Από τον Σταμάτη Σκούρτη γραμμένο για το Πειρατικό Ρεπορτάζ, δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα peiratikoreportaz.blogspot.com(των συντακτών του πειραϊκού)
Τούτος ο κουρνιαχτός που αναδύεται από τα δακρυγόνα και τις μολότοφ πέφτει σαν φαιά ομίχλη πάνω στην Πόλη. Μαζί του κουβαλάει τη μυρωδιά του θανάτου. Είναι το ίδιο δηλητηριώδες άρωμα που μολύνει τον αέρα, που κόβει τις ανάσες, που μας στερεί τη ζωή. Ιδιο κι απαράλλαχτο, μιαρό, βγαλμένο από τα έγκατα κάποιας κόλασης όπως τότε που σκοτώθηκαν από σφαίρες ενστόλων τα δυό δεκαπεντάχρονα, ο Μιχάλης και ο Αλέξης.
Την Τετάρτη μπροστά στη Βουλή από απλή συγκυρία δεν χάθηκαν ζωές. Ισως οι νέοι νεκροί της Δημοκρατίας να ήταν είτε ο διαδηλωτής που παρασύρθηκε σκόπιμα από τη μοτοσυκλέτα του εντεταλμένου κρανοφόρου είτε ο πεσμένος αστυνομικός που λαμπάδιασε από την οργισμένη μολότοφ. Ισως να ήταν κάποιος άλλος από τα αδιακρίτως εκτοξευόμενα καρκινογόνα χημικά και τις «αθώες» χειροβομβίδες κρότου – λάμψης.
Ως συνήθως τα θλιβερά γεγονότα παρουσιάστηκαν μονομερώς και αντεστραμένα. Στα τηλεοπτικά δελτία και τα άλλα μέσα ενημέρωσης τηρήθηκε, σχεδόν χωρίς παρεκκλίσεις, η επίσημη γραμμή της Αστυνομίας.Ο άτυχος αστυνομικός που γλύτωσε εκ θαύματος, οι αντεξουσιαστές που τα σπάνε και τα καίνε, ο τοξοβόλος και άλλα παρόμοια. Πουθενά δεν βρήκε θέση στην «έγκυρη ενημέρωση» η ακραία βίαιη παρουσία των λογής έμμισθων κρανοφόρων.
