Τέλος οι μισθοί, τώρα μόνο η αγάπη για τον εργοδότη σου

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

(αναδημοσίευση από το "Δρόμο της Αριστεράς")

Το πάθημα της Ελευθεροτυπίας δεν έγινε μάθημα στο χώρο των ΜΜΕ και του δημοσιογραφικού κλάδου. Εδώ που τα λέμε ούτε το παράδειγμα της κατάρρευσης του Alter. Ούτε καν το νεότερο, κάπως διαφορετικό, της ΙΜΑΚΟ του Πέτρου Κωστόπουλου.
Από κοντά και τα παθήματα-μαθήματα των πολλών διαφημιστικών εταιριών που έπεσαν σαν χάρτινος πύργος εντός των golden τειχών στην κινητήρια διαπλοκή λειτουργίας Μέσων, σχέσεων με το Δημόσιο και απαξίωσης της δημοσιογραφίας και των ανθρώπων της.
Επόμενη φάση στα μεγάλα ΜΜΕ, μετά τις μειώσεις, τις περικοπές, τη στάση πληρωμών και τις απολύσεις, το τέλος των μισθών. Με τη μια ή την άλλη μορφή. Νομίζετε ότι υπερβάλλουμε; Κι όμως, αυτό ειπώθηκε στα πολύ σοβαρά στο συγκρότημα Αντώνη Λυμπέρη. Στο οποίο οι εργαζόμενοι στα δεκάδες περιοδικά του, των «χρυσών» τίτλων του εξωτερικού, έχουν μήνες να δουν πληρωμή μισθού. Το νεότερο, λοιπόν, είναι ότι όποιος θέλει λεφτά θα τα έχει μόνο με μπλοκάκι! Χωρίς διευκρίνιση αν πρόκειται για δεδουλευμένα χρωστούμενα ή αν πρόκειται για τη συνέχιση της εργασίας τους στα περιοδικά τα οποία συνεχίζουν την έκδοση τους. Λογικό, αφού οι πιθανοί μνηστήρες για την εξαγορά τους καραδοκούν να τα αποκτήσουν έναντι πινακίου φακής. Ή δωρεάν, ακόμη καλύτερα. Με αντάλλαγμα να προφυλάξουν τον εκδότη ως φυσικό πρόσωπο από πιθανές διώξεις όσων στραφούν εναντίον της εκδοτικής εταιρίας του. Γνωστή η τακτική πια από άλλες περιπτώσεις εκδοτών που «έπνιξαν» τις εκδοτικές εταιρίες και τα Μέσα τους.

Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω

 Νομιμότητα ή επιβίωση;

Του Γιώργου Κατερίνη

«Δεν έχω πληρώσει ούτε ευρώ». Αυτό καταγράφει το «ρεπορτάζ» μεταξύ φίλων και γνωστών στην ερώτηση πώς αντιμετώπισαν τη φετινή φοροεπιδρομή.
Ακόμη και φίλοι εφοριακοί, δηλώνουν κατηγορηματικά ότι δεν πλήρωσαν την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος, γιατί απλά δεν έχουν τη δυνατότητα.
Το υπουργείο Οικονομικών αποφεύγει να δώσει επίσημα στοιχεία, αλλά είναι σίγουρο ότι πολλές εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι δεν έχουν προσέλθει στα ταμεία, παρ' ότι η ημερομηνία καταβολής της πρώτης δόσης έχει παρέλθει προ πολλού. Μόνο όσων τα εκκαθαριστικά είναι της τάξης των λίγων εκατοντάδων ευρώ, προσέρχονται για να πληρώσουν δόσεις ύψους 100-200 ευρώ.
Φόρος εισοδήματος 3.000 – 4.000 ευρώ που έχει επιβληθεί σε οικογένειες μισθοσυντήρητων, ποσά που αντιστοιχούν σε οικογενειακά εισοδήματα ενός, δυο ή και τριών μηνών, είναι χρήματα τα οποία απλά δεν υπάρχουν, ούτε πρόκειται να βρεθούν.
Χαράτσι επιτηδευματία για όσους έκαναν το… λάθος να διαθέτουν Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, φόρος αλληλεγγύης και φόρος για εισοδήματα που εκατοντάδες χιλιάδες μισθωτοί δεν έχουν καν εισπράξει από τις επιχειρήσεις που εργάζονται συσσωρεύονται μαζί με το ΕΤΑΚ του… 2009 και τα χαράτσια μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα οργής και αγανάκτησης, ακόμα και σε πολίτες που συνηθίζουν να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους.

Οι δημοσιογράφοι ηττήθηκαν όταν απομακρύνθηκαν από την κοινωνία

Ο δημοσιογράφος να ξαναβρεί την κοινωνία
(αναδημοσίευση από τη στήλη "Media-λογώντας" στο "Δρόμο της Αριστεράς"

Της Ματίνας Παπαχριστούδη
 Σήμερα το απόγευμα στο μεγάλο συλλαλητήριο της Δ.Ε.Θ συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι των ΜΜΕ. Η συμμετοχή τους εξασφαλίστηκε με κάλεσμα από τις ομοσπονδίες δημοσιογράφων, προσωπικού και την ΠΟΣΠΕΡΤ και επικυρώθηκε από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Το αν αυτή η συμμετοχή στη μεγάλη διαδήλωση της Θεσσαλονίκης γίνει αφετηρία στη μετατροπή του αγώνα τους για την ικανοποίηση των εργασιακών αιτημάτων στο χώρο των ΜΜΕ σε αγώνα κοινωνικό, πολιτικό στην ουσία, είναι ένα ανοιχτό ερώτημα από μεθαύριο.
Στο σημείο που βρίσκονται σήμερα τα media οι μεμονωμένες κινητοποιήσεις ανά Μέσο ή οι γενικευμένες σε όλα τα ΜΜΕ, θεωρούμε πως είναι καταδικασμένες.
Ο εργασιακός μεσαίωνας στα media έχει ήδη επιβληθεί, αρκεί μια απλή καταγραφή για να διαπιστωθεί το προφανές.

Επιπλέον τα διαφορετικά συμφέροντα που εξυπηρετούν και προωθούν οι ιδιοκτήτες τους, εντείνουν τον κατακερματισμό, ενίοτε και την αντιπαλότητα ανάμεσα στους εργαζόμενους στα διαφορετικά Μέσα. 

 Ακόμη και σήμερα που οι μισθοί των νέων δημοσιογράφων είναι χαμηλότεροι από αυτούς μιας πωλήτριας σε σούπερ μάρκετ, η παλιά γενιά των συντακτών οχυρώνεται πίσω από τη μαρκίζα των συμφερόντων των αφεντικών τους, θεωρώντας πως μόνο έτσι θα σώσουν μεγάλο μέρος των παλιών τους μισθών. 

Η τρίτη δόση μνημονιακών μέτρων στα ΜΜΕ

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

Αν εξετάσει κάποιος διαχρονικά από το 2009 και δώθε τα μνημόνια περικοπών στα ΜΜΕ, μέτρα εναντίον της μισθωτής εργασίας στα media, διαπιστώνει έκπληκτος μια χρυσή αναλογία. Όσο πιο σκληρές και απάνθρωπες είναι οι περικοπές για τους εργαζομένους, τόσο αυξάνεται ο έλεγχος στο αναγραφόμενο-εκπεμπόμενο μήνυμα διαμεσολάβησης προς τους πολίτες. Το σύνολο των Μέσων με ελάχιστες εξαιρέσεις που απαντώνται σε μεμονωμένες σελίδες εφημερίδων συγκεκριμένων δημοσιογράφων και αρθρογράφων και σε μεμονωμένες ραδιοφωνικές εκπομπές, λειτουργεί ως το μακρύ χέρι του ολοκληρωτικού κράτους. Για την τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική πλέον, το πέρασμα στην εσωτερική αυλή τη κρατικής εξουσίας, της καταστολής απόψεων και ουδέτερης-αποστασιοποιημένης δημοσιογραφίας, είναι ολοκληρωτικό.
Τα δυόμιση αυτά χρόνια στα παραδοσιακά media χάθηκαν περισσότερες από 2.200 θέσεις εργασίας, μόνο από την «Ελευθεροτυπία» και το Alter 1.450 θέσεις. Ο περιοδικός Τύπος βουλιάζει σε μια σιωπηλή, χωρίς αντιδράσεις πια από καμία απολύτως πλευρά, χοάνη στάσης πληρωμών. Τα Μέσα που συνεχίζουν να πληρώνουν σταθερά μετά από περικοπές ως και 40% στις αμοιβές που ίσχυαν το 2009, είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Μετά την καταιγίδα των εργασιακών η πλήρης ενσωμάτωση στα ΜΜΕ

Της Ματίνας Παπαχριστούδη, από το "Δρόμο της Αριστεράς"

 Ο έλεγχος στα Μέσα Ενημέρωσης, διαδικασία που είναι καθεστώς στην τηλεόραση και έχει αρχίσει επιθετικά στα έντυπα, όπου και αναμένεται να κορυφωθεί το επόμενο διάστημα, είναι πλέον ολοκληρωτικός. Οι τηλεθεατές-ακροατές-αναγνώστες λαμβάνουν μόνο την επίπτωση, δεν κατανοούν, δεν αναγνωρίζουν τη διαδικασία που βρίσκεται πίσω από αυτόν.
Ολοένα και περισσότεροι δημοσιογράφοι, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, χρόνο σκληρής μάχης με τα μνημόνια στην κοινωνία, παραπονιούνται-διαμαρτύρονται για ωμές παρεμβάσεις στα ρεπορτάζ τους. Ολοένα και περισσότεροι διαπιστώνουν πως κόβονται τα ήδη γραμμένα θέματά τους ή το χειρότερο, ότι γίνεται απευθείας παρέμβαση στα προς δημοσίευση κείμενά τους από τους αρχισυντάκτες. 

Η γραμμή παραγωγής και επιλογής των θεμάτων επικαιρότητας που έχει κυριαρχήσει στην τηλεόραση κι ακολουθείται χωρίς καμία άλλη παράδοση ή εμπειρία της μεθόδου και της άσκησης δημοσιογραφίας στις εφημερίδες, από τα ιντερνετικά ειδησεογραφικά sites, επιβάλλεται με γοργούς πια ρυθμούς και στον έντυπο Τύπο.
Η κάλυψη, προβολή και διάδοση των γεγονότων τις τελευταίες μέρες στα κυρίαρχα Μέσα επιβεβαιώνει την τάση. Η επιχείρηση προετοιμασίας των πολιτών για τα λουκέτα στα νοσοκομεία βρίσκεται στην κορύφωσή της. 

Με δόλο και όχι επειδή δεν θυμούνται ή επειδή η τηλεοπτική γραφή δεν έχει «μνήμη», οι τηλε-σχολιαστές εστιάζουν και προβάλλουν το χάλι των δημόσιων νοσοκομείων. Την κατάσταση αποσύνθεσης και κατάρρευσής τους. Κι αφού οι σχολιαστές-κονδυλοφόροι εισάγουν το συμπέρασμα, εκπέμπεται το κατάλληλο ρεπορτάζ των ρεπόρτερ, κοψο-ραμμένο για να επιβεβαιώσει-φωτίσει την αλήθεια τους. Μόλις πριν από ένα μήνα οι ίδιοι τηλε-σχολιαστές επέβαλαν την αλήθεια του υψηλού κόστους λειτουργίας των δημόσιων νοσοκομείων, προκειμένου να περάσουν οι περικοπές και οι συγχωνεύσεις.
Αντίστοιχη είναι η διαδικασία και στη ΔΕΗ. 

Έτσι και τα δημοσιογραφικά σεμινάρια ανέργων, δέλεαρ το 500άρι...

Χρυσοφόρες μπίζνες των ΚΕΚ στις πλάτες των ανέργων
1.500 ευρώ στον… εκπαιδευόμενο και 2.100 ευρώ στον… ιδιώτη-επιμορφωτή 

Του Γιώργου Κατερίνη από το "Δρόμο της αριστεράς"

Εκατομμύρια ευρώ του ΕΣΠΑ προορισμένα για την καταπολέμηση της ανεργίας καταλήγουν τελικά στις τσέπες ιδιοκτητών ΚΕΚ, που είναι και οι μόνοι πραγματικά ωφελημένοι από τα προγράμματα κατάρτισης. Το παράδειγμα των άνεργων δημοσιογράφων που αυτό το διάστημα παραλαμβάνουν τις «επιταγές κατάρτισης» ή training voucher επί το… ευρωπαϊκότερο, είναι αποκαλυπτικό.
Οι άνεργοι παραλαμβάνουν μια επιταγή με την οποία θα αναζητήσουν Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης για να εκπαιδευτούν. Κάθε επιταγή αποτιμάται σε 2.100 ευρώ. Αυτά τα χρήματα αποτελούν την αμοιβή του ΚΕΚ για τα «έξοδά του». Ο άνεργος που θα καταρτιστεί θα λάβει ως επίδομα 1.500 ευρώ μεικτά, κάπου 1.200 ευρώ στο χέρι, γιατί παρ’ ότι άνεργος πρέπει και να φορολογηθεί. Έτσι, από ένα πρόγραμμα προϋπολογισμού 5.097.600 ευρώ που αφορά 1.416 άνεργους δημοσιογράφους, τα 3 εκατομμύρια ή το 60%(!), θα εισρεύσουν στα ταμεία των ΚΕΚ, που αποδεικνύονται και οι μόνοι πραγματικά ωφελημένοι από αυτή την κατάρτιση. 

Καλή δουλειά σε βάρος των ανέργων

Μερικές σκέψεις για την ψηφιακή τηλεόραση

Της Μ. Παπαχριστούδη 

(Αναδημοσίευση από τη στήλη Mediaλογώντας στο "Δρόμο της Αριστεράς")

Οι περισσότεροι θα έχετε πια ακούσει ότι στις 20 Ιουλίου σβήνει το αναλογικό σήμα τηλεόρασης στον Υμηττό και η πρόσβαση στο τηλεοπτικό σήμα στην Αττική απαιτεί πλέον αποκωδικοποιητή ή συσκευή νέας ψηφιακής τεχνολογίας.

Και μόνο ο αριθμός των 3 εκατομμυρίων τηλεοπτικών συσκευών που εκτιμά η «αγορά» που μπορεί να πωληθούν σε καιρό κρίσης, φθάνει για να αναδείξει το εγχείρημα. Πρακτικά, όποιος θέλει να δει τηλεόραση ή θα πρέπει να αγοράσει νέα συσκευή ή αποκωδικοποιητή.
Η αναλογική τηλεόραση κατεβάζει το αναλογικό σήμα της και η μετάβαση αυτή, υποχρεωτική από το νόμο και τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες, θα υλοποιηθεί από τα δίκτυα της Digea και την ΕΡΤ. Στη μεν Digea έχουν συνασπιστεί μετοχικά τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας που συγκροτούν το μπλοκ των παραδοσιακών mediaαρχών (Mega, ΑΝΤ1, Σκάι, Alpha, Star), η δε ΕΡΤ είναι ο δεύτερος μεγάλος πάροχος δικτύου.
Η σημαντικότερη αλλαγή που έγινε αλλάζοντας τους όρους τηλεοπτικής αδειοδότησης πέρασε την περίοδο ανάμεσα στο Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2, καταργώντας ουσιαστικά την υποχρέωση του κράτους να «παραχωρεί» το δημόσιο πλούτο των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων έναντι συγκεκριμένων όρων και ορίων στους τηλεοπτικούς σταθμούς.
Σύμφωνα με τη νέα ορολογία και το νέο θεσμικό πλαίσιο, οι συχνότητες νοούνται ως «υψηλής αξίας» πόρος της ελεύθερης αγοράς και με αυτό το χαρακτήρα προβλέπεται να δημοπρατηθούν-πωληθούν για 15 ή 20 χρόνια στο ιδιωτικό κεφάλαιο για την ανάπτυξη, διάθεση και πώληση υπηρεσιών. 

Το (καμένο) μετεκλογικό σκηνικό στα media

 Της Μ.Παπαχριστούδη

(από τη στήλη media-λογώντας στο Δρόμος της Αριστεράς)

Κυριακή κοντή γιορτή λέμε. Και για το χώρο των παραδοσιακών εκδοτικών συγκροτημάτων η φράση ηχεί ως η ώρα της κρίσης. Είτε στη μια περίπτωση είτε στην άλλη, ανεξάρτητου εκλογικού αποτελέσματος.

Τα media στη συντριπτική τους πλειονότητα από τον περασμένο Απρίλιο, οπότε και άρχισαν οι προεκλογικές μάχες, πέταξαν τα φύλα συκής της «ουδετερότητας», «ανεξαρτησίας» και «αντικειμενικότητας». Εξαπέλυσαν την επικοινωνιακή μηχανή του «σοκ και δέος», τάχθηκαν ψυχί τη και σώματι στον αγώνα υπέρ των πολιτικών των μνημονίων. Δεν δίστασαν να ρεζιλευτούν και να στιγματιστούν-Μέσα και σχολιαστές δημοσιολόγοι, στελέχη και μανατζαρέοι-  σαν τα «παπαγαλάκια» τραπεζικών συμφερόντων. Και ξεπέρασαν τα όρια απειλώντας τους ίδιους τους εργαζόμενους τους. Ο εκβιασμός τους κορυφώθηκε μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου οπότε και ακολούθησαν πανικόβλητη τακτική. «Αν εκλεγεί η ΣΥΡΙΖΑ, έλεγαν στελέχη στα σοβαρά ή «χαριτολογώντας» σε συσκέψεις και διαδρόμους εφημερίδων, καναλιών και ραδιοφωνικών σταθμών, θα κλείσουμε. Και θα χάσετε τις δουλειές σας».

Αλήθεια; Ποιες ακριβώς δουλειές; Και ποιους ακριβώς μισθούς; Ας τα πάρουμε ένα-ένα.

Το χαστούκι ήταν το μήνυμα

Το χαστούκι ήταν το μήνυμα 

Της Μ. Παπαχριστούδη, από το "Δρόμο της Αριστεράς"

Η σκόνη ορυμαγδού στο μιντιακό σύμπαν από την επίθεση Κασιδιάρη στη Λένα Δούρου και τη Λιάνα Κανέλλη στον ΑΝΤ1 το πρωί της Πέμπτης, δεν θα κατακάτσει εύκολα. Φροντίζουν για αυτό οι φασίστες. Ένα βράδυ πριν κυνήγησαν και χτύπησαν μετανάστες και άστεγους στην Πατησίων (αρχαιολογικό μουσείο). Αυτή η τέταρτη; πέμπτη; έκτη; επίθεση έφθασε στα ΜΜΕ εξαιτίας του ξυλοδαρμού ισραηλινού δημοσιογράφου και του ρεπορτάζ της εφημερίδα του, της Jerulasem Post. Tο ίδιο βράδυ, της Πέμπτης, επιτέθηκαν στο Πάντειο. Μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου δηλαδή οι Χρυσαυγίτες, ακολουθώντας την σχεδιασμένη τακτική τους, τις δικές τους «νύχτες Κρυστάλλων» κορυφώνουν την προεκλογική τους καμπάνια με τον τρόπο τους. 

Χτυπώντας μετανάστες και αριστερούς. Ισχυροποιούν τους δεσμούς τους με το «κοινό» τους. Και μια μέρα μετά το κυρίαρχο σύστημα των επικυρίαρχων χειραγωγών στα media, διάχυσε το πολιτικό μήνυμα. Αξιοποιώντας και χρησιμοποιώντας τις φασιστικές επιθέσεις. 

“Πρόβες εμφύλιου”, έγραψε το Βήμα on line. Αν αλλάξει η πολιτική πραγματικότητα και οι πολίτες, ο πληθυσμός ψηφίσει αριστερά. Αυτό δεν το έγραψε, το λέει ο τίτλος. Κι ας έλεγε άλλα το ρεπορτάζ.
Η εικόνα που προκύπτει από την παράθεση και μόνο των παραπάνω εικόνων, οδηγεί σε σοβαρές επιφυλάξεις και προβληματισμούς το κατά πόσο χάνει σε δύναμη η «Χρυσή Αυγή» μετά την τηλεοπτική βίαιη δραματική παράσταση Κασιδιάρη. Υπάρχουν δυο ξεχωριστά, διαφορετικά επίπεδα τα οποία ωστόσο αλληλοεπιδρούμενα γεννάνε μια νέα κατάσταση.

Τα ΜΜΕ διευκολύνουν τα νεοφασιστικά μηνύματα

Ο νεοφασισμός είναι πολύχρωμος!
Ποιοι και πώς εκκόλαψαν το αβγό του φιδιού
του Στέλιου Ελληνιάδη  από το Δρόμο της Αριστεράς

Δεν έγινε ξαφνικά δημοφιλής ο ναζισμός. Πολλοί που ψήφισαν Χρυσή Αυγή δεν είχαν ιδέα τι ψήφιζαν, ούτε είχαν δει ποτέ τους τον Μιχαλολιάκο, ούτε ήξεραν κάποιο όνομα στα ψηφοδέλτια της χπλερικής οργάνωσης, ούτε είχαν αντιληφθεί ότι πρόκειται για μια συμμορία ένοπλων κακοποιών που με προκάλυμμα την ελληνική σημαία λιντσάρουν αθώους ανθρώπους στα στενοσόκακα τη νύχτα ή με επιδρομές μέρα-μεσημέρι με τη συνδρομή μερίδας αστυνομικών και μερίδας δικαστών που αναβάλλουν σκανδαλωδώς κάθε δίκη σε βάρος των χρυσαυγιτών δολοφόνων, χιλιάδες πολίτες, ταλαιπωρημένοι και απογοητευμένοι, ψήφισαν μια... φήμη, ψήφισαν από αγανάκτηση, ψήφισαν εκδικητικά, ψήφισαν από το περιθώριο, ψήφισαν τυφλά.
Μαζί, βέβαια, με άλλους από έναν πιο σκληρό πυρήνα που έχει το ρατσισμό και το φασισμό στο πετσί του.
Προκειμένου να υπηρετήσει τα τοκογλυφικά συμφέροντα και νά εμποδίσει την άνοδο της Αριστεράς, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, πολύ πριν από την κρίση που το ίδιο δημιούργησε, ακολουθεί πολιτικές και συμπεριφέρεται με τρόπους που σπρώχνουν την κοινωνία στην άκρα Δεξιά.

ΜΜΕ( επιχειρήσεις) και Αριστερά*

*Διάλογος και προβληματισμός, μέρος 3ον

Η γοητεία των ... σκοτεινών ολιγαρχειών της εξουσίας των ΜΜΕ

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

(αναδημοσίευση από "Δρόμο της Αριστεράς") 

Ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο δέχθηκε η αναδημοσίευση της στήλης του προηγούμενου Σάββατου Media: σε ρόλο τανκς του συστήματος χωρίς ενοχές στο Βαθύ κόκκινο στο Διαδίκτυο. Αντιγράφω: «Εν μέρει είναι προβλέψιμη η συμπεριφορά υπαλλήλων ιδιωτικών εταιριών που έχουν αναλάβει θεσμικό ρόλο με τον τσαμπουκά τους. Το πράγματι ενδιαφέρον που χρήζει ανάλυσης και εξηγήσεων είναι η στάση της "Αριστεράς" που συνοψίζεται στην συμμετοχή στα ΜΜΕ (όποτε της δοθεί ευκαιρία) και απουσία οποιασδήποτε ουσιαστικής κριτικής-αντιλόγου δράσεων που θα πρότασσε ένα διαφορετικό δημοκρατικό πλαίσιο κατανομής των ραδιοσυχνοτήτων και θα διαφώτιζε το λαό για τις σκοτεινές ολιγαρχικές πλευρές της 4ης εξουσίας(...)».
Πράγματι, η κριτική, έντονη, οργισμένη ή οξυδερκής στη συμπεριφορά και στάση των κυρίαρχων ΜΜΕ και των φωνών τους, είναι μια σχετικά «εύκολη» υπόθεση.'Εχει δε εν μέρει για το αριστερό, καλά υποψιασμένο ακροατήριο, το ρόλο της μιας πλευράς διαλόγου και αφύπνισης ή προειδοποίησης.
Ας αντιγυρίσω όμως το ερώτημα. Γιατί το αριστερό ακροατήριο δεν αγοράζει αριστερές εφημερίδες; Γιατί δεν αγοράζει μαζικά την Αυγή, τον Ριζοσπάστη, τον εβδομαδιαίο Δρόμο, την Εποχή, Το Πριν; Και γιατί στη συντριπτική πλειονότητα του συνεχίζει βασανιστικά -στα όρια του μαζοχισμού- να ενημερώνεται από το Mega, τον Ant1, τον Σκάι; Ή τα μπλογκ-σάιτ που, αποδεδειγμένα, αποτελούν την ιντερνετική προέκταση της εξουσίας χειραγώγησης του συστήματος;
 Σαφώς και δεν έχω απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα.Ένα-δυο επισημάνσεις, ωστόσο, θα μπορούσαν να κατατεθούν προς προβληματισμό. Τα ΜΜΕ, τα Media κινούνται και λειτουργούν τόσο στην οικονομία, όσο και στην ιδεολογία. Η ταυτόχρονη αυτή λειτουργία τους καθορίζει και τους όρους για την εργασία των δημοσιογράφων αλλά και την παραγωγή του προϊόντος, της ενημέρωσης.
Η δημοσιογραφία είναι μια ακόμη δουλειά. Στην παραγωγή ιδεολογίας, βεβαίως, αλλά δουλειά. Με πρώτη της προϋπόθεση κατά την παροχή της στις επιχειρήσεις ΜΜΕ και την παραγωγή του «προϊόντος», την ανάπτυξη της αυτολογοκρισίας. Ανάλογα με το Μέσο και την κεντρική του κατεύθυνση ο εργάτης της ενημέρωσης, διαμορφώνει τον κεντρικό, αόρατο άξονα στο γραπτό του. Το να βρεις δημοσιογράφο σε ΜΜΕ χωρίς τη λειτουργία αυτολογοκρισίας είναι σαν να ζητάς από εργάτη ορυχείου να βγάλει αντί για κάρβουνο, χρυσό.

ΜΜΕ(τακτική) και Αριστερά*

* Διάλογος και προβληματισμός, μέρος 2ον

Οι νεκροζώντανοι αλωνίζουν στα ΜΜΕ!

Του Στέλιου Ελληνιάδη

(Από το Δρόμο της Αριστεράς)

Το κρυφό τους μήνυμα είναι «χωρίς κλέφτες και ανίκανους δεν μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα». Δεν το λένε ευθέως, το διατυπώνουν αλλιώς, ότι οι ίδιοι «ξέρουν», αλλά αυτό εννοούν ουσιαστικά. Ναι μεν αυτοί είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή και την εξαθλίωση, αλλά αλοίμονό μας εάν τους αντικαταστήσουμε με άλλους, με άλλη πολιτική. Επιδιώκουν με κάθε μέσο, με κάθε διαστρέβλωση και κινδυνολογία, να τρομάξει ο πολίτης, να αισθανθεί ανασφάλεια από την πιθανότητα να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ένα διαφορετικός πολιτικός φορέας, όχι τέλειων, αλλά έντιμων, μορφωμένων και ικανών ανθρώπων.
Μέσα σε τριάντα τουλάχιστον χρόνια στην εξουσία, εκπαιδεύτηκαν και έγιναν δεξιοτέχνες της παραπληροφόρησης, της ψεύτικης ελπίδας και της χειραγώγησης του πολίτη-ψηφοφόρου. Ξέρουν όλα τα αδύνατα σημεία, τις φοβίες και τις ανασφάλειές του. Κι εκεί τον σημαδεύουν. Κι αυτός, βλέπει, την πραγματικότητα, τη νιώθει, αλλά δυσκολεύεται να αποτινάξει τους εφιάλτες του. Αυτά τα γνώριμα πρόσωπα της εξουσίας ελέγχουν λίγο ή πολύ τη συνείδηση του και κλονίζουν με την πλύση εγκεφάλου, το ψέμα και την απειλή, την ευθυκρισία του.

Ψήφος διαχείρισης ή επιλογή για το αύριο;

Ψήφος διαχείρισης ή επιλογή για το αύριο;

Της Ματίνας Παπαχριστούδη, 

υποψήφιας με την ΑNΤΑΡΣΥΑ στην Α’ Αθηνών

Μια μόλις μόνο μέρα πριν την κάλπη είναι ανάγκη να απαντήσουμε στο ερώτημα. Γιατί έγιναν εκλογές; Ποιο είναι το κεντρικό ερώτημα στο οποίο καλούνται να απαντήσουν οι πολίτες; Μήπως καλούνται να εκλέξουν μόνο μια κυβέρνηση; Να αλλάξουν μήπως μόνο πρόσωπα; Ή μόνο να τιμωρήσουν και μετά ας πάει και το παλιάμπελο, ας πάει και η ζωή μας;

Τα ερωτήματα, πολλά αλήθεια, ίσως και κουραστικά. Σκέφτομαι όμως, μια μέρα πριν βαδίσουμε στο δρόμο προς την κάλπη, δρόμος δημοκρατικός που άνοιξε γιατί το επέβαλλε ο λαός. Το επέβαλλε η μαζική, εκατοντάδων χιλιάδων φωνών στο Σύνταγμα της αγανάκτησης και της αντίστασης, αντίδραση του λαού. Έστω και χωρίς συγκεκριμένη πολιτική πρόταση, χωρίς όραμα για το αύριο.

Ποιό είναι λοιπόν το κεντρικό ερώτημα για αύριο; Εντός Μαΐου όλες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως κι αν πλασάρονται στην «αγορά των επιλογών», μνημονιακές και αντιμνημονιακές, αριστερές ή θολές, σε ένα κεντρικό ζήτημα θα κληθούν να απαντήσουν. Εντός και εκτός Κοινοβουλίου. Από τα έδρανα και από το δρόμο. Το αν θα συναινέσουν με ή χωρίς την ψήφο τους στις απολύσεις 200 και χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Στο κλείσιμο του 25% των νοσοκομείων, στην ισοπέδωση της παιδείας και του πολιτισμού, στη μείωση των συντάξεων έως του ποσού των 300 ευρώ, στην  ενοποίηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων,  στη μεγάλη ληστεία των αποταμιεύσεων φορέων και μεμονωμένων πολιτών, στα χαράτσια και τους φόρους. Στην κατάργηση των συμβάσεων, στη μείωση κι άλλο, των μισθών μας, Στη..., στη.., στη..., ουκ έστιν αριθμός εντολών και αποφάσεων από Ευρωπαϊκή Ένωση, κεφάλαιο, νομισματική ένωση του ευρώ, Μέρκελ, παγκόσμια τράπεζα, ΔΝΤ και εγχώρια διαπλοκή.

Μην πείτε, γνωστά όλα τούτα. Μπορεί, αλλά τελευταία στιγμή κάτω από τη φραγή της μαζικής προπαγάνδας μυριάδων, αφόρητων, φανερών και αφανών διλημμάτων, ξεχνιούνται. Και περιορίζεται η κουβέντα και το πολιτικό πάθος για το αν θα εκλεγεί κυβέρνηση και ποια πρόσωπα θα τη διαχειριστούν.

Η μνημονιακή κατάρρευση των ισχυρών δημοσιογραφικών ταμείων

Media-λογώντας

(αναδημοσίευση από το "Δρόμο της Αριστεράς")

Σοκ προκάλεσε η αιφνιδιαστική δραματική πολυσέλιδη ανακοίνωση της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ(του ασφαλιστικού ταμείου περίθαλψης δημοσιογράφων-υπαλλήλων στα ΜΜΕ) με την οποία αναγγέλλεται η κατάργηση σχεδόν όλων των παροχών προς τους ασφαλισμένους του. Ο ΕΔΟΕΑΠ αποκτά μοντέλο λειτουργίας ...ΙΚΑ και επιπλέον επιβάλλει πριν από όλους μείωση στις επικουρικές συντάξεις έως και 45%.
Η ένωση συντακτών αιφνιδιάστηκε και αντέδρασε. Σε ιδιαίτερα σκληρή γλώσσα εγκαλεί την (εκλεγμένη) από τους ασφαλισμένους διοίκηση για άσκηση μνημονιακής πολιτικής. Την κατηγορεί και δικαίως πως ανέλαβε, προεκλογικά και πριν καν ανακοινωθούν από την κυβέρνηση, να εφαρμόσει όλα τα μνημονιακά μέτρα για την κατάργηση των κοινωνικών παροχών για τους ασφαλισμένους.
Το σοκ είναι ισχυρότερο για τους περισσότερους δημοσιογράφους. Η «κρίση» βιωσιμότητας των ασφαλιστικών ταμείων διαφάνηκε εδώ και αρκετά χρόνια. Πάντα καμουφλαρίζονταν και αποκρύβονταν έντεχνα από όλες τις πλευρές που είχαν την ευθύνη διοίκησης, συνδιαχείρισης και συν διαπραγμάτευσης με τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ακόμη και μετά την ανακοίνωση της ανταλλαγής των ομολόγων, της «δήμευσης» όπως σωστά χαρακτηρίστηκε, των αποθεματικών στα ανεξάρτητα από το κράτος και τις επιδοτήσεις του, ασφαλιστικά ταμεία, οι ανακοινώσεις, περιγραφές και ενημερώσεις ήταν φειδωλές. Και πάντα στα όρια της συνδικαλιστικής διαχείρισης και του πολιτικού παρασκηνίου. Οπότε το σοκ όσων συντασσόταν με την «αντιμνημονιακή» τακτική και πολιτική της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ ήταν μεγαλύτερο.

Δεν πέρασε δα και πολύς καιρός από τις κοινές ανακοινώσεις ταμείων και συνδικαλιστικών οργανώσεων, από τους πύρινους λόγους ενάντια στην πολιτική της δήμευσης από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και την τροϊκανή κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου, από τις κοινές υπογραφές στην προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ούτε ένας μήνας δεν πέρασε.

To Πάσχα του μνημονίου δεν θέλουν μάρτυρες

Σόου κυβερνητικής ενημέρωσης χωρίς αυτόπτες μάρτυρες 

( αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Ο Γολγοθάς του ελληνικού λαού φέτος είναι μια παραγωγή του Reuters και στους τίτλους τέλους στο σόου προκήρυξης των εκλογών της 6ης Μαΐου στην κορυφή του Μαξίμου, αναγράφονται τα ευχαριστήρια: "Στις ομάδες των ΜΑΤ, τους καναλάρχες, τους εκδότες, τους μεγαλοδημοσιογράφους πρωταγωνιστές στα καθημερινά θρίλερ απόκρυψης, συκοφάντησης, τρομοκράτησης". The end;
Στους πρόποδες του μαρτυρίου τεχνικοί τηλεόρασης κρατώντας σβηστές τις κάμερες τους, τρέχουν σε δικαστικές αίθουσες για να ακούσουν από χείλη τυφλής δικαιοσύνης πως κι αυτή η απεργία τους είναι παράνομη. Α, σε αυτό το Πάσχα του μνημονίου δεν έχει δικαίωμα ο εργαζόμενος τηλεόρασης να διεκδικήσει τη δουλειά του.
Στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής, Γραμματείς και Φαρισαίοι φορώντας μανδύα παραλλαγής δημοσιογραφικής ανεξαρτησίας απ΄ έξω, υποταγής σε σκληρές κομματικές γραμμές πράσινου και μπλε χρώματος από μέσα, πιέζουν τους συνδικαλιστές τεχνικούς καμεραμεν της ΕΡΤ να μοιράσουν την εικόνα του Πιλάτου -έως χθες πρωθυπουργού- Λουκά Παπαδήμου σε όλα τα κανάλια. Πουλώντας τους συναδέλφους τους χωρίς καν τα τριάκοντα αργύρια της προδοσίας. Δεν το έκαναν.

Απλήρωτοι στα ΜΜΕ σώζουν τα αφεντικά τους...

Ο επίμονος Μάρτης της πτώχευσης στα ΜΜΕ

από τη στήλη Media-λογώντας

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Η ερχόμενη εβδομάδα κρύβει ορισμένες από τις καθοριστικές εξελίξεις για το χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ. 7 Μαρτίου εκδικάζεται η προσφυγή της εκδότριας Μάνιας Τεγοπούλου για την ένταξη της εκδοτικής εταιρείας «Χ.Κ.Τεγόπουλος» στο άρθρο 99. Την ίδια μέρα λήγει η «προθεσμία» που έδωσε η διορισμένη από τον Γιώργο Κουρή, προσωρινή διοίκηση του Alter στα σωματεία να εγκαταλείψουν το κτίριο του καναλιού στο Μπουρνάζι. Κοινός παρονομαστής και στις δυο μιντιακές ανοιχτές υποθέσεις είναι το άρθρο 99. Το μεν Alter έχει ήδη ενταχθεί-με τη σύμφωνη τότε γνώμη των συνδικαλιστικών σωματείων και των εργαζομένων- η δε Ελευθεροτυπία το ζητά. Με έναν και μόνο στόχο, όπως ήδη αποδείχθηκε. Να συνεχίσει τη λειτουργία και έκδοση της χωρίς να πληρώνει τους εργαζόμενους της.
Θα ήταν πλεονασμός να αναφερθούμε αναλυτικά στην έως σήμερα εμπειρία της συμπεριφοράς και στάσης των εταιρειών- των μιντιακών εταιρειών- που μπήκαν στο άρθρο 99 κερδίζοντας τον πολύτιμο για τους ιδιοκτήτες τους, χρόνο να τελειώσουν με τις άλλες οικονομικές, περιουσιακές εκκρεμότητες τους. Και μόνο το γεγονός πως η πρώτη στα ΜΜΕ περίπτωση ένταξης του «Περιοδικού Τύπου» του Γ. Ανεμοδουρά πριν περίπου τρία χρόνια δεν έχει ακόμη τελεσιδικίσει, θα έπρεπε να δώσει πολύτιμα μαθήματα σε όσους επιμένουν να συναινέσουν οι εργαζόμενοι στο άρθρο 99, χωρίς όρους. Με επιχείρημα μόνο τη «σωτηρία» της εταιρείας του εκδότη. Η οποία θεωρητικά θα διατηρεί τις θέσεις εργασίας, χωρίς όμως αντίκρισμα αφού θα είναι απλήρωτες...

Ο θάνατος ταιριάζει πολύ στα ΜΜΕ της διαπλοκής

Media λογώντας

αναδημοσίευση από το το Δρόμο της Αριστεράς

http://www.e-dromos.gr/

Ένα από τα σοβαρά ερωτηματικά που τίθενται αυτό, το μετά των μνημονίων, διάστημα για τις σχέσεις πολιτικής και μιντιακής εξουσίας αφορά στο στόχο των κυβερνητικών παρεμβάσεων. Ενέργειες και κινήσεις που οδηγούν στην καταστροφή Μέσων και δομών της ισχύουσας ενημέρωσης. Μια σειρά ευεργετικών διατάξεων για την ενίσχυση του Τύπου και των εφημερίδων-άρρηκτα δεμένες με τις έννοιες του «πλουραλισμού» και της «ελευθερίας του Τύπου» στις δυτικές κοινωνίες, καταρρέουν (ισολογισμοί, κρατική διαφήμιση, ατέλεια διακίνησης, ενίσχυση διανομής, κ.λ.π.). Η αγορά των εντύπων παραπαίει στη φουρτούνα της οικονομικής κρίσης.
 Δομές στη λειτουργία της ενημέρωσης οι οποίες στήθηκαν σε συνεργασία πολιτικών προσώπων και εκδοτών και γιγαντώθηκαν μέσα από πολύπλοκες σχέσεις διαπλοκής σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας και της ιδεολογίας, καταρρέουν επίσης. Και ήταν αυτές που καθόρισαν την ελληνική κοινωνία τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Από την αρχή της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου ο Τύπος καταρχήν και τα ΜΜΕ γενικότερα, έγιναν στόχος. Για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών, το τοπίο των ΜΜΕ παρέμεινε αρρύθμιστο, χωρίς κανόνες και όρια, έρμαιο προσωπικών και πολιτικών επιδιώξεων από τους εκάστοτε «ισχυρούς» συνομιλητές των τροικανών και των επιχειρηματικών λόμπι. Σε πολλές περιπτώσεις τα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη έδειξαν δημόσια πως θεωρούν «συνομιλητές» στο τραπέζι της διαπλοκής μόνο τους ιδιοκτήτες της τηλεόρασης. Γιατί ουσιαστικά μόνο με την τηλεόραση και τα δελτία των 8.00 μ.μ. όλα τα αυτά τα χρόνια έκαναν το μεγάλο παιχνίδι της χειραγώγησης των πολιτών.

Δυο χρόνια "Δρόμος" και θα το ... τσικνίσουν!

Στο Ρουφ για τα δυο χρόνια της εφημερίδας.

Πρόσκληση

"Ελάτε να γιορτάσουμε τα 2 χρόνια του Δρόμου

Κλείνουμε δύο χρόνια στην υπηρεσία της Αριστεράς που ενώνει και ενώνεται. Κόντρα στις ομολογουμένως δύσκολες εποχές για τον Τύπο, η συντακτική ομάδα του Δρόμου προσπαθεί να υπηρετήσει τις ανάγκες του λαού για ενημέρωση και οργάνωση". 

Έχασαν τα ευρωπαϊκά φτερά τα παπαγαλάκια...

Της Ματίνας Παπαχριστούδη

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

 Πανικός στις τηλε-ραδιο-συσκέψεις μετά την απάντηση του Γερμανού επιτρόπου ότι είναι αντικοινοτικό να κοπεί το ρεύμα αν δεν πληρωθεί το χαράτσι. Πως να εμφανίσουν τώρα την κολοτούμπα τους και να μεταδώσουν, να σχολιάσουν την είδηση; Εδώ δυο μήνες τώρα δεν βλέπουν, δεν ακούνε, δεν νιώθουν το κίνημα «Δεν πληρώνω το χαράτσι της ΔΕΗ» να εξαπλώνεται από γειτονιά σε πόλη και δήμο. Τους έπιανε αλλεργία με κάθε δελτίο Τύπου, ανακοίνωση δήμου που αποφάσιζε κάτω από την πίεση των πολιτών του να ταχθεί ενάντια στο χαράτσι.
Εννοείται πως στα μικρόφωνα και τις κάμερες των μεγάλων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών δεν έφθασε ούτε μια κινητοποίηση από τις εκατοντάδες ανά την Ελλάδα από τις επιτροπές πολιτών και Λαϊκών Συνελεύσεων. Όπως δεν φθάνει ο αγώνας των απεργών της Χαλυβουργικής.
 Οι ειδήσεις που επιτρεπόταν να περάσουν το κεντρικό γραφείο επιτροπείας των όσων θα βγουν ή θα ακουστούν στον αέρα για να πάρουν το δρόμο προς το μοντάζ, έφθαναν μέχρι την «ουδέτερη», «αντικειμενική» εκφώνηση-αναφορά του γεγονότος.

Η TV δεν υπολογίζει κόστη όταν χειραγωγεί και κατασκευάζει τη συναίνεση

Η κατασκευή συναίνεσης σε 46 τηλεοπτικές ώρες ενημέρωσης

(αναδημοσίευση από το Δρόμο της Αριστεράς)

Της Μ.Παπαχριστούδη 

Απίστευτα πολύς τηλεοπτικός χρόνος, απίστευτα μεγάλα κόστη, απίστευτα πολλές συνδέσεις. Η τηλεόραση για τέσσερις μέρες μετατράπηκε σε μια τεράστια ενημερωτική μηχανή που όρμηξε κατευθείαν στο συνειδητό των πολιτών γκρεμίζοντας, ισοπεδώνοντας τις όποιες κριτικές σκέψεις  ή αμφισβητήσεις υπήρχαν για τη συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου. Και πάνω στα συντρίμμια κατασκεύασε σε απίστευτα σύντομο χρόνο, την απαιτούμενη συναίνεση για την αποδοχή της νέας κυβέρνησης Παπαδήμου.

Η τηλεόραση, οι ιδιοκτήτες της, οι διευθυντές και τα στελέχη της, ξέχασαν τις περικοπές, τις οικονομίες, την κρίση και τα έδωσαν όλα. Και μόνο η παράθεση των ωρών συνεχούς ροής τηλεοπτικής καταγραφής στα πολιτικά γεγονότα χθες Παρασκευή, αρκεί. Τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια, Mega, ANT1, NET και ΣΚΑΙ δαπάνησαν ως το απόγευμα 37 ώρες συνολικά σε απευθείας μεταδόσεις ή έκτακτα δελτία ειδήσεων. Μαζί με τις 3 ώρες μεταδόσεις σε Star και Alpha  και τα βραδινά δελτία ειδήσεων των 6 ωρών, η μαζική επιχείρηση πειθούς ξεπέρασε σε μια μέρα τις 46 ώρες! Και τι ώρες.