Κλαίνε κι οι χήρες, κλαίνε κι οι παντρεμένες
Disclaimer: Ακολουθεί “σοβαροφανής” πρόλογος. Μην ψαρώσετε, δεν είναι αγόρευση της Βουλής των Εφήβων, θα αποζημιωθείτε πολύ σύντομα.
(πίνει νερό, καθαρίζει λαιμό, μικροφωνισμός, ξεκινάει):
” Το μεγαλύτερο παράσημο για ένα Δημοσιογράφο, είναι να ενοχλεί την εξουσία. Επάγγελμα υψηλής αδρεναλίνης, προσελκύει στις τάξεις του ρομαντικούς και τυχοδιώκτες. Η αφρόκρεμα αυτών είναι όσοι κράτησαν τη σημαία της Αλήθειας γράφοντας ενάντια στα πιό καταπιεστικά απ’ τα καθεστώτα, πληρώνοντας το αντίτιμο με πολυετείς φυλακίσεις σε hellhole φυλακές, βασανιστήρια, ή και τη φυσική τους δολοφονία, όπως η Πολιτόβσκαγια.”
(φέρνει το χέρι στην καρδιά, κατεβάζει ελαφρώς το κεφάλι, δίνοντας το αόρατο σύνθημα για το θερμό χειροκρότημα του κοινού).
“Mια τέτοια περίπτωση ήρθαμε σήμερα να τιμήσουμε”
Εδώ, ο καθένας που είναι σ’ αυτό το επάγγελμα, φαντασιώνεται κρυφά ή φανερά ότι ακολουθεί τ’ όνομά του.
Τί συμβαινει όμως όταν έχεις ξεπουληθεί ελεεινά, όταν έχεις διαφθαρεί όλοκληρωτικά, όταν η πένα σου έχει ταχθεί αναφανδόν και με θράσος απ’ την πλευρά της εξουσίας;
Ευκολάκι. Όταν δεύτερη φύση σου έχει γίνει η προσαρμογή, προσαρμόζεις κι εδώ απλά τα γεγονότα στις δικές σου αφηγηματικές ανάγκες.
Για την ενδιαφέρουσα συνέχεια στο site του Σ. Δερβενιώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου