Μετά την τετραήμερη απεργία τι; Αυτό το ερώτημα πλανάται στις συζητήσεις μεταξύ μας. Μια απεργία που πολύ ανησύχησε την εργοδοσία και τους παρατρεχάμενούς της, αν κρίνουμε από τον πανικό εκβιαστικών αντιαπεργιακών εργοδοτικών ψηφισμάτων – που σε ΕΘΝΟΣ και ΣΚΑΙ απέτυχαν παταγωδώς, ενώ ακόμα και στο ΔΟΛ συνάντησαν την αντίσταση σημαντικής μερίδας των εργαζομένων. Είναι αξιοσημείωτο ότι το κατάπτυστο κείμενο των “88 πρόθυμων υπογραφών” που καταδικάζουν τις απεργίες στην εφημερίδα TA ΝΕΑ, αρνήθηκαν να συνυπογράψουν πάνω από 30 συνάδελφοι.
Τι κερδίσαμε λοιπόν τις τέσσερις ημέρες συν τις 6 ώρες της απεργίας, πέρα από τη συλλογική μας αξιοπρέπεια και την απόδειξη ότι οι αγώνες μας όντως ενοχλούν όταν δεν είναι ντουφεκιές στον αέρα; Τι χάσαμε, εκτός από τα χαμένα μεροκάμματα, που ούτως ή άλλως προτίθενται να μας κόψουν στο πολλαπλάσιο με μειώσεις μισθών και “εθελούσιους” αυτοχειριασμούς με το εργοδοτικό πιστόλι στον κρόταφο;
Κερδίσαμε μια μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Μόνο και μόνο ότι οι εργοδότες συζητούν για υπογραφή συλλογικής σύμβασης –όχι με θετικούς όρους – είναι αποτέλεσμα της απεργιακής πίεσης.
Είναι στο χέρι μας να κλιμακώσουμε προσεκτικά τις κινητοποιήσεις, πιέζοντας αγωνιστικά τα συνδικάτα μας, για ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις, χωρίς μειώσεις ή κατάψυξη μισθών. Είναι στο χέρι όλων μας να μην συνυπογράψουμε την καταδίκη μας με ιδιωτικά ή επιχειρησιακά συμφωνητικά . Οπως εξάλλου εδειξαν και οι πρόσφατες μαζικές απολύσεις στο ΣΚΑΙ, η εργοδοτική μάχαιρα δεν κάνει διακρίσεις, αφού αποκεφάλισε και όσους υπέγραψαν μειώσεις μισθών.
Κερδίσαμε την εμπειρία ενός πολυήμερου διακλαδικού απεργιακού αγώνα, που συναποφάσισαν 13 σωματεία. Ενας αγώνας πρωτοφανής ειδικά για το δημοσιογραφικό χώρο, όπως πρωτοφανής είναι και η κρίση που βιώνουμε ως εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Κρίση που βιώνουν επώδυνα όλοι οι εκμεταλλευόμενοι – μισθωτοί, επισφαλείς, άνεργοι, νέοι, μετανάστες, συνταξιούχοι. Μια κρίση που ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν τη δημιουργήσαμε εμείς. Οπως δεν φτιάξαμε εμείς τη “φούσκα” των ΜΜΕ, αφού δεν είμαστε ούτε μεγαλοεργολάβοι ούτε μονοπύθμενοι, ούτε “Πρετεντέρηδες”. Κερδίσαμε την αξιοπρέπεια μας και την εμπιστοσύνη στη συλλογική δράση. Αποδείξαμε ότι δεν είμαστε αυτοί που πυροβολούν την κοινωνία από τα δελτία των 8, αλλά τμήμα της που πλήττεται εξίσου από τη μνημονιακή πολιτική και αγωνίζεται για την ανατροπή της.
Στην τετραήμερη απεργία γελοιοποιήθηκαν οι κουτοπόνηρες εκδοτικές μεθοδεύσεις να τυπωθούν προκατεψυγμένες “Κυριακάτικες σακούλες”. Την κοροϊδία κατάλαβαν πολύ καλά και οι διαφημιστές που ζήτησαν πίσω το 40% των χρημάτων τους. Αυτό και μόνο καταρρίπτει το έωλο επιχείρημα ότι η απεργία άφησε τους εκδότες αλώβητους.
Αναπληρώσαμε ως ένα βαθμό το χαμένο έδαφος από τις “ξεπουλημένες” 48ωρες απεργίες του Δεκέμβρη. Κερδίσαμε την εμπιστοσύνη όχι τόσο στα συνδικάτα μας, τα οποία στηρίζουμε όταν μάχονται στο πλευρό μας, αλλά κυρίως στις συλλογικές μας δυνάμεις. Η απεργιακή περιφρούρηση που οργανώθηκε από τη βάση – οι “θεσμικές” συνεννοήσεις έδειξαν άλλη μια φορά την ανεπάρκειά τους – εμπόδισε φαινόμενα απεργοσπασίας σε μια σειρά από “μαγαζιά”, από τις Αττικές Εκδόσεις ως τον Πήγασο. Πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις σε ενημερωτικά portals, δείξαμε στους συναδέλφους μας στις γαλέρες του ίντερνετ ότι ο αγώνας μας είναι κοινός. Ειδικά για τους συναδέλφους μας στον ηλεκτρονικό τύπο, το «μέλλον» όπως λένε, δεν επαναπαυόμαστε στις προθέσεις της όποιας Ενωσης να τους εντάξει «κάποτε» στους κόλπους της αλλά απαιτούμε εδώ και τώρα την ισότιμη ασφαλιστική και συνδικαλιστική τους κάλυψη. Οσο για τα παπαγαλάκια της εργοδοσίας, που λοιδωρούν το δικαίωμα στην απεργία, με στρεψοδικίες, μομφές, ψέματα και εκβιασμούς ένα πράγμα απαντάμε: Αφού δε μας σέβεστε, ας μας φοβάστε. Οχι επειδή έχουμε «σχέδιο καταστροφής» της καθεστωτικής ενημέρωσης – εξευτελίζεται μια χαρά κι από μόνη της - αλλά επειδή είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε και να κλιμακώσουμε τον αγώνα μας. Μέχρι να κερδίσουμε ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, ενώνοντας τις δυνάμεις μας με όλο τον εργαζόμενο κόσμο: Συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς, στοπ στις απολύσεις και ανάκληση όσων έγιναν το προηγούμενο διάστημα, ασφάλιση και περίθαλψη για όλους τους εγαζόμενους στα ΜΜΕ, μαχητικά και ανοιχτά σωματεία με κατεύθυνση το Συνδικάτο Τύπου.
Το Μνημόνιο στα ΜΜΕ δεν θα περάσει. Θα φροντίσουμε εμείς γι’αυτό.
Συντονιστικό Απεργών και Απεργιακών Επιτροπών στα ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου