Δημοσιογραφία ή δημόσιες σχέσεις; Με αφορμή ένα θέμα του Unfollow

Στο τεύχος 13 του UNFOLLOW που κυκλοφορεί στα περίπτερα, δημοσιεύονται τα εκκαθαριστικά σημειώματα τεσσάρων επιχειρηματιών των οποίων η οικονομική ισχύς είναι αδιαμφισβήτητη. Στο θέμα που υπογράφει ο συνάδελφος Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος, εμφανίζονται:

Ο μεγιστάνας επιχειρηματίας, ο Σωκράτης Κόκκαλης να δηλώνει συνολικό ατομικό εισόδημα 26.870,11 ευρώ. Ο πανίσχυρος εφοπλιστής και μηντιάρχης Γιάννης Αλαφούζος, να δηλώνει συνολικό ατομικό εισόδημα 26.160,40 ευρώ. Ο τραπεζίτης Ανδρέας Βγενόπουλος, να δηλώνει συνολικό ατομικό εισόδημα 18.217,41 ευρώ. Ο βιομήχανος Νίκος Μάνεσης να δηλώνει συνολικό ατομικό εισόδημα 30.714,52 ευρώ. 

 Η αποκάλυψη γίνεται ως απόδειξη πως με το πρόσχημα της «μεταρρύθμισης», σε ένα ακόμη νέο φορολογικό νομοσχέδιο, ετοιμάζονται να λεηλατήσουν τα λαϊκά εισοδήματα. Δεν υπάρχει δηλαδή καμία καμία απολύτως πρόθεση να φορολογηθεί ο πραγματικός πλούτος. 

Αυτό το θέμα λοιπόν στα κατ' άλλα λαλίστατα περί συμφερόντων των πολιτών και σταυροφόρων εναντίον της φοροδιαφυγής ΜΜΕ, έχει θαφτεί. Καμία αναφορά στην αποκάλυψη. Προφανώς δεν πρόκειται για τον Ζεράρ Ντεπαρτιέ που αρνιόταν να πληρώσει φόρους στη Γαλλία για να το αναμεταδώσουν ως είδηση... 

Γράφει το περιοδικό: "Όπως έχει ειπωθεί, δημοσιογραφία είναι να γράφεις κάτι που κάποιος άλλος δεν θέλει να γραφτεί. Όλα τα υπόλοιπα είναι δημόσιες σχέσεις.

 Στο UNFOLLOW λοιπόν αποφασίσαμε από το πρώτο μας κιόλας τεύχος ότι αν πρόκειται να καταπιαστούμε ως δημοσιογράφοι με το πολιτικό πρόβλημα που διαπιστώνουμε, δεν αξίζει ούτε να γράφουμε εξυπνούλικα χρονογραφήματα περί της απουσίας «φορολογικής συνείδησης» των εστιατόρων ούτε να μπήγουμε κι εμείς το μικρό μας τσεκουράκι στην πεσούσα δρυ της εβδομάδας. 

Απεναντίας, αυτό που αξίζει είναι να μιλήσουμε για τον τεράστιο ελέφαντα στο κέντρο του δωματίου, που όλοι καμώνονται πως είναι αόρατος.
Ο ελέφαντας είναι το σύστημα εκείνο που επιτρέπει σε μια ολιγομελή ομάδα ανθρώπων να προστατεύονται στο διηνεκές από οποιαδήποτε προσπάθεια «μεταρρύθμισης», από οποιαδήποτε απόπειρα εγκατάστασης ουσιαστικής ισονομίας στη χώρα. Κι αυτό με την πλήρη συνενοχή μιας εκτελεστικής εξουσίας που επιστρατεύει όλη της τη δύναμη, ώστε και οι άλλες εξουσίες –η νομοθετική, η δικαστική, σύσσωμη η κρατική γραφειοκρατία αλλά και ο Τύπος– να κατασκευάζουν ξανά και ξανά ελαφρώς παραλλαγμένες εκδοχές αυτού του συστήματος ανισότητας και αδικίας.

Περισσότερα για το θέμα στο Unfollow