Η μικρή -πικρή ιστορία των εργαζομένων στο Alter που δεν είχαν ...μπάρμπα στην Κορώνη, ούτε ήταν τηλε-αστέρες. Γράφει ο Βασίλης Τζήμτσος συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των συντακτών του Alter και από χθές, μέλος της 3μελούς επιτροπής των πιστωτών του σταθμού που εκλέχθηκε στη γενική συνέλευση.
Ο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟΣ ΒΙΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΑΛΤΕΡ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΛΟΓΩ ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ, ΑΛΛΑ Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Το …χαρτί της απόλυσης μου από το Αλτερ πήρα στα χέρια μου χθες, υπογεγραμμένο από το σύνδικο πτώχευσης της Ελεύθερης Τηλεόρασης ΑΕ κ. Ευάγγελο Μπέη.
Δούλευα στο Αλτερ από την πρώτη ημέρα έναρξης λειτουργίας του, το Σεπτέμβριο του 2000 ως ναυτιλιακός και πειραϊκός συντάκτης.
Από τότε μέχρι και τις 11/11/11 που ξεκινήσαμε την επίσχεση εργασίας είχα το άγχος για να κάνω καλά τη δουλειά μου αλλά και να «επιβιώνω» στον εργασιακό μου χώρο από διάφορα …ερπετά…
Δεν ήμουν ούτε του Κουρή, ούτε του Γιαννίκου, ούτε του Σφαέλου, ούτε του Χαλάτση, ούτε της Ζίνας, ούτε της Ράνιας, ούτε κανενός τηλεαστέρα…
Μπήκα με το σπαθί μου στο Αλτερ από την πρώτη ημέρα έναρξης λειτουργίας του όντως ήδη έμπειρος ναυτιλιακός συντάκτης το 2000, καθώς εργαζόμουν στην εφημερίδα «Αυριανή» από το Σεπτέμβριο του 1994…
Αν και άλλαζαν οι «κυβερνήσεις» στο Αλτερ, Αθανασούλης, Γιαννίκος, Χαλάτσης, Σφαέλος, Ευαγγελάτος, Χατζηνικολάου κλπ, εγώ παρέμενα στο πόστο του ναυτιλιακού και πειραϊκού συντάκτη. Οι μόνες «πλάτες» μου ήταν οι δικές μου και η δουλειά μου…
Το συμπέρασμα μου; Αν έχεις μυαλό και είσαι εργατικός και όχι τεμπέλης, το σέβονται και το εκτιμούν οι προϊστάμενοι, οι διευθυντές και τα αφεντικά σου…
Αυτό αποκόμισα από την εμπειρία μου στο Αλτερ όπου ήρθαν και έφυγαν αρχισυντάκτες, επιτελεία με κολλητούς και αυτοκόλλητους στο …άρμα τηλεαστέρων, αλλά εγώ παρέμεινα στο κανάλι μέχρι τέλους.
Βέβαια, από τα μέσα του 2011 συνδικαλίστηκα.
Έδωσα τη μάχη στο Αλτερ ως εργασιακός εκπρόσωπος των δημοσιογράφων, κατέβηκα με «αριστερά» ψηφοδέλτια και αυτό ενόχλησε πολλούς και έτσι έκλεισαν πολλές πόρτες σε άλλα μαγαζιά που αναζήτησα δουλειά…
Παράλληλα δεν καταδέχθηκα να χτυπήσω άλλες πόρτες για να φάω τη δουλειά άλλων εργαζομένων… Ο νοών νοείτω…
Και ενώ παρέμεινα εργαζόμενος στο Αλτερ επί 12 και βάλε χρόνια, έφτασα στο σημείο να πω δύο χρόνια μετά την έναρξη της επίσχεσης εργασίας να δοθεί ένα τέλος. Η αρχή έγινε με την πτώχευση του Αλτερ και τώρα με την καταγγελία της σύμβασης μου από τον σύνδικο πτώχευσης.
Αν και επί 12 χρόνια είχα το μόνιμο άγχος μην απολυθώ (αφού δεν είχα «πλάτες» από διευθυντές, τηλεαστέρες ή αφεντικά), τελικά εγώ ζήτησα ουσιαστικά την απόλυση μου μέσω της πτώχευσης… Τραγική ειρωνεία!
Στο Αλτερ απέκτησα πολλούς φίλους, γνώσεις, εμπειρίες και έγινα αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος.
Όμως όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος και το ταξίδι στο Αλτερ, ολοκληρώθηκε άδοξα μέσω της πτώχευσης, όχι μόνο για μένα αλλά και για τους 700 εργαζόμενους.
Η ζωή συνεχίζεται…
Καλή συνέχεια στον εργασιακό βίο του καθενός!
ΥΓ Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι τέλους για τα δικαιώματα των 700 εργαζομένων στο Αλτερ, μετά και την εκλογή μου ως μέλους της τριμελούς επιτροπής των πιστωτών όπως αποφασίστηκε στην χθεσινή συνέλευση των πιστωτών.
Παράλληλα, σε τρεις εβδομάδες μαζί με άλλους εργαζόμενους του τηλεοπτικού σταθμού είμαστε μάρτυρες κατηγορίας σε βάρος των εργοδοτών που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, μη καταβάλλοντας τα δεδουλευμένα μας επί μήνες.
Ο συνδικαλιστικός και δικαστικός αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση, ηθική και όχι μόνο, των εργαζομένων του Αλτερ.
Το …χαρτί της απόλυσης μου από το Αλτερ πήρα στα χέρια μου χθες, υπογεγραμμένο από το σύνδικο πτώχευσης της Ελεύθερης Τηλεόρασης ΑΕ κ. Ευάγγελο Μπέη.
Δούλευα στο Αλτερ από την πρώτη ημέρα έναρξης λειτουργίας του, το Σεπτέμβριο του 2000 ως ναυτιλιακός και πειραϊκός συντάκτης.
Από τότε μέχρι και τις 11/11/11 που ξεκινήσαμε την επίσχεση εργασίας είχα το άγχος για να κάνω καλά τη δουλειά μου αλλά και να «επιβιώνω» στον εργασιακό μου χώρο από διάφορα …ερπετά…
Δεν ήμουν ούτε του Κουρή, ούτε του Γιαννίκου, ούτε του Σφαέλου, ούτε του Χαλάτση, ούτε της Ζίνας, ούτε της Ράνιας, ούτε κανενός τηλεαστέρα…
Μπήκα με το σπαθί μου στο Αλτερ από την πρώτη ημέρα έναρξης λειτουργίας του όντως ήδη έμπειρος ναυτιλιακός συντάκτης το 2000, καθώς εργαζόμουν στην εφημερίδα «Αυριανή» από το Σεπτέμβριο του 1994…
Αν και άλλαζαν οι «κυβερνήσεις» στο Αλτερ, Αθανασούλης, Γιαννίκος, Χαλάτσης, Σφαέλος, Ευαγγελάτος, Χατζηνικολάου κλπ, εγώ παρέμενα στο πόστο του ναυτιλιακού και πειραϊκού συντάκτη. Οι μόνες «πλάτες» μου ήταν οι δικές μου και η δουλειά μου…
Το συμπέρασμα μου; Αν έχεις μυαλό και είσαι εργατικός και όχι τεμπέλης, το σέβονται και το εκτιμούν οι προϊστάμενοι, οι διευθυντές και τα αφεντικά σου…
Αυτό αποκόμισα από την εμπειρία μου στο Αλτερ όπου ήρθαν και έφυγαν αρχισυντάκτες, επιτελεία με κολλητούς και αυτοκόλλητους στο …άρμα τηλεαστέρων, αλλά εγώ παρέμεινα στο κανάλι μέχρι τέλους.
Βέβαια, από τα μέσα του 2011 συνδικαλίστηκα.
Έδωσα τη μάχη στο Αλτερ ως εργασιακός εκπρόσωπος των δημοσιογράφων, κατέβηκα με «αριστερά» ψηφοδέλτια και αυτό ενόχλησε πολλούς και έτσι έκλεισαν πολλές πόρτες σε άλλα μαγαζιά που αναζήτησα δουλειά…
Παράλληλα δεν καταδέχθηκα να χτυπήσω άλλες πόρτες για να φάω τη δουλειά άλλων εργαζομένων… Ο νοών νοείτω…
Και ενώ παρέμεινα εργαζόμενος στο Αλτερ επί 12 και βάλε χρόνια, έφτασα στο σημείο να πω δύο χρόνια μετά την έναρξη της επίσχεσης εργασίας να δοθεί ένα τέλος. Η αρχή έγινε με την πτώχευση του Αλτερ και τώρα με την καταγγελία της σύμβασης μου από τον σύνδικο πτώχευσης.
Αν και επί 12 χρόνια είχα το μόνιμο άγχος μην απολυθώ (αφού δεν είχα «πλάτες» από διευθυντές, τηλεαστέρες ή αφεντικά), τελικά εγώ ζήτησα ουσιαστικά την απόλυση μου μέσω της πτώχευσης… Τραγική ειρωνεία!
Στο Αλτερ απέκτησα πολλούς φίλους, γνώσεις, εμπειρίες και έγινα αναγνωρίσιμος δημοσιογράφος.
Όμως όλα έχουν αρχή, μέση και τέλος και το ταξίδι στο Αλτερ, ολοκληρώθηκε άδοξα μέσω της πτώχευσης, όχι μόνο για μένα αλλά και για τους 700 εργαζόμενους.
Η ζωή συνεχίζεται…
Καλή συνέχεια στον εργασιακό βίο του καθενός!
ΥΓ Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι τέλους για τα δικαιώματα των 700 εργαζομένων στο Αλτερ, μετά και την εκλογή μου ως μέλους της τριμελούς επιτροπής των πιστωτών όπως αποφασίστηκε στην χθεσινή συνέλευση των πιστωτών.
Παράλληλα, σε τρεις εβδομάδες μαζί με άλλους εργαζόμενους του τηλεοπτικού σταθμού είμαστε μάρτυρες κατηγορίας σε βάρος των εργοδοτών που μας έφεραν σε αυτό το χάλι, μη καταβάλλοντας τα δεδουλευμένα μας επί μήνες.
Ο συνδικαλιστικός και δικαστικός αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική δικαίωση, ηθική και όχι μόνο, των εργαζομένων του Αλτερ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου