που λες και γράφτηκε για την Ελλάδα του σήμερα, καταστάσεις, πρόσωπα, ενέργειες και στάσεις είναι ξαφνικά απόλυτα κατανοητά.
Ουδεμία έκπληξη προκαλεί η στάση, για παράδειγμα, του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και προέδρου του Εποπτικού Συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ Θ. Φορτσάκη o οποίος καταπατά ανοιχτά τους ελληνικούς νόμους. Τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και στη ΝΕΡΙΤ .
Θα ήταν αστείο να υποστηρίξουμε πως ο Θ. Φορτσάκης δεν γνωρίζει τι προβλέπει ο νόμος δημιουργίας της ΝΕΡΙΤ, ότι δηλαδή η σύνθεση του οργάνου στο οποίο προΐσταται είναι πλέον έκπτωτη. Κι όμως, με νύχια και δόντια, έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεων και δηλώσεών του, τραβάει την κατάσταση στα άκρα. Ο λόγος φανερός. Διατηρεί δύο θέσεις, ίσως δύο μισθούς, είναι ένας από αυτούς που σε καιρό κρίσης, φτώχειας και θανάτου, κρατιέται στην αφρόκρεμα της κοινωνίας. Για τις θέσεις του και την όποια εξουσία επί πραγμάτων και προσώπων, η καταπάτηση των νόμων είναι μια επιλογή.
Ή του υφυπουργού Εσωτερικών, Αργύρη Ντινόπουλου, πρώην δημοσιογράφου ο οποίος αιδώ δηλώνει πως επιλέγει το ταμείο ασφάλισης των δημοσιογράφων και όχι των βουλευτών (dημοσίου) επειδή κι αυτός ψήφισε την κατάργηση του ταμείου του Δημοσίου.

Πολιτικο-οικονομικός γρίφος τα δάνεια των ΜΜΕ

Τι θα γίνει με τα δάνεια των ΜΜΕ;
Γράφει ο Marketing Week Editor

Ο χώρος των ΜΜΕ βρίσκεται σήμερα, σε ό,τι αφορά τα μεγαλύτερα από αυτά, σε πλήρη εξάρτηση από το τραπεζικό σύστημα. Τα δάνεια των τριών μεγαλύτερων εισηγμένων επιχειρήσεων ΜΜΕ το πρώτο εξάμηνο του 2014 ήταν πάνω από 370 εκατ. ευρώ, ενώ ο τζίρος τους το ίδιο διάστημα πέρασε οριακά τα 105 εκατ. ευρώ και οι ζημιές τους το ίδιο διάστημα έφτασαν τα 20 εκατ. ευρώ.
Με τα δεδομένα αυτά, είναι προφανές ότι τα δάνεια αυτά δεν μπορούν ποτέ να πληρωθούν και σε σημαντικό βαθμό θα μετατραπούν σε ζημίες των τραπεζών, δηλαδή ζημίες των ίδιων των φορολογουμένων, μια που οι τράπεζες παραμένουν ως επί το πλείστον κρατικές σε ό,τι αφορά την μετοχική τους σύνθεση. Το ερώτημα το οποίο προκύπτει είναι βέβαια τι θα απογίνει με τις ίδιες τις ζημιογόνες επιχειρήσεις. Τόσο τις συγκεκριμένες, όσο και με άλλες επιχειρήσεις ΜΜΕ που βρίσκονται στην ίδια θέση.

Το ερώτημα αυτό είναι κρίσιμο όχι μόνο για τον χώρο των ΜΜΕ, αλλά και για τις πολιτικές εξελίξεις, αφού τα συγκεκριμένα ΜΜΕ διατηρούν μεγάλο μερίδιο της παραδοσιακής αγοράς ΜΜΕ (όχι όμως και της ταχύτατα αναπτυσσόμενης διαδικτυακής), το οποίο οι υγιέστερες οικονομικά επιχειρήσεις του χώρου καθώς και πιθανοί νέοι επενδυτές, εύλογα θα επιχειρήσουν να αποσπάσουν. Το πρόβλημα περιπλέκεται από το γεγονός ότι και οι ίδιες οι τράπεζες δεν έχουν σήμερα επιτύχει να μετατραπούν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Μετά τα λουκέτα η «άνοιξη» των ΜΜΕ!

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

 στη στήλη Media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι, πως σύντομα προστίθενται στην αγορά του έντυπου Τύπου δυο νέες εφημερίδες, ίσως και τρεις ή τέσσερις. Σαββατιάτικο οικονομικό φύλλο θα βγάλει ο Νίκος Χατζηνικολάου της Real, οικονομικό-πολιτικό ο Γιάννης Κουρτάκης των Παραπολιτικών, ο οποίος θέλει και αθλητική καθημερινή εφημερίδα. Μαζί με την εφημερίδα του Μιχάλη Ανδρουλιδάκη, την Εξέλιξη, φθάνουμε στις πέντε νέες εκδόσεις. Το προηγούμενο διάστημα κυκλοφόρησαν τα Παραπολιτικά, σύνολο έξι.
Πόσες εφημερίδες έκλεισαν τα χρόνια του Mνημονίου; Το Veto, η Ισοτιμία, η Παρασκευή και 13, η Απογευματινή, ο Επενδυτής, σύνολο πέντε. Και από το «κλείσιμο» της Ελευθεροτυπίας δημιουργήθηκαν δυο εκδόσεις. Η Εφημερίδα των Συντακτών και η νοικιασμένη Ελευθεροτυπία. Στην τηλεόραση τώρα, έκλεισε το Alter και έχουμε τρία ή τέσσερα νέα τηλεοπτικά κανάλια: Action 24 με προσανατολισμό και γραμμή ΠΑΣΟΚ και Ευάγγελου Βενιζέλου, Contra του Γιώργου Κουρή, ΑΒ του Βρυώνη, Ε Channel του Βρυώνη, πρώην 902 του ΚΚΕ.
Από τους αριθμούς θα έβγαζε κάποιος το συμπέρασμα πως τα ΜΜΕ στη χώρα των μνημονίων και της επικυριαρχίας της τρόικας, ανθίζουν και μεσουρανούν.

Η EPT3 απέδειξε ότι τα MME δεν ενημερώνουν

Της Ματίνας Παπαχριστούδη  

στη στήλη Media-λογώντας στο «Δρόμο της Αριστεράς»
Παρακολουθώντας τους τελευταίους μήνες το «πρόγραμμα» της ertopen και της ΕΡΤ3, μέσω Διαδικτύου βέβαια, συνειδητοποιώ πως υπάρχουν δυο χώρες δυο πραγματικότητες, δυο επικαιρότητες. Η «πραγματικότητα» των ιδιωτικών περιφερειακών, ραδιοφωνικών σταθμών και ΝΕΡΙΤ και η πραγματικότητα της κοινωνίας. Καμία σχέση μεταξύ τους, πέρα από τη λυσσαλέα επιχείρηση των ιδιωτικών Μέσων να καταστείλουν την οποιαδήποτε σκέψη αμφισβήτησης προκαλώντας ακόμη και καθημερινά σοκ πανικού για οτιδήποτε περνάει ή σκέφτεται η κυβέρνηση.
Η λειτουργία της ΕΡΤ3, ένα απίστευτο θαύμα που συνεχίζεται επί 15 μήνες εξαιτίας της αποφασιστικότητας και του πάθους μιας ομάδας εργαζομένων, απέδειξε πια με στοιχεία και ντοκουμέντα, πως η κοινωνία δεν ενημερώνεται από τα άλλα Μέσα.

Σε κλοιό ασφαλιστικών μέτρων ο εκδότης Α. Μπακατσέλος

Σε κλοιό δικαστικών διεκδικήσεων βρίσκεται ο εκδότης του «Αγγελιοφόρου», Αλέξανδρος Μπακατσέλος

Για πρώτη φορά μετά το πογκρόμ των τελευταίων ετών, που ο ίδιος εξαπέλυσε και το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστούν από το χάρτη των ΜΜΕ γύρω στις 300 θέσεις εργασίας, ο επικεφαλής του εκδοτικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης ​υποχρεώνεται να προσέλθει στις δικαστικές αίθουσες. Τώρα καλείται, πλέον, να έρθει αντιμέτωπος με τις δυναμικές και οργανωμένες αντιδράσεις των ιδίων των εργαζομένων του, που έχουν προσφύγει δικαστικώς εναντίον του, έπειτα από πολύμηνη ανοχή.
Δέκα μέλη του προσωπικού της Εκδοτικής Βορείου Ελλάδος ΑΕ, της εταιρίας που εκδίδει τον «Αγγελιοφόρο» και τον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής», έχουν καταθέσει έως τώρα τρεις διαφορετικές αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων κατά του γνωστού εκδότη. Τι ζητούν; Να τους δοθούν οι καθυστερούμενες αποδοχές τους, αλλά και να διακοπεί η εκ περιτροπής εργασία που έχει επιβληθεί από τον Ιούλιο στις δύο εφημερίδες.
Η πρώτη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, η οποία ήδη συζητήθηκε στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης, υπογράφεται από δημοσιογράφους, τεχνικούς και μία διοικητική υπάλληλο. Οι εν λόγω εργαζόμενοι ζητούν να τους εξοφληθούν οι μισθοί των τελευταίων τριών μηνών, αλλά και δύο μηνών του 2013. Ταυτόχρονα, διεκδικούν τη συντηρητική κατάσχεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας της εταιρίας, ώστε να διασφαλιστούν οι απαιτήσεις τους. Για το σκοπό αυτό επικαλούνται, μάλιστα, την απειλή που ο εκδότης εξαπέλυσε προς τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των σωματείων την παραμονή των εγκαινίων της 79ης ΔΕΘ. Τότε ο Αλέξανδρος Μπακατσέλος είχε πει στους επικεφαλής των σωματείων, ενόψει της συνέχισης των κινητοποιήσεων: «Αν δεν αναστείλετε την απεργία τις ημέρες της Διεθνούς Έκθεσης, θα κλείσω τις εφημερίδες…».

Με 620 εκατ. χρέη τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ νομοθετούν

Στον χορό των μιντιακών συμφερόντων νομοθετεί η κυβέρνηση Σαμαρά

Από την Αγγέλα Νταρζάνου στην "Αυγή της Κυριακής"

Από τις καταγγελίες του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περί «διαπλεκομένων» γύρω στο 1989 και τη ρήση περί «νταβατζήδων» του Κώστα Καραμανλή το 2004, ο Αντώνης Σαμαράς πέρασε και δεν ακούμπησε. Ούτε καν στα λόγια. Με τον νέο νόμο για τα ΜΜΕ που ψήφισε η κυβέρνησή του στη Βουλή θα μείνει στην ιστορία ως ο πρωθυπουργός των «συμπράξεων» όχι βέβαια μεταξύ μέσων ενημέρωσης, αλλά της κυβέρνησης με τα μέσα ενημέρωσης.
* Προωθείται οριζόντια και κάθετη συγκέντρωση ΜΜΕ στα χέρια λίγων επιχειρηματιών * Διευθέτηση εκκρεμοτήτων για το ενδεχόμενο πολιτικής αλλαγής στο μέλλον 

* Συμπράξεις στο όριο της συγχώνευσης υπό τον φόβο της επιτροπής Ανταγωνισμού
Κι αυτό, γιατί είναι φανερό ότι σχεδόν όλος ο νόμος εξυπηρετεί επιδιώξεις των μεγαλοϊδιοκτητών ΜΜΕ, οι οποίοι καταφέρνουν για μια ακόμη φορά να θεσμοθετήσουν ευρέως διαδεδομένες πρακτικές τους που κινούνταν στα όρια της νομιμότητας, αλλά και να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα σε βάρος των διαφημιστών, των εργαζομένων στα ΜΜΕ, της τσέπης των φορολογουμένων, της πολυφωνίας, της λειτουργίας της δημοκρατίας.

Ο υπουργός μηνύει, το Hot Doc συνεχίζει με αποκαλύψεις

O Χαράλαμπος Αθανασίου δεν απάντησε επίσημα για καμία από τις αποκαλύψεις του Hot Doc περί ψευδούς «πόθεν έσχες», χαρακτήρισε όμως «αθλιότητες» όσα το περιοδικό αποκάλυψε, χωρίς ποτέ να διευκρινίσει ποιες είναι αυτές.
Απέναντι σε αυτή την προκλητική αδιαφορία, το περιοδικό κυκλοφορεί με νέες αποκαλύψεις που σοκάρουν. Φέρνει "νέα συγκλονιστικά στοιχεία που ξεπερνούν την ψευδή δήλωση «πόθεν έσχες», όπως για παράδειγμα ότι ο υπουργός δεν πληρώνει χαράτσι, δημοτικούς φόρους και εισφορές για ακίνητο που νοικιάζει στο δήμο Πεντέλης, ενώ η οικογένειά του είναι κάτοχος και άλλων ακινήτων τα οποία φαίνονται ως περιουσιακό στοιχείο των παιδιών του.
Στα άλλα θέματα του περιοδικού η μεθόδευση πίσω από το "δώρο" του ΟΛΠ στον Μελισσανίδη, η επιστροφή στο Μεσαίωνα στην Ισπανία, οι "λεπτομέρειες" της σφαγής στη Γάζα. Στα media "μια ψηφιακή τηλεόραση στα μέτρα τους". 

Σιγά μη νοιάζονται οι εκδότες για τους αναγνώστες...

Οι κυκλοφορίες πέφτουν. Σαρωτικά. Οι εκδότες κατάφεραν να μειώσουν την αγοραστική δύναμη των εφημερίδων τους ακόμη και την Κυριακή, και από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες φύλλα φθάνουν πλέον να πουλάνε μετά βίας 800.000-900.000. Η κυκλοφορία αυτή επιτυγχάνεται με την προσθήκη των προσφορών, κυρίως από τις μεγάλες εφημερίδες οι οποίες μοιράζουν κουπόνια για σουπερ μάρκετ ή και απευθείας δωροεπιταγές ρευστού.

Η επιλογή των παραδοσιακών εκδοτικών συγκροτημάτων, των Σταύρου Ψυχάρη, Γιώργου Μπόμπολα, Αριστείδη Αλαφούζου, ομίλου Βαρδινογιάννη τα οποία κατέχουν προνομιακά και την ιδιωτική τηλεόραση, μαζί με τον όμιλο Μίνωα Κυριακού και επέβαλλαν να κυριαρχήσουν και στο ψηφιακό της μέλλον με την «αρπαγή» όλων των ψηφιακών συχνοτήτων, είναι σαφής. Ουδόλως νοιάζονται για την κυκλοφορία των εφημερίδων τους και τους αναγνώστες τους. Καθόλου δεν ενδιαφέρονται αν στα κανάλια τους υπάρχει τηλεοπτικό πρόγραμμα, ειδήσεις και ψυχαγωγία. 

Στην παρούσα κρίσιμη φάση ολοκληρωτικού ελέγχου από το τραπεζικό ευρωπαϊκό κεφάλαιο και το ΔΝΤ, σημασία έχει η απόκρυψη ειδήσεων, η διαστρέβλωση-παραποίηση γεγονότων, η κατασκευή πολιτικών γεγονότων και ο έλεγχος των προσώπων σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό.

Σιγά μην τους ενδιαφέρει ότι οι πολίτες δεν αγοράζουν τις εφημερίδες τους, σιγά μη νοιάζονται που οι τηλεθεατές θεωρούν πως οι τηλεοπτικές τους ειδήσεις χειραγωγούν και μεταδίδουν ψέματα, πώς οι δημοσιογράφοι τους είναι παπαγάλοι της πολιτικής εξουσίας. 

Σιγά μην ανησυχήσουν που το ύψος των κεφαλαίων στις επιχειρήσεις τους είναι μικρότερο από τους τζίρους που επιτυγχάνουν, άρα σύμφωνα με την θεωρία που διέπει την αρθρογραφία τους, θα πρέπει να βάλουν λουκέτο.

Τα συμφέροντα Μελισσανίδη δεν αφορούν μόνο στη Ν.Φιλαδέλφεια, αποκαλύπτει το Unfollow

Είναι γνωστή η αξία της φιλίας στην Ελλάδα. Αλλά κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι φιλικές σχέσεις πραγματικά απογειώθηκαν. Πώς αλλιώς θα μπορούσε μια κυβέρνηση να εκποιήσει τη δημόσια περιουσία δίχως να πέσει στα χέρια κανενός άσχετου; Πώς αλλιώς θα μπορούσε μια κυβέρνηση να καταλήγει με μια υποψηφιότητα για κάθε φιλέτο, όπως απαιτεί προφανώς η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας; Πώς θα περνούσε μια κυβέρνηση φωτογραφικές τροπολογίες, όπως πρέπει να γίνεται σε μια ευνομούμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, αν δεν είχε κάθε φορά κατά νου έναν φίλο της;

Στα παραπάνω ερωτήματα δίνει απαντήσεις το νέο τεύχος του περιοδικού Unfollow που κυκλοφορεί στα περίπτερα με κεντρικό θέμα "Οι εντιμότατοι φίλοι μου".

 Στα άλλα θέματα του περιοδικού: 

«Τα ρήγματα της Μεταπολίτευσης και οι προοπτικές της Αριστεράς», άρθρο του Γιώργου Κατσαμπέκη. Πώς βρεθήκαμε από την εξάρθρωση της «εθνικοφροσύνης», την «εκσυγχρονιστική» ανανέωση και το φαντασιακό του «επανιδρυμένου κράτους» στην προοπτική ηγεμονίας της Αριστεράς; Και ποιες είναι οι προϋποθέσεις αυτής της ηγεμονίας;

«Από πού πάνε Aριστερά; Aπό πού πάνε στην κυβέρνηση;», άρθρο του Χρήστου Λάσκου. Η ενδυνάμωση της Αριστεράς σε συνθήκες κρίσης δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Συνεπώς, όσο κι αν δεν αρέσει σε τμήματα της υπόλοιπης Αριστεράς να το ακούνε, ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι έκανε καλά στα χρόνια της τρομερής κρίσης στην Ελλάδα. Κι αυτά τα καλά που έκανε ήταν αριστερά πράγματα. Έτσι πρέπει να συνεχίσει.

Θέλετε να μάθετε ποιοι πληρώνουν τη Χρυσή Αυγή;

Αν θέλετε διαβάστε στο νέο τεύχος του Unfollow το ρεπορτάζ του Λευτέρη Χαραλαμόπουλου. 

<< Η χρηματοδότηση της Χρυσής Αυγής από ακροδεξιούς στη Ρωσία, έλληνες και ρώσους επιχειρηματίες>>.  Τι γυρεύουν πρωτοκλασάτα στελέχη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη Μόσχα; Γιατί το μεγαλύτερο τμήμα των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων της ΕΕ έχει στραφεί προς το Κρεμλίνο; Υπάρχει προσωπική εντολή του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν να κατευθυνθεί ρωσικό χρήμα σε ακροδεξιές και εθνικιστικές ευρωπαϊκές οργανώσεις και κόμματα;

Και παρακάτω ένα ρεπορτάζ του, στις  7 Οκτωβρίου 2013 για τους  χρηματοδότες της Χρυσής Αυγής.

Στα άλλα θέματα του περιοδικού:

«Ψηφίζω σαν χώρα», άρθρο του Δημήτρη Παπανικολάου. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτός ο τόπος δεν είναι πια τόσο ρατσιστής, δεν είναι μισαλλόδοξος, δεν είναι ομόφοβος, δεν είναι παραδόπιστος, δεν είναι εθνικιστής, δεν είναι ανεκσυγχρόνιστος, δεν είναι περίκλειστος. Αυτός ο τόπος είναι πασόκ.

«Το αναμμένο φωτάκι του μέλλοντος. Ανατροπή σε ερείπια μεταδημοκρατίας», άρθρο του Νίκου Γ. Ξυδάκη. Ας μην ανησυχούμε τόσο για την καθαρότητα και τις διευρύνσεις, τα μέτωπα, τις συμμαχίες, τη συμπερίληψη. Η νέα Αριστερά στον 21ο αιώνα θα είναι μεγάλη, δημοκρατική και ηγεμονική ή δεν θα υπάρξει.

«Τώρα που ο λαός “μίλησε”», άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου. Oυτοπικό δεν είναι να πιστεύει κανείς ότι ο κόσμος πρέπει και μπορεί να αλλάξει. Ουτοπικό είναι να νομίζει κανείς ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να μείνει ίδιος κι ότι μπορεί να γίνει ανθρώπινος χωρίς να αλλάξει.

«Νικητές των εκλογών είναι (πάλι) τα ΜΜΕ», άρθρο του Άρη Χατζηστεφάνου. Ας μην έχουμε αμφιβολίες για το ποιος κέρδισε τη μεγάλη μάχη της επικοινωνίας. Τα κανάλια και οι εφημερίδες των εργολάβων και των εφοπλιστών έδωσαν μια από τις μεγαλύτερες μάχες της ιστορίας τους και διέσωσαν το πολιτικό κατεστημένο που οι ίδιοι δημιούργησαν για να τους υπηρετεί.

«Ευρώπη: σκοτεινή ήπειρος ξανά», άρθρο τoυ Αντώνη Γαλανόπουλου. Οι Ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου εξελίχθηκαν σε θρίαμβο για την Ακροδεξιά. Πέρα από τη Χρυσή Αυγή, το φαινόμενο της ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων είναι πραγματικά πανευρωπαϊκό. Ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης αλλάζει δραματικά, με την εμφατική είσοδο στην πολιτική σκηνή κομμάτων που είναι ενάντια στην ΕΕ, τη μετανάστευση, τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και «παπαγαλάκια» οι δημοσιογράφοι και κρώζουν δυνατά

Της Ματίνας Παπαχριστούδη  στη στήλη
media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Το πρόβλημα δεν είναι ότι η Μαρία Σπυράκη (υποψήφια της ΝΔ στην Ευρωβουλή) παραδέχθηκε ότι γνώριζε μια είδηση αλλά δεν τη μετέδωσε ως «όφειλε» δημοσιογραφικά λόγω «κομματικού καθήκοντος». Δεν είναι, άλλωστε η πρώτη φορά που δημοσιογράφος παραδέχεται πως κρατάει ειδήσεις στο «μαξιλάρι του», δηλώνοντας έτσι με θράσος την αναξιοπιστία του ελεγχόμενου συστήματος ενημέρωσης στην Ελλάδα.

Το παραδέχθηκε λίγο παλαιότερα ο Γιάννης Πρετεντέρης (διόλου τυχαία παρέχει υπηρεσίες δημοσιογραφίας επίσης στο Mega), όταν έγραψε και δήλωσε πως γνώριζαν οι δημοσιογράφοι ότι το χρέος της χώρας είναι μη βιώσιμο αλλά δεν το είπαν, δείχνοντας... αυτοσυγκράτηση.
Παλαιότερα, δε, δημοσιογράφοι όπως για παράδειγμα ο Nίκος Κακαουνάκης, πλειστάκις είχαν παραδεχθεί την απόκρυψη ειδήσεων και πληροφοριών.
Τα προβλήματα στην περίπτωση των δηλώσεων Σπυράκη είναι δύο: Αφενός πως πλέον οι ενσωματωμένοι δημοσιογράφοι δεν νιώθουν καμία ενοχή να φωνάξουν δυνατά πως προσφέρουν «κομματικές» υπηρεσίες στον πολιτικό τους χώρο ή στα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν. Το περηφανεύονται με θράσος, θεωρώντας μάλιστα πως προσθέτουν μπόνους στη μελλοντική τους εξέλιξη.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι όλοι τους συνεχίζουν να συμπεριφέρονται στους πολίτες σαν να αντιμετωπίζουν συνδεδεμένα άλαλα πρόβατα. Βάζοντας ως ταμπέλα στις υπηρεσίες προπαγάνδας που ασκούν, «το καλό της πατρίδας, του κράτους, του έθνους», κλπ.

Κοινός παρονομαστής στην εξέλιξη των δημοσιογράφων-παπαγαλακίων του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, είναι ότι η συμπεριφορά τους αυτή επιβραβεύεται από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στα οποία κατέχουν θέση εργασίας. Και μάλιστα καλά αμειβόμενη.

Οι εκλογές της διαπλοκής

Τροπολογία Μιχελάκη ενισχύσει τον πολιτικό ρόλο των βαρόνων των ΜΜΕ και το “μαύρο” πολιτικό χρήμα

Η συγκυβέρνηση τα δίνει όλα στα συμφέροντα για να πάρει τις εκλογές και με ρύθμιση δίνει τη δυνατότητα στα ΜΜΕ να προβάλουν όσες φορές θέλουν τους υποψηφίους και τα προγράμματα της αρεσκείας τους, με το… αζημίωτο


Toυ Δημήτρη Τρίμη  στην Εφημερίδα των Συντακτών, 28/4/2014)

Σκάνδαλο πρώτου μεγέθους επιχειρείται από τη συγκυβέρνηση, με τροπολογία σε άσχετο -όπως συμβαίνει συνήθως- νομοσχέδιο περί «πιστωτικών ιδρυμάτων». Η τροπολογία που υπογράφουν οι υπουργοί Γ. Μιχελάκης, Κυρ. Μητσοτάκης και Γ. Στουρνάρας και η οποία κατατέθηκε το απόγευμα της Παρασκευής (25/4/2014) στη Βουλή, προβλέπει: «Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου των τριάντα ημερών οι επικεφαλής των περιφερειακών και δημοτικών συνδυασμών επιτρέπεται να εμφανίζονται σε πάσης φύσεως εκπομπές δημόσιων ή ιδιωτικών ραδιοφωνικών ή τηλεοπτικών σταθμών ελεύθερης λήψης, παροχής κάθε μορφής συνδρομητικών τηλεοπτικών υπηρεσιών, καθώς και σε διαδικτυακούς τόπους και ιστοσελίδες υπό οποιαδήποτε μορφή χωρίς περιορισμό εμφανίσεων».

Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι φανερή. Δίνει απεριόριστο χρόνο και αριθμό εμφανίσεων στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης (εθνικής και τοπικής εμβέλειας και στα συνδρομητικά) των υποψήφιων περιφερειαρχών και δημάρχων, χωρίς τους προηγούμενους συγκεκριμένους περιορισμούς του αριθμού των ραδιοτηλεοπτικών εμφανίσεων κατά την προεκλογική περίοδο και τις όποιες ποινές προέβλεπε σχετικά ο νόμος 3870/9.8.2010 του Γιάννη Ραγκούση.

Δεν αρκεί να βρίζεις την TV...

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

στη στήλη Mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"


Η τηλεόραση, ως Μέσο Μαζικής Ενημέρωσης, βρίσκεται στο ναδίρ της αξιοπιστίας της. Όπως και συνολικά τα κυρίαρχα Mέσα Eνημέρωσης, ως «θεσμός» της δημοκρατίας. Το συμπέρασμα γράφεται και ξαναγράφεται με αφορμή τη δημοσιοποίηση ποικίλων δημοσκοπήσεων και ερευνών της λεγόμενης «κοινής γνώμης».
Ε, και; Σκασίλα τους -και συγγνώμη για τη βαριά έκφραση. Τα τηλεοπτικά Μέσα, οι Διοικήσεις τους, τα διευθυντικά τους στελέχη και οι βαθιά ενσωματωμένοι εργαζόμενοι σε αυτά, ούτε που νοιάζονται για την απώλεια της αξιοπιστίας τους. Ο καθένας από τους παραπάνω έχει τους λόγους του. Κοινός παρονομαστής σε όλους, όμως, είναι ότι η δύναμη και η επιρροή του Μέσου στο οποίο βρίσκονται, βαθιά ή λιγότερο αλλοτριωμένοι, ουδόλως δεν πλήττεται από την απώλεια αξιοπιστίας. Ένα μικρό κι εύκολο πείραμα θα πείσει τους δύσπιστους. Καθημερινά, ενώπιον των τηλεοπτικών δελτίων ή ενημερωτικών εκπομπών χιλιάδες θεατές βρίζουν. Εξασκώντας το δημοκρατικό δικαίωμά τους ως πολίτες να έχουν γνώμη και να την εκφράζουν.
Αγανακτούν, ωρύονται, διαμαρτύρονται και φυσικά εγκαλούν και τους παρουσιαστές, δημοσιογράφους και λοιπούς «λειτουργούς» στη μαζική χειραγώγηση για το ρόλο τους. Για τα ψέματα που λένε, για την πραγματικότητα που πετάνε στο καλάθι των άχρηστων στις αίθουσες σύνταξης, για τη στρέβλωση των γεγονότων. 

"Εταιρικός δημοσιογράφος", το νέο είδος των "παπαγάλων" στα media

<<Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι, ανώτατο στάδιο του φαινομένου των «παπαγάλων» στα media, δεν έχουν καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη για τα στημένα ρεπορτάζ...Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι δεν είναι απλά ενσωματωμένοι στην ενημέρωση της χειραγώγησης. Είναι το νέο είδος της>>. 

Η εταιρική δημοσιογραφία σε υπηρεσία εταιρικού κράτους

Πολλοί επιμένουν πως ελάχιστα έχουν αλλάξει τα κυρίαρχα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μετά την επιβολή των μνημονίων σε ότι αφορά στη χειραγώγηση των μαζών και την κατευθυνόμενη, ελεγχόμενη πληροφόρηση. Δεν είναι όμως έτσι. Η διάρρηξη της δημοσιογραφίας από την προβολή των συμφερόντων της κοινωνίας ενώπιον της εξουσίας των κυβερνώντων και της οικονομίας, άρχισε πράγματι πολλά χρόνια πριν τα μνημόνια. Σε εποχές ευδαιμονίας, golden αμοιβών, ανάπτυξης ΜΚΟ και εκσυγχρονισμού στον πάσης φύσεως λόγο. Πολιτικό, οικονομικό και δημοσιογραφικό. Σταδιακά επίσης τα media και οι αφέντες τους, με τη σιωπηρή ανοχή των δημοσιογραφικών στελεχών που από λοχίες έγιναν λοχαγοί, ορισμένοι εξ΄ αυτών και στρατηγοί δικών τους media, αφάνισαν την καρδιά της δημοσιογραφίας. Το ρεπορτάζ.
Από τη δημοσίευση δελτίων Τύπου και non paper πολιτικών και εταιρειών έως τη μετατροπή των Μέσων αλλά και των ανθρώπων τους, σε δόρυ κοφτερό της εξουσίας είναι μια ανάσα δρόμος.

Η νέα "γλώσσα" των ΜΜΕ στην υπηρεσία επικυρίαρχων

Μετά τη χειραγώγηση η μετάλλαξη στο λόγο της δημοσιότητας

Της Μ.Παπαχριστούδη 

στη στήλη ΑποΤΥΠΟματα στο Hot Doc, τεύχος 46ο

Θα το έχετε προσέξει και εσείς φαντάζομαι. Η γλώσσα, ο λόγος, η εκπομπή, τα όσα ακούγονται, γράφονται, συζητούνται στα λεγόμενα mainstream Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είτε δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την πραγματική πραγματικότητα, είτε τη μεγεθύνουν, διαστρεβλώνουν, δραματοποιούν.

Δεν μιλώ μόνο για την εξυπηρέτηση των στενών ή πλατύτερων συμφερόντων των ιδιοκτητών media. Αυτό δηλαδή που ονομάζουμε διαπλοκή. Δεν μιλώ για παράδειγμα για την επιλογή των καναλιών να δώσουν το μέγιστο του τηλεοπτικού χρόνου τους στην απόσυρση υποστήριξης από το ΣΥΡΙΖΑ στον Καρυπίδη, όταν δεν είπαν κουβέντα για τον βουλευτή της Ν.Δ που υποστηρίζει τη χούντα. ‘Η για την επιλογή τους να μην υπάρχει ούτε δα μια τόσο ειδησούλα ή αναφορά για την πορεία των media-κών ομίλων που καταρρέουν, για τα αποτελέσματα των strees test των τραπεζών, το λουκέτο στην ΕΡΤ και τις επιπτώσεις στη δημόσια σφαίρα και τη δημοκρατία.

Πρόκειται πλέον για κάτι βαθύτερο. 

Νέος κύκλος «αίματος» στα Media

Της Ματίνας Παπαχριστούδη, 

στη στήλη media-λογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Παραδοσιακά, τα Media γνωρίζουν έξαρση κυκλοφορίας, αναγνωσιμότητας, τηλεθέασης σε περιόδους σημαντικών πολιτικών εξελίξεων και εκλογών. Τα Media, όπως είναι φανερό, από τα πρωτοσέλιδα και τα όσα ακούγονται σε κανάλια και ραδιόφωνα, μπήκαν ήδη σε αυτή την περίοδο. Άνοιξαν τα παράθυρα, έκλεισαν τις συμφωνίες με τους δημοσκόπους, έδωσαν εντολές για το ποια πρόσωπα, πώς και πόσο θα προβληθούν.
Τα πρώτα δείγματα στον παροξυσμό της προεκλογικής ατζέντας δεν είναι θετικά για τα ΜΜΕ. Οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, οι ακροατές παραμένουν απαθείς σε όλο αυτό τον πολιτικό πανζουρλισμό. Οι κυκλοφορίες των εφημερίδων συνεχίζουν να πέφτουν, το κυρίαρχο στην ενημέρωση Mega έχει σοβαρότατο πρόβλημα τηλεθέασης στο δελτίο ειδήσεων και την ενημέρωσή του. Συνολικά η τηλεόραση έχει υποχωρήσει δραματικά, χάνοντας την πρωτιά επιλογής για τους νέους.
Τα Μέσα πληρώνουν με δραματικό τρόπο (χάνοντας παντελώς πλέον την παρέμβαση τους στην περίφημη «κοινή γνώμη» που θέλουν να χειραγωγούν) τις επιλογές τους υπέρ των μνημονίων. Κι όμως, παραμένουν αμετανόητοι υποστηρικτές, λαμβάνοντας ανοιχτά θέση υπέρ των ξένων συμφερόντων των δανειστών, παρακαλώντας ώς τελευταία στιγμή με την τακτική των εκβιασμών για την επιβίωσή τους.
Ακόμη και τα δάνεια που εγκρίθηκαν δεν έσωσαν την κατάσταση (τους). Αντιθέτως, δείχνει σαν το μιντιακό τοπίο να μπαίνει σε ένα νέο κύκλο αίματος, στον οποίο εκτός από τους εργαζόμενους, στόχος έγιναν πλέον και οι «ανταγωνιστές». 

Με τις Μ.Κ.Ο κοντά σε υπουργούς τα φάγανε αποκαλύπτει το HOT DOC

Στο νέο τεύχος του HOT DOC στα περίπτερα οι αποκαλύψεις για το ποιοί τα φάγανε όλα αυτά τα χρόνια.

<<...Εταιρίες φαντάσματα με έργο τόσο ασαφές και έωλο που η υλοποίηση του είναι σχεδόν αδύνατο να επιβεβαιωθεί απολάμβαναν επί σειρά ετών τα προνόμια των κυβερνητικών φίλων. Συνδαιτημόνες της εκάστοτε εξουσίας, ανεξαρτήτως χρώματος, εξασφάλιζαν πακτωλούς χρημάτων για τη διάσωση της... γαλάζιας κατσαρίδας στην Κουάλα Λουμπούρ και την ψυχολογική υποστήριξη σε κοινωνικά αποκλεισμένους πιγκουίνους του Ισημερινού.
Κανείς όμως ποτέ δεν αναζήτησε τις πολιτικές ευθύνες.
Το Hot Doc φέρνει στο φως της δημοσιότητας στοιχεία που προκαλούν πολλά ερωτήματα. Μία ΜΚΟ με επιδοτήσεις 7,5 εκατ. ευρώ, η οποία εντελώς συμπτωματικά έχει το ίδιο όνομα με μία Ανώνυμη Εταιρία που αναλαμβάνει έργα τεράστιων κονδυλίων για ζητήματα επικοινωνίας 

Πόπη Χριστουδουλίδου: Θέλουν να σταματήσουμε να κάνουμε ρεπορτάζ.Πλανώνται

Η ανεξάρτητη και αληθινή δημοσιογραφία δεν...σκιάζεται,δεν...υποκύπτει, δεν...παραδίδεται!


Πόπη Χριστοδουλίδου
μέλος του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕΣΥ
μέλος της ΕΣΗΕΑ

Όταν υπηρετείς με αυταπάρνηση την αλήθεια και την δημοσιογραφία, 34 χρόνια
απροσκύνητος και φανατικός οπαδός της ουσιαστικής ενημέρωσης των πολιτών
δεν...σκιάζεσαι.
Όταν πρώτο σου και κυρίαρχο μέλημα είναι να στηρίζεις τους εργαζόμενους, τους περήφανους
Έλληνες ναυτεργάτες, τους απόμαχους του κύματος, τους ένστολους, που ενώ κάνουν την δουλειά τους, αδικούνται, τους πολιτικούς υπαλλήλους ενός υπουργείου, που τους...τσαλαπατά,
τους ανέργους της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος και των ναυπηγείων Σκαραμαγκά
και τους εργάτες του λιμανιού, δεν πτοείσαι από απειλές και βάναυση άσκηση τρομοκρατίας εναντίον σου.
Όταν ορθώνεις ανάστημα απέναντι σε άθλιες μνημονιακές συγκυβερνήσεις, που έχουν εξαθλιώσει
τον Ελληνικό λαό και συνεχίζουν το βάρβαρο έργο τους, οδηγώντας συμπολίτες μας στην αυτοκτονία, στην απόγνωση και στην απελπισία, δεν φοβάσαι κανέναν.
Όταν για σένα δημοσιογραφία και αλήθεια είναι ένα και το αυτό, δεν κάνεις ποτέ πίσω.
Όλοι γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε, λίγο-πολύ ποια υποχθόνια, "παρακρατικά" στην ουσία
αλλά, μέσα στο κράτος, κέντρα εξουσίας εξαπέλυσαν μία "τρομοκρατική" επίθεση ενάντια στο
peiratiko reportaz και σε εμένα προσωπικά, με στόχο να σιωπήσουμε και να σταματήσουμε να κάνουμε την δουλειά μας εκτός συστήματος και χωρίς να κάνουμε ρεπορτάζ στα γραφεία των υπουργών...
Οποιοι κι αν είναι πλανώνται πλάνην οικτρά!
Ποιο ήταν το δημοσίευμα μας.

Η θέση των ΜΜΕ είναι απλή: προστατεύουν τους μισθούς τους

Από τη στήλη Mediaλογώντας στο "Δρόμος της Αριστεράς"

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Πολλοί πέφτουν από τα σύννεφα με τη στάση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης πάνω στα αποκαΐδια της ελληνικής κοινωνίας, των εργασιακών δικαιωμάτων, του δημόσιου τομέα, της διάλυσης των κοινωνικών δομών.
Πέφτουν από τα σύννεφα με όσα ακούγονται on air για την επέμβαση των λιμενικών στο Φαρμακονήσι, τη βίαιη επίθεση των Eιδικών Δυνάμεων στους φοιτητές έξω από το γραφείο του Βαρβιτσιώτη, την -στα όρια μανίας- προβολή των σαμαρικών συνθημάτων κι οραμάτων.
Στη στάση και τη θέση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν υπάρχει πια κανένα μυστήριο, ούτε καν οι πολύπλοκες διαδρομές εξυπηρέτησης αόρατων συμφερόντων και διαπλοκής. Όλα είναι πολύ απλά. Και κατ’ αναλογία με όσα συμβαίνουν στο πολιτικό σύστημα, το οποίο ακολουθεί πιστά το media-κό, καθώς τα συμφέροντά τους ειδικά αυτό το διάστημα ταυτίζονται πλήρως.
Είναι ίσως δύσκολο να κατανοηθεί η πολύ απλή πραγματικότητα που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία, αυτή της εξαθλίωσης. Το πολιτικό σύστημα και οι μετέχοντες σε αυτό εξαρτούν το μισθό και το ύψος των μπόνους τους από το μέγεθος της εξαθλίωσης που θα επιφέρουν τα μέτρα που επιβάλλουν, καταπατώντας ακόμη και τους στοιχειώδεις νόμους του αστικού συστήματος, ακόμη και το Σύνταγμα. 

Αν δεν φας την παπαγαλίνη σου, θα σε δώσω στον Μαζιώτη

Από  Σύντροφο Κέιν στο Unfollow

Μέρα με συννεφιά και ήλιο η σημερινή, όλοι οι megaλοι ποιητές έχουν βγει στη γύρα να πουλήσουν πραμάτεια, κατευθείαν βγαλμένη από τα καλύτερα υπόγεια του κράτους. Το ακροδεξιό παρακράτος που έχει κάνει κατάληψη σε όλη την χώρα είναι ετοιμόρροπο και τη συμπαρασύρει στην καταστροφή. Έχει, όμως, την τύχη να στηρίζεται ολόψυχα από εκείνους τους διακεκριμένους ηλίθιους που μετά τα ρίχτερ στην Κεφαλλονιά φωνάζουν «σεισμός, σεισμός, εκσυγχρονισμός» και ζητουν να μην κλείνει το ΠΑΜΕ τα λιμάνια για να έρθουν οι τουρίστες. Τελευταίο χαρτί του παρακράτους είναι να μας κάνει όλους μπάτσους.